Οι Γάλλοι πήγαιναν στον ημιτελικό με την αμυντική τους υπεροπλία και βελτιωμένο τον ταλαιπωρημένο Εμπαπέ, αλλά με ποδόσφαιρο που ποτέ δεν έπεισε στο τουρνουά. Oι Ισπανοί πήγαιναν ως το φαβορί με όπλο την ποιότητά τους και τη φρεσκάδα τους.
Η λογική επικράτησε για να πάει στον τελικό η ομάδα του Ντε Λα Φουέντε και η «ανάγνωση» του αγώνα έγινε επιτέλους, -σε ένα «θολό» στα κριτήρια του, Euro-, με όρους ποδοσφαιρικής ανωτερότητας και –ναι, υπάρχει ακόμα – ατομική τεχνική.
Ο Ντεσάμπ δεν παρουσίασε ποτέ στα γήπεδα της Γερμανίας μια ομάδα με ταχύτητα και φρεσκάδα, δεν είχε τον Γκριεζμάν σε καλή κατάσταση κι αυτό του στοίχισε σε ποιότητα στο κέντρο, ατύχησε να χάσει τον Εμπαπέ και όταν τον είχε ξανά να τον βλέπει σοβαρά επηρεασμένο από τον τραυματισμό του και πίστεψε ότι με αυτό το φοβερό ρεκόρ να έχει δεχθεί μόλις ένα γκολ στα παιχνίδια της η Γαλλία – αυτό από τους Πολωνούς – μπορεί «τσούκου τσούκου» να φτάσει στον τελικό. Διαβάστε εδώ περισσότερα