Η κοινή μάχη δύο αθλητριών: Βήμα βήμα προς μία ακόμη μεγάλη νίκη

Ξεκίνησαν τον αγώνα πιο συντηρητικά, χωρίς να βρεθούν από την αρχή στην κεφαλή της κούρσας. Σε κάποιο σημείο της διαδρομής συναντήθηκαν και αποφάσισαν να πορευθούν μαζί για όσο αντέξουν. Τους χώριζαν δύο δεκαετίες ηλικιακά, αλλά έδιναν κοινή μάχη. Η 25χρονη Βάσω Κωνσταντινοπούλου και η 45χρονη Σόνια Τσεκίνι κατέλαβαν την τρίτη και τέταρτη θέση στο πρόσφατο Πανελλήνιο Πρωτάθλημα Μαραθωνίου στην Αθήνα. Δεν είχαν να αναμετρηθούν μόνο με τα χιλιόμετρα, αλλά και με τον καρκίνο.

«Μιλούσαμε στη διαδρομή και μετά το 25ο χιλιόμετρο μια έπεφτα εγώ στον ρυθμό και μια εκείνη. Προσπαθούσαμε η μία να τραβήξει την άλλη και κάπου στο 35ο χιλιόμετρο η Σόνια μου είπε “φύγε”. Αισθάνθηκα άσχημα γιατί ήθελα να τερματίσουμε μαζί. Εάν ήξερα ότι πονούσε θα έμενα μαζί της. Μόνο κάποια στιγμή μέσα στον αγώνα μου είπε ότι δεν μπορούσε να τεντώσει το χέρι της για να πάρει νερά από τους σταθμούς και της έδινα εγώ. Φαντάσου πόση δύναμη είχε για να αγωνιστεί», λέει στην «Κ» η νεαρή δρομέας από τη Θεσσαλονίκη. Οι χρόνοι και των δύο, 2:51:32 και 2:52:35 ήταν εντυπωσιακοί, δεδομένου και του πρόσφατου ιατρικού ιστορικού τους.

Η Σόνια Τσεκίνι αγωνίστηκε εν μέσω χημειοθεραπειών, αντιμετωπίζοντας μεταστατικό καρκίνο μαστού. Η Κωνσταντινοπούλου είχε υποβληθεί σε χειρουργείο για αφαίρεση θυρεοειδούς και λεμφαδένων στη δεξιά πλευρά τον Δεκέμβριο του 2019 και παραμένει υπό τακτική ιατρική παρακολούθηση. Διαγνώστηκε με μυελωειδή καρκίνο θυρεοειδούς, μια επιθετική μορφή της νόσου που δεν ανταποκρίνεται σε χημειοθεραπείες ή ακτινοβολία και κρίθηκε ότι χρειαζόταν χειρουργική αντιμετώπιση.

«Μετά το χειρουργείο δεν μπορούσα να κατέβω τις σκάλες, να τρέξω στην κατηφόρα, ή να είμαι με πολύ κόσμο και μέσα σε φασαρία, πάθαινα και παθαίνω συχνά κρίσεις πανικού», λέει η Κωνσταντινοπούλου. «Είχα κυρίως συμπτώματα στην ψυχολογία, με επηρέασε πολύ. Υπάρχει μια αστάθεια όταν αφαιρείς ένα όργανό σου, νιώθεις ότι το σώμα σου δεν είναι όπως πριν. Αλλά το παλεύω. Δεν είναι ότι πονάω στην καθημερινότητά μου ή δεν μπορώ να φροντίσω τον εαυτό μου και τους γύρω μου».

Περίπου 40 ημέρες μετά το χειρουργείο αγωνίστηκε στο περιφερειακό πρωτάθλημα ανωμάλου δρόμου στη Θεσσαλονίκη και σταδιακά ξεκίνησε πάλι προπονήσεις. Ηθελε να τρέξει για πρώτη φορά σε έναν μαραθώνιο, το είχε απωθημένο, αν και ο προπονητής της Αντώνης Στόικος ήταν πιο επιφυλακτικός. Ο εξασθενημένος οργανισμός της μπορεί να μην άντεχε την επιβάρυνση, οι απαιτήσεις σε έναν μαραθώνιο είναι μεγαλύτερες σε σχέση με άλλα αγωνίσματα μεγάλων αποστάσεων. Η ίδια όμως επέμενε και με προσεκτικά βήματα οργάνωσαν το προπονητικό τους πλάνο. Σε κάθε επανέλεγχο υπήρχε η πιθανότητα να χρειαστεί να σταματήσουν την προπόνηση, ανάλογα με την πορεία της υγείας της. «Είναι πολύ δυνατός χαρακτήρας, έχει σφυρηλατηθεί από όσα έχει περάσει», λέει ο προπονητής της.

Τα Σαββατοκύριακα ο σύζυγός της, Γιάννης Κρέκας, δρομέας μεγάλων αποστάσεων και εκείνος, τη συνόδευε με το ποδήλατο έχοντας στο πίσω κάθισμα τον μικρό τους γιο. «Ηθελε να τρέξει στον μαραθώνιο για να νιώσει και η ίδια δυνατή», λέει ο ίδιος. Η Κωνσταντινοπούλου παραμένει υπό παρακολούθηση στο Θεαγένειο νοσοκομείο κάνοντας υπερήχους ανά τρίμηνο και αξονικές ανά εξάμηνο. Στοχεύει στο μέλλον να τρέξει και σε άλλους μαραθωνίους, σε κάποια πιο βατή και επίπεδη διαδρομή για να δει πόσο γρήγορη επίδοση θα μπορούσε να πετύχει.

Πηγή: kathimerini.gr