Η γλυκιά εκδίκηση του Μουρίνιο

Αυτό ξέραμε πως θα ήταν το απόλυτο τεστ χαρακτήρα για τη Λίβερπουλ, ειδικά αν βρισκόταν πίσω στο σκορ. Και απέναντι στην κορυφαία ομάδα της Ευρώπης όταν πρόκειται να αμυνθεί για το αποτέλεσμα, την Τσέλσι, δύσκολα θα υπήρχε επιστροφή από το 0-1.

Η Τσέλσι κατάφερε να προηγηθεί στις καθυστερήσεις του πρώτου μέρους με τον πιο σκληρό τρόπο. Ενα τραγικό λάθος του Τζέραρντ χάρισε ουσιαστικά στους φιλοξενούμενους το πρώτο τους γκολ, αφού ο (άνθρωπος των κρίσιμων γκολ για τους «μπλε» το τελευταίο διάστημα ) Μπα έφυγε μόνος του με αντίπαλο μόνο τον Μινιολέ και κρατώντας την ψυχραιμία του πλάσαρε. Αυτό έδωσε στην Τσέλσι σημαντικό ψυχολογικό αβαντάζ.

Ο Μουρίνιο μπορεί να έκανε πραγματικότητα την απειλή του να ξεκουράσει παίκτες, αλλά η ομάδα του μπορεί (ακόμη και με τον Τόμας Κάλας στο ντεμπούτο του στην ενδεκάδα) να αμύνεται όπως καμία άλλη! Οπως και στη Μαδρίτη όπου «έπνιξε» την Ατλέτικο και δεν της επέτρεψε να κάνει το παιχνίδι της, έτσι και στο «Ανφιλντ» δεν παρουσιάστηκε με την αγωνιστική και τακτική αφέλεια της Αρσεναλ, της Εβερτον, ακόμη και της Σίτι, οι οποίες άφησαν χώρους και η Λίβερπουλ τις τιμώρησε από το πρώτο ημίωρο!

Μπορεί να μην είναι το πιο ωραίο ποδόσφαιρο, για το μάτι και τον ουδέτερο, αυτό που επιλέγει ο Πορτογάλος, ωστόσο πουθενά δεν γράφει πως μία ομάδα είναι υποχρεωμένη να αγωνίζεται με ψηλά τη γραμμή της άμυνάς της, ή αφήνοντας χώρους στα άκρα. Ναι, η Λίβερπουλ όταν πιάνει παιχνίδι είναι χάρμα οφθαλμών και μπορεί να διαλύσει οποιονδήποτε αντίπαλο, αλλά δεν είναι μόνο αυτό που μπορεί να γίνει σε ένα ματς, αφού πέραν του plan A πρέπει να υπάρχει και κάποιο plan B. Σε αυτό ο Μουρίνιο είναι μάστορας, αφού χάλασε τα σχέδια του μαθητή του Ρότζερς και παρέταξε μία ομάδα σε δύο ζώνες, παίζοντας ουσιαστικά 4-4-1-1 μπροστά από τον 42χρονο Σβάρτσερ. Η έλλειψη χώρου ανάγκασε τους γηπεδούχους να «εκβιάσουν» πάσες ή ενέργειες, διευκολύνοντας τους σκοπούς των αμυνόμενων!

Όταν ο Ρότζερς επέλεξε να χρησιμοποιήσει τον (φανερά ανέτοιμο) Στάριτζ για ελάχιστα λεπτά, η Λίβερπουλ έμοιαζε να γίνεται πιο ορθολογική μέσα στο παιχνίδι, αλλά και αυτό κράτησε λίγο. Η Τσέλσι στο τελευταίο κομμάτι του παιχνιδιού με την είσοδο του Κέιχιλ, προτίμησε να έχει τρεις κεντρικούς αμυντικούς, προκειμένου να αναγκάσει τη Λίβερπουλ να σουτάρει από μακριά ή να σεντράρει. Και τα δύο ήταν πιο επιθυμητά από το να μένουν χώροι. Για να γίνεις απειλητικός σε τέτοιες περιστάσεις πρέπει να σε θέλει και η μπάλα και αν αυτό δεν συμβεί, με ομάδες με τη συσσωρευμένη εμπειρία όπως αυτή της Τσέλσι, αργά ή γρήγορα πιο εύκολα γίνεται το 0-2 παρά το 1-1.

Αυτό συνέβη στις καθυστερήσεις του αγώνα όταν ο παίκτης, που είναι κόκκινο πανί στο Μέρσεϊσάιντ, ο Τόρες έφυγε μόνος από τη σέντρα και σέρβιρε έτοιμο γκολ στον Γουίλιαν! Ο Μουρίνιο πανηγύρισε έξαλλα, αλλά το μούδιασμα στην εξέδρα ήταν τέτοιο που ο κόσμος δεν είχε τη δύναμη να τον αποδοκιμάσει.

Τώρα η διαφορά στα δύο ρόστερ φάνηκε ξεκάθαρα σε αυτό το ματς. Στο πρόσωπο του 33χρονου Ασλεϊ Κόουλ η Τσέλσι είχε στο γήπεδο μία χαρισματική φυσιογνωμία, αφού ο κάποτε καλύτερος αριστερός μπακ στον κόσμο, αν και δεν υπολογιζόταν από τον Μουρίνιο για σχεδόν τρεις μήνες, μέσα σε έξι μέρες, έκανε δύο συγκλονιστικά παιχνίδια στη Μαδρίτη και στο «Ανφιλντ». Ενας τόσο σημαντικός ποδοσφαιριστής δεν μπορεί να βρει χώρο στην ενδεκάδα των «μπλε», τη στιγμή που ο Ρότζερς έβγαλε από τη ναφθαλίνη τον Ιάγκο Ασπας, τον σέντερ φορ που αγόρασε από τη Θέλτα Βίγκο και δεν έχει σκοράρει παρά μόνο εναντίον της Ολνταμ Αθλέτικ για το Κύπελλο τον Γενάρη! Και μόνο αυτή η σύγκριση εξηγεί πολλά!

Τώρα ο τίτλος είναι πια στα χέρια της Σίτι. Για την Τσέλσι δεν αρκεί αυτό που έγινε, αλλά πρέπει να περιμένει ακόμη γκέλες τόσο των «κόκκινων» και της Σίτι. Αυτό που σε κάνει να απορείς με την ομάδα του Μουρίνιο είναι πώς χάνει αυτό το πρωτάθλημα! Πήρε 16 πόντους από σύνολο 18 εναντίον των άλλων του τοπ-4 και όμως ακόμη παραμένει τρίτη, γιατί η Αστον Βίλα, η Κρίσταλ Πάλας και κυρίως η Σάντερλαντ της έκαναν ζημιά!

Οσο για τη Λίβερπουλ η προσγείωση ήταν σκληρή και απότομη αν και με μία γκέλα της Σίτι στο «Γκούντισον Παρκ» ακόμη μπορεί να πάρει στα χέρια της τον πολυπόθητο τίτλο. Ομως είναι μία ευκαιρία που δύσκολα θα της δοθεί ξανά τα επόμενα χρόνια, οπότε κανείς δεν μπορεί αυτή τη στιγμή να αποτιμήσει την αληθινή ζημιά που μπορεί να της προκαλέσει αυτή η γλυκιά εκδίκηση του Μουρίνιο, μέσα στο γήπεδο που βίωσε εννιά χρόνια πριν τη μεγαλύτερή του πίκρα στον ημιτελικό του Τσάμπιονς Λιγκ το 2005.