Ντέρμπι με ψυχολογία από τις δάφνες της Ευρώπης

Μετά τα πολλά χρήσιμα διδάγματα που λάβαμε πέρσι, όλοι όσοι ασχολούμαστε με το ελληνικό πρωτάθλημα, με οποιαδήποτε ιδιότητα, ο χαρακτηρισμός «καθοριστικός» για τον αποψινό αγώνα στο «Απ. Νικολαϊδης», ανάμεσα σε ΠΑΟ και ΑΕΚ, θεωρώ πως θα ήταν υπερβολή. Μπορούμε να συμφωνήσουμε, πως με νίκη των «πράσινων» θα διαμορφωθεί μια συνθήκη που θα φέρει σε πλεονεκτική θέση το «τριφύλλι» έναντι της Ένωσης νωρίς και θα ζορίσει έντονα για τη συνέχεια την ομάδα του Αλμέιδα. Αυτό και μέχρι εκεί, ναι το δέχομαι και φυσικά θα είναι και η πραγματικότητα.

Το παιχνίδι αυτό είναι ιδιαίτερο αγωνιστικά για έναν πολύ σημαντικό λόγο. Πέραν του ότι πρόκειται για την πρώτη αναμέτρηση ανάμεσα στους διεκδικητές του περσινού τίτλου, έχουμε και μια άλλη πραγματικότητα. Οι δύο ομάδες φέτος, αγωνίζονται, την ίδια μέρα, στον ίδιο ευρωπαϊκό θεσμό. Αμφότεροι προέρχονται από σημαντικότατες νίκες για την έκβαση των ομίλων τους (σαφώς για μένα έχει μεγαλύτερη βαρύτητα αυτή της ΑΕΚ από πολλές απόψεις), αλλά αυτό δεν μειώνει σε τίποτα, το πολύ ποιοτικό παιχνίδι που έκαναν οι «πράσινοι» απέναντι στη Βιγιαρεάλ. Ένα ματς που ξεκάθαρα μετά το 20-25ο λεπτό και όσο περνούσε η ώρα, ήταν η καλύτερη ομάδα στο γήπεδο.

Η ΑΕΚ κατεβαίνει σε αυτό το ματς, με ηρεμία, παρά τα προβλήματα στο κέντρο της άμυνας της και αυτό που της προέκυψε από τον αγώνα με την Μπράιτον στο «Amex» με τον τραυματισμό του Χατζισαφί. Το πολύ σημαντικό που έχει κερδίσει η ΑΕΚ σε ένα μεσοδιάστημα αγώνων (δηλαδή τις ημέρες μεταξύ μεσολαβούσαν ανάμεσα στα ματς της φετινής σεζόν), είναι το στοιχείο που υπήρξε έντονα από τον αγώνα Κυπέλλου με τον Ολυμπιακό στην OPAP Arena και μετά. Το στοιχείο της εμπιστοσύνης σε κάθε στέλεχος του ρόστερ. Δεν υπάρχει από την Πέμπτη, κανείς που να γκρινιάζει για τον Σιντιμπέ μετά το ματς της Πέμπτης, δεν είναι πλέον υπό αμφισβήτηση το αν μπορεί ν’ ανταποκριθούν ο Μήτογλου ή ο Σιμάνσκι σε αυτόν τον ρόλο των στοπερ. Θ’ αναρωτηθεί δικαίως κάποιος, προκύπτει αυτό από ένα και μόνον ματς; Όχι. Αλλά σημασία πολλές φορές, έχει το συναίσθημα που υπάρχει στον οργανισμό του συλλόγου και το πώς το βλέπει και ο κόσμος, για την ψυχολογία.

Αυτό που για μένα θα παίξει καταλυτικό ρόλο, είναι το αν και κατά πόσο μέσα στον αγώνα και ειδικά στην εκκίνηση του, θα έχουν αποκοπεί από την σίγουρη συναισθηματική κατάσταση της σύνδεσης με τον προηγούμενο ακριβώς αγώνα, οι ποδοσφαιριστές των δύο ομάδων. Αυτό συνέβαινε και θα συμβαίνει πάντα. Είναι πολύ σπάνιο να προέρχονται από ένα πολύ θετικό αποτέλεσμα, δύο Έλληνες μονομάχοι στην Ευρώπη και να συγκρούονται μεταξύ τους. Σχεδόν ξεχασμένο τουλάχιστον για τους δύο, εδώ και πολλά χρόνια. Οπότε αυτό είναι ένα σημείο που έχει το ενδιαφέρον του.

Επίσης το πολύ δύσκολο και σύνθετο και για τους δύο προπονητές, είναι πως πλέον δεν έχουν να διαχειριστούν ένα πλάνο, μόνον για τον συγκεκριμένο αγώνα, πράγμα που συνέβη όλες τις στιγμές των αναμετρήσεων τους, την περασμένη σεζόν. Υπάρχουν άλλα τρία ματς και για τους δύο, μετά το μεταξύ τους, μέχρι την Πέμπτη 5/10. Οπότε η επιλογή, μπορεί να μην γίνει μόνο με βάση την προσαρμογή και την καταλληλότητα του παίκτη γι’ αυτό το ματς, αλλά θα πρέπει να βγει σωστός καταμερισμός δυνάμεων. Εδώ μια δυσκολία παραπάνω, υπάρχει σίγουρα για τον Αργεντινό κόουτς, αλλά αυτό δεν σημαίνει πως τον ίδιο «πονοκέφαλο», δεν θ’ αντιμετωπίσει και ο Γιοβάνοβιτς. Σίγουρα αυτή η αναμέτρηση, αναμένεται ως εξαιρετικά ποιοτική και ενδιαφέρουσα από κάθε άποψη, με την ευρωπαϊκή χρυσόσκονη να είναι σίγουρα καθισμένη, πάνω από αυτό το ντέρμπι.