Η κυριαρχία του Ολυμπιακού και το... κοκαλάκι της νυχτερίδας

Ακόμη μια χρονιά κυριαρχίας του Ολυμπιακού στην Ελλάδα σφραγίστηκε με εμφατικό τρόπο. Οι Πειραιώτες για δεύτερη σερί σεζόν κατακτάνε το πρωτάθλημα και μάλιστα με χαρακτηριστική άνεση, αφήνοντας πίσω τους... χιλιόμετρα τους προηγούμενους πρωταθλητές.

Είναι φοβερό αυτό που συμβαίνει στη χώρα μας, στο πρωτάθλημά μας. Οι προηγούμενοι πρωταθλητές γκρέμισαν ότι έχτισαν μετά τους τίτλους που πήραν! Πήραν από ένα πρωτάθλημα και... τέλος. Ο Ολυμπιακός επένδυσε στον ίδιο προπονητή που θα συμπληρώσει τρεις σεζόν στο τέλος της χρονιάς στον πάγκο του, κράτησε έναν καλό κορμό και πούλησε ακριβά, αντικαθιστώντας τους ποδοσφαιριστές αυτούς με μικρότερης αξίας αλλά μεγαλύτερης, ως επί το πλείστον, από των άλλων ομάδων. Αντικατέστηκε τον Γκιγέρμε με τον Εμβιλά, ο οποίος είναι κομβικός και κάνει μία λάθος πάσα στις 10 και αν! Κράτησε έναν κορυφαίο κίπερ και τον... killer Ελ Αραμπί, πήρε έναν μπακ με πολλές παραστάσεις (σσ. Ραφίνια) που μπορεί να μην είναι του 9 αλλά είναι σταθερός, έχει δύο κομπλέ αριστερά μπακ και μόνο στα εξτρέμ άφησε ένα κενό μετά τη φυγή του Ποντένσε, το οποίο πολλές φορές δεν φαίνεται. Κυρίως στην Ελλάδα, γιατί στην Ευρώπη έκανε... μπαμ!

Ο Ολυμπιακός καλώς ή κακώς, αρέσει ή δεν αρέσει είναι δίκαια πρώτος και με διαφορά. Ναι, οκ... Η διαφορά θα ήταν μικρότερη αν δεν είχε πάρει τα σφυρίγματα στο Περιστέρι ή βάλτε αν θέλετε και κάποιο άλλο ματς. Η διαφορά θα έπεφτε 4-5 βαθμούς, θα ήταν στους δέκα δηλαδή να πω εγω. Με την εικόνα των αντιπάλων του και την σταθερότητα και συνέπεια που κερδίζει βαθμούς ο Ολυμπιακός στο πρωτάθλημα, παλι δεν θα υπήρχε ενδιαφέρον... Αλλά δεν είναι ο μόνος με καλή διαιτησία. Και ο ΠΑΟΚ τα τελευταία χρόνια δεν μπορεί να έχει παράπονο προφανώς, γιατί όσοι δεν το βλέπουν ή λένε το αντίθετο, μάλλον δεν θέλουν να το δουν. Κι εγώ κι εσείς θα θέλαμε να δούμε ένα πιο ανταγωνιστικό πρωτάθλημα και με λιγότερα... σπόρια στους μεγάλους, με μάχες μεταξύ του big-5 αλλά δεν είναι όλα ρόδινα. Οι Πειραιώτες ειδικά φέτος δεν είναι αχτύπητοι και αυτό φαίνεται! Ο ΠΑΣ τους δυσκόλεψε δύο φορές, ο ΠΑΟΚ επίσης, η ΑΕΚ το ίδιο, ο Παναθηναϊκός και αυτός. Ακόμη και ο Βόλος και ο Απόλλωνας αν θυμηθούμε τον δυσκόλεψαν, μέχρι ένα διάστημα. Ο Ολυμπιακός, όμως, δεν έχασε κανένα. Είτε λόγω της ποιότητας και ικανότητας των παικτών του, είτε και ορισμένες φορές λόγω τύχης.

Ο Πέδρο Μαρτίνς είναι ένας εξαιρετικός προπονητής, από τους καλύτερους την τελευταία 20ετια στην Ελλάδα, αλλά έχει και το... κοκαλάκι της νυχτερίδας. Είναι ματς που γεννάνε και τα κοκκόρια του! Προφανώς, αυτό δεν είναι κακό. Πάντα χρειάζεται τύχη για να πας μπροστά, ειδικά στον αθλητισμό. Είχε την τύχη με το μέρος του στην Τούμπα για παράδειγμα, όταν χωρίς φάση στο δεύτερο ημίχρονο βρήκε το γκολ και δεν έχασε. Ωστόσο, ο Πορτογάλος τεχνικός πολλές φορές κυνηγάει την τύχη του. Με τις αλλαγές του, με τα ρίσκα του, ακόμη και με τις εμμονές του. Άλλες φορές μπορεί να δει τον Σα να τον κρατάει σε ματς, άλλες τον Ελ Αραμπί να καθαρίζει την... μπουγάδα για τον μέτριο Ολυμπιακό. Και αυτά είναι στο παιχνίδι, όμως... Ό,τι πληρώνεις παίρνεις, όταν έχεις ποιότητα ακόμα και στα αρκετά φετινά μέτρια βράδια θα βρεις την άκρη.

Και στο τέλος του χρόνου θα είναι και πάλι... καβάλα στ' άλογο. Κανείς δεν θα θυμάται ότι έκανες μια μέτρια σεζόν, ότι δεν ήσουν αχτύπητος, ότι ήσουν τυχερός ή απλά αποτελεσματικός. Το κοντέρ θα γράφει άλλο ένα πρωτάθλημα και οι υπόλοιποι θα απορούν, θα... τρώγονται και θα χάνουν το δάσος, βλέποντας το δέντρο. Μένοντας σε πράγματα που δεν θα τους βελτιώσουν, αλλά απλώς θα τους δημιουργήσουν μια ψευδαίσθηση πως ήταν κοντά στην πηγή αλλά δεν ήπιαν νερό...

Follow @giorgostsanakas