Η… κληρονομιά του Μουρίνιο

Το 2004 ο Ρομάν Αμπράμοβιτς έψαχνε το «μπαμ» για τον πάγκο της Τσέλσι. Και ποιος ήταν ο πιο κατάλληλος; Μα φυσικά, ο Ζοσέ Μουρίνιο που λίγο καιρό πριν είχε κάνει το… θαύμα με την Πόρτο, οδηγώντας την στην κορυφή της Ευρώπης.

Γι’ αυτό και ο Ρώσος ιδιοκτήτης των «μπλε» επένδυσε στο πρόσωπό του, που αν και ήταν νέος τότε, είχε ήδη δείξει τα διαπιστευτήριά του. Οι φίλοι των Λονδρέζων τον υποδέχθηκαν μετά «βαΐων και κλάδων» και λογικό ήταν καθώς έβλεπαν πως κάτι… αλλάζει!

Γράφει ο Αποστόλης Σπυρόπουλος

Από την πρώτη του συνέντευξη ως προπονητής της Τσέλσι, ο Μουρίνιο έδωσε το στίγμα του. «Χωρίς να με πείτε αλαζόνα, αλλά είμαι πρωταθλητής Ευρώπης και νομίζω πως είμαι ο special one», τα λόγια του στη συνέντευξη Τύπου πριν 9 χρόνια, δίνοντας ένα μίνι show και παράλληλα ένα δείγμα της μεγάλης αυτοπεποίθησής του.

Και γιατί όχι άλλωστε; Με την... μία φρόντισε να ανεβάσει το σύλλογο επίπεδο. Και δεν ήταν εύκολο. Υπό τις οδηγίες του οι «μπλε» αναδείχθηκαν πρωταθλητές Αγγλίας για πρώτη φορά μετά από 50 χρόνια και μάλιστα με ρεκόρ συγκομιδής βαθμών, αφού σταμάτησαν στους 95! Και να ‘ταν μόνο αυτό... Η Τσέλσι κατέκτησε και το Λιγκ Καπ, επικρατώντας της Λίβερπουλ (3-2) στο τελικό, ενώ στο Τσάμπιονς Λιγκ, οι «μπλε» πέταξαν εκτός συνέχειας σε διπλούς αγώνες την Μπαρτσελόνα, όμως στη συνέχεια οι «reds» πήραν εκδίκηση έστω και σε διαφορετική διοργάνωση.

Η συνέχεια ήταν εξίσου εντυπωσιακή για τον «special one» και την ομάδα που είχε «χτίσει». Προς το τέλος του καλοκαιριού το 2005, η Τσέλσι κατέκτησε το Community Shield κόντρα στην Άρσεναλ. Κι αν το πρώτο πρωτάθλημα μετά από 50 χρόνια είναι γλυκό, τότε το back to back στο θεσμό πώς λέγεται; Ηδονή! Κι αυτήν προσέφερε ο Πορτογάλος και η… παρέα του. Ωστόσο, το «αγκάθι» του Τσάμπιονς Λιγκ παρέμενε, που κακά τα ψέματα ήταν και ο μεγάλος στόχος του Αμπράμοβιτς. Οι Λονδρέζοι αποκλείστηκαν στους «16» της διοργάνωσης, από την Μπαρτσελόνα που διψούσε για… εκδίκηση και την πέτυχε.

Η τρίτη σεζόν του Μουρίνιο στο Λονδίνο δεν ξεκίνησε πολύ καλά. Κι αυτό γιατί είχαν κάνει την εμφάνισή τους φήμες περί κακών σχέσεων του ίδιου με τον «ισχυρό άνδρα» της Τσέλσι. Παρόλα αυτά, η ομάδα συνέχισε την πορεία της, προσπάθησε, όμως το πρωτάθλημα… μετακόμισε στο Μάντσεστερ, με την Γιουνάιτεντ να βάζει τέλος στην διετή κυριαρχία των Λονδρέζων. Αυτό δεν σημαίνει πως η Τσέλσι έμεινε… με άδεια χέρια. Γιατί στο Κύπελλο πήρε εκδίκηση από τους «κόκκινους διαβόλους», φτάνοντας στο τρόπαιο στο τελικό, ενώ διπλασίασε τους τίτλους την ίδια σεζόν (2006-07) με την κατάκτηση και του Λιγκ Καπ κόντρα στην Άρσεναλ.

Το «διαζύγιο» του Μουρίνιο με την Τσέλσι ήρθε στις αρχές της επόμενης περιόδου. Πιο συγκεκριμένα, στις 20 Σεπτεμβρίου 2007, ανακοινώθηκε το τέλος εποχής κι ενώ είχαν ήδη αρχίσει οι αγωνιστικές υποχρεώσεις των «μπλε». Ο «εκλεκτός» μέσα σε μια τριετία στη Τσέλσι, την οδήγησε σε έξι τρόπαια, έτρεξε σερί 60 εντός έδρας αγώνων χωρίς ήττα στην Πρέμιερ Λιγκ, είχε ποσοστό νικών που άγγιξε το 71% των συνολικών παιχνιδιών της ομάδας και γι’ αυτούς τους λόγους θεωρείται πιθανώς ο κορυφαίος προπονητής που πέρασε στην ιστορία της.

Βέβαια, ως προπονητής των Λονδρέζων δεν έχει πετύχει αυτό που πιθανώς ήθελε περισσότερο. Το Τσάμπιονς Λιγκ! Και αυτό του ‘χει μείνει παράπονο και φυσικά θα είναι ο μεγάλος στόχος του από την επόμενη σεζόν. Μαζί βέβαια και με την προσπάθειά του να επαναφέρει την Τσέλσι στην κορυφή της Αγγλίας μετά από 3 χρόνια, όπου η ομάδα είναι χωρίς πρωτάθλημα. Αν όμως δει κανείς το τετραετές συμβόλαιο που υπέγραψε, μάλλον στο μυαλό όλων θα είναι να... χτιστεί μια νέα δυναστεία με πολλούς περισσότερους από έναν ή δύο τίτλους!

Έργο σίγουρα δύσκολο, αλλά αν κάποιος μπορεί, αυτός είναι σίγουρα ο «special one»!