Η «Λερναία Ύδρα» ΑΕΚ και η... Χίμαιρα του ΠΑΟΚ

Το πρώτο… ημίχρονο του «εμφύλιου» του ΠΑΟΚ με την ΑΕΚ μπήκε στο χρονοντούλαπο της ιστορίας, όμως σε αυτά τα 40 λεπτά οι απλοί παρατηρητές θα ένιωσαν πως είδαν δύο ή και τρία «μικρά» παιχνίδια. Ο λόγος ήταν ότι οι δύο ομάδες είχαν αρκετά νεκρά διαστήματα και σκαμπανεβάσματα μέσα στο ίδιο το ματς.

Γράφει ο Γιώργος Πετρίδης

Ας ξεκινήσει η ανάλυση της χθεσινής αναμέτρησης με τη νικήτρια ΑΕΚ. Αν κάποιος έλεγε στους ανθρώπους της πριν από τον αγώνα, να βάλουν την υπογραφή τους σε ροζ φύλλο που θα τους έδινε διαφορά +9 στο τελικό σκορ, φανταζόμαστε ότι θα το έπρατταν με… κλειστά μάτια. Μόνο που η έκβαση της αναμέτρησης (θα πρέπει να) τους αφήνει μια γλυκόπικρη γεύση.

Αφενός, διότι η ομάδα του Μπάνκι πραγματοποίησε εξαιρετική εμφάνιση για 30 περίπου λεπτά, έφτασε τη διαφορά μέχρι και το +24 και μέχρι 4-5 δευτερόλεπτα πριν ηχήσει για τελευταία φορά η κόρνα της γραμματείας, είχε +12, με την προοπτική του +15 (ή +14 αν επιχειρούσε δίποντο). Εντούτοις, ο Γκρίφιν αποφάσισε να κάνει του… κεφαλιού του στην τελευταία επίθεση και έκανε έξαλλο τον Ιταλό προπονητή του.

Αφετέρου, κέρδισε μόνο με +9 σε ένα βράδυ που συνάντησε το κακό πρόσωπο του ΠΑΟΚ, ενώ θα μπορούσε να φύγει με διαφορά τουλάχιστον +15. Άλλωστε, δεν θα πρέπει να ξεχνάμε πως η «Ένωση» ήταν η… παθούσα σε ανάλογο σενάριο την περσινή σεζόν στην αντίστοιχη φάση του θεσμού. Όταν και είχε χάσει με 10 πόντους στο ΟΑΚΑ από τη Νίμπουρκ, για να πάει στην Τσεχία και να πραγματοποιήσει μια επική και αξιομνημόνευτη ανατροπή.

Από ‘κει και πέρα, η κάτοχος του BCL διαχειρίστηκε εξαιρετικά την πίεση και το ρόλο του φαβορί μπαίνοντας στο παρκέ με… μάτι που γυαλίζει. Αυτό το 4-28 στο 8’ μοιάζει εξωπραγματικό, αλλά επιβεβαίωσε το πόσο δουλεμένη είναι η φετινή ομάδα που έχει «χτίσει» ο Μπάνκι, ειδικά στις καταστάσεις που οι παίκτες του ακολουθούν πιστά τις εντολές του. Σε πρώτο πλάνο φυσικά η αμυντική προσήλωση και η πολύ καλή δουλειά που γίνεται εκεί.

Κατά τα λοιπά, αν εξαιρέσουμε το δεύτερο δεκάλεπτο, στο οποίο επικρατούσε… τρικυμία, η ΑΕΚ έμοιαζε με «Λερναία Ύδρα» στο κομμάτι της επίθεσης. Στην εντυπωσιακή εκκίνησή της, οι Ματσιούλις, Σαντ-Ρόος πρωταγωνιστούσαν επιθετικά και πέτυχαν τρίποντα… αυτοπεποίθησης. Ακολούθως μπήκαν στο… χορό οι Γκρίφιν, Θίοντορ, για να έρθουν στο δεύτερο ημίχρονο οι Σάκοτα, Χάντερ να αποτελειώσουν μια και καλή τον ΠΑΟΚ. Ένα… κεφάλι έκοβε η ομάδα του Παπαθεοδώρου, δύο ξεφύτρωναν από την άλλη.

Τα αρνητικά στοιχεία για την «Ένωση» είναι πως απώλεσε με χαρακτηριστική ευκολία τη διαφορά που έχτισε, όπως και το γεγονός πως σε συγκεκριμένα διαστήματα υπήρχε ανεξήγητη νευρικότητα, με αποκορύφωμα τη λεκτική αντιπαράθεση Ματσιούλις-Λαρεντζάκη. Ας πούμε όμως ότι αυτά συμβαίνουν σε ένα παιχνίδι.

Ο ηττημένος «Δικέφαλος του Βορρά» μπορεί να έχασε το παιχνίδι, αλλά κέρδισε και πάλι το σεβασμό των αγνών φιλάθλων. Μια ομάδα που παλεύει να ξεπεράσει τα εξωαγωνιστικά ζητήματα που την ταλανίζουν εδώ και δύο περίπου μήνες και δεν λένε να την αφήσουν σε ησυχία. Τα οικονομικά προβλήματα μοιάζουν με ένα τέρας σαν τη... Χίμαιρα, έτοιμη να κατασπαράξει τους Θεσσαλονικείς. Τώρα, αν θα κυνηγήσει... χίμαιρες στην Αθήνα την επόμενη εβδομάδα, είναι κάτι που θα φανεί στο παρκέ.

Το ακόμα χειρότερο -όπως παραδέχθηκε ο κόουτς Παπαθεοδώρου στη συνέντευξη Τύπου- είναι ότι αναλώνεται σε αυτά τα ζητήματα και όχι στο μπάσκετ, όπως θα έπρεπε. Να προστεθεί σε όλα αυτά πως βρέθηκε να χάνει με 24 πόντους στα πρώτα λεπτά, σε μια αντίστοιχη κατάσταση με αυτό που βίωσε στον πρόσφατο τελικό Κυπέλλου, με κίνδυνο να υποστεί ανείπωτη συντριβή.

Και στις δύο περιπτώσεις ωστόσο δεν τα παράτησε, ούτε «ψάχτηκε» για άλλες δικαιολογίες, όπως ίσως να έκαναν άλλες ομάδες... Το πάλεψε όσο μπορούσε και του επέτρεπαν οι δυνάμεις του, αλλά και το… βάθος πάγκου, που δεν υπάρχει. Τουλάχιστον όχι όσο στο απέναντι στρατόπεδο. Δεν είναι καθόλου τυχαίο πως 3 παίκτες των γηπεδούχων αγωνίστηκαν από 30 λεπτά και πάνω, με τους δύο εξ αυτών να είναι ο 36χρονος Μαργαρίτης και ο 32χρονος Τέπιτς, οι οποίοι ήταν βοήθησαν τα μέγιστα.

Να βάλουμε στην εξίσωση και το απελπιστικά κακό βράδυ των Γκος, Χάτσερ; Άλλωστε, θα μιλούσαμε για την απόλυτη υπέρβαση των γηπεδούχων, αν κέρδιζαν (ή έστω διεκδικούσαν τη νίκη) σε αυτό το ματς με τους δύο προαναφερθέντες να έχουν 3/18 εντός παιδιάς. Συνυπολογίζοντας σε όλα τα παραπάνω και την απουσία του χρήσιμου Τζόουνς, αντιλαμβάνονται όλοι πως μόνο άξιοι συγχαρητηρίων είναι οι Θεσσαλονικείς για την προσπάθειά τους.

Στα λίγα ενθαρρυντικά που μπορεί να υπάρχουν για εκείνους μετά από μια ήττα σαν κι αυτή, είναι πως στο φινάλε διατήρησαν τα καλά ποσοστά τους στα τρίποντα (41,7% είχαν στο ματς), κάτι που θα τους χρειαστεί αν θέλουν να έχουν ελπίδες στη δεύτερη συνάντηση των δύο ομάδων, αλλά και ο ηγετικός ρόλος που ανέλαβε ο Κόνιαρης σε έναν αγώνα υψηλών απαιτήσεων κι ενώ οι συμπαίκτες του «ψάχνονταν».

Το θέμα από ‘δω και στο εξής είναι κατά πόσο μπορεί να αλλάξει την εικόνα της η ομάδα του Παπαθεοδώρου για να διεκδικήσει την πρόκριση στην Αθήνα. Αν επικρατήσει ηρεμία στα εξωαγωνιστικά σε αυτό το διάστημα και μπορέσει να δουλέψει απερίσπαστος ο ΠΑΟΚ, τότε ίσως η ρεβάνς της επόμενης Τετάρτης στο ΟΑΚΑ να μην είναι απλά διαδικαστικού χαρακτήρα…

Υ.Γ. Μετά την πολύ καλή προσέλευση του κόσμου της ΑΕΚ στο ματς πρωταθλήματος του περασμένου Σαββάτου με τον Προμηθέα Πατρών (περισσότεροι από 6.000), η παρουσία 5.000 περίπου φίλων του ΠΑΟΚ στο «Παλατάκι» είναι δεύτερο ενθαρρυντικό σημάδι για το ελληνικό μπάσκετ σε διάστημα λίγων ημερών. Και κυρίως η πολύ καλή ατμόσφαιρα που υπήρχε στα δύο αυτά παιχνίδια. Αρκεί οι φίλαθλοι των δύο ομάδων να συνεχίσουν να στηρίζουν τους συλλόγους τους, που τόσο πολύ ανάγκη τους έχουν. Για πολλούς και διάφορους λόγους…