Η φετινή ΑΕΚ, θα είναι ομάδα Σάκοτα

Οκ, σίγουρα από το ποδόσφαιρο, βγάζουμε το ψωμάκι μας τόσα χρόνια, αλλά η μεγάλη καψούρα πάντοτε είναι η «βασίλισσα». Το μπασκετικό τμήμα της «Ένωσης» για μένα προσωπικά, αλλά και για αρκετούς ακόμα «Ενωσίτες» που έζησαν και τα πάνω και τα κάτω αυτής της ομάδας, έχει ίσως, κάνει συναισθηματικά ένα «γκελ» διαφορετικό από το ποδόσφαιρο.

Πέρσι, ο Μάκης Αγγελόπουλος άρχισε μια προσπάθεια από το μηδέν κι έφερε το καλύτερο που του επέτρεπαν οι συνθήκες την συγκεκριμένη στιγμή. Μιλάμε για ομάδα που άρχισε με στόχο να μείνει στην κατηγορία και κατέληξε να διεκδικεί – κι αν δεν είχε τραυματιστεί ο Χέρστον, θα είχε πάρει – μια θέση στην τελική τετράδα του πρωταθλήματος. Σίγουρα, τα βαριά ονόματα που ήρθαν, ήταν σημαντικοί παίκτες και μεγάλα ονόματα. Ήταν, ωστόσο, εξαιρετικά δύσκολο να στηθεί σωστά, μια κανονική ομάδα. Τα πάντα εξαρτώνταν από την ημέρα και το φεγγάρι που θα έβρισκε η ΑΕΚ, κυρίως στα σουτ τριών πόντων. Με ελάχιστες εξαιρέσεις, όπως εκείνη την εξάδα αγώνω ν μετά το ματς στο ΣΕΦ με τον Ολυμπιακό, όπου κι εκεί έπαιξε καλά, δεν μπόρεσε να βρει μια σταθερότητα στην απόδοση της.

Αυτό συνέβη για δύο λόγους. Η ΑΕΚ δεν μπορούσε να βρει «χημεία» λόγω της έλλειψης ενός πλέι-μέικερ, αλλά κι όταν ήρθε ο Ουίλμπεκιν, ήταν εξαιρετικά δύσκολο ν’ αποκτηθεί η απαραίτητη ομοιογένεια, με τους υπόλοιπους. Στην ομάδα της περσινής σεζόν, υπήρχαν παίκτες που ήθελε ο καθένας την μπάλα πολλή ώρα στα χέρια του για να κάνει παιχνίδι. Μα πάνω απ’ όλα υπήρχε το θέμα της άμυνας και της δύναμης πυρός μέσα στην ρακέτα.

Φέτος, ο Ντράγκαν Σάκοτα, έχοντας την ομάδα από την αρχή στα χέρια του, θα κληθεί να δημιουργήσει μια ομάδα, με ποιοτικούς παίκτες, που θα έχουν χαρακτηριστικά όμως να συνθέσουν ένα σύνολο, που θα είναι πιο συμπαγές, ίσως λιγότερο θεαματικό, αλλά πιο ποιοτικό και ανταγωνιστικό.

Το «κλειδί» για μένα ήταν η παραμονή του Μαλίκ Χέρστον. Γνώμη μου, δίχως να διεκδικώ «δάφνες» ενός ειδικού του μπάσκετ, απ’ όσους σπουδαίους παίκτες έφερε πέρσι ο Μάκης Αγγελόπουλος, είναι εκείνος με τις περισσότερες παραστάσεις, αλλά κι εκείνος που απέδειξε σε κρίσιμα ματς πως ξέρει να βγάλει τα κάστανα από τη φωτιά. Στο ΣΕΦ ήταν εκείνος που λίγο έλειψε, να πάρει το ματς με τον Ολυμπιακό κάνοντας μια σπουδαία εμφάνιση και η δική του κατακόρυφη άνοδος σε απόδοση, ήταν που οδήγησε την "βασίλισσα" στο σερί των έξι νικών.

Το δεύτερο στοιχείο που με κάνει να αισιοδοξώ, είναι πως η ΑΕΚ, θα έχει στο χτίσιμο της, έναν σπουδαίο πλέι-μέικερ, όπως είναι ο Φιλ Σκραμπ. Κάτι που σημαίνει πως ο μαέστρος της ομάδας, έστω και με μικρή καθυστέρηση, λόγω των Παναμερικανικών, θα είναι από την αρχή στην ομάδα. Η «Ένωση» θα έχει επιπλέον στις τάξεις κι έναν πλέι-μέικερ που έπεσε πάνω σε μια εξαιρετική τριάδα μεγάλων παικτών στον Ολυμπιακό και θέλει ν’ αποδείξει τι αξίζει, παίρνοντας έναν σημαντικό ρόλο, σε μια ανταγωνιστική ομάδα. Ο Κατσίβελης αποτελεί, όχι στοίχημα, αλλά μια επένδυση από την οποία ο Σάκοτα θα περιμένει πολλά. Μαζί με τους Ουόρεν, αλλά και τον Κάρτερ, θεωρώ πως η ΑΕΚ, έχει συγκροτήσει μια εξαιρετική τετράδα στα γκαρντ, που είναι πρώτης γραμμής.

Από την άλλη, η ΑΕΚ έριξε το βάρος της στην απόκτηση σπουδαίων παικτών μέσα στη «ρακέτα». Αντί του Μενσά- Μπονσού, ήρθε να προστεθεί ένας παίκτης με πολύ καλές αμυντικές ικανότητες, αλλά και επιθετικές, όπως είναι ο Ντάνιελ Όρτον, που ασφαλώς έχει τεράστια φυσικά προσόντα, όπως και ο Λουκάς Μαυροκεφαλίδης που επιθετικά είναι ένας εξαιρετικά ποιοτικός ψηλός. Από εκείνον που περιμένω να γίνει το σημείο αναφοράς, γι’ αυτή την μπασκετική ομάδα της ΑΕΚ και το ίδιο προσδοκούν και άνθρωποι από τον χώρο του μπάσκετ, είναι ο Ζήσης Σαρικόπουλος.

Συμπερασματικά, θεωρώ πως η «Ένωση», πως φέτος διαθέτει περισσότερους καλούς παίκτες από πέρσι, μα πάνω απ’ όλα διαθέτει μονάδες που μπορούν να συγκροτήσουν πολύ πιο εύκολα «ΟΜΑΔΑ» που θα έχει αρχές στο παιχνίδι της. Μπορεί το μπάσκετ που θα προσφέρει στην καλή της μέρα, να μην είναι τόσο θεαματικό όσο της περσινής, αλλά θα παίρνει πιο εύκολα νίκες και θα έχει αρχές στο παιχνίδι της. Κάτι που η περσινή ομάδα, δυστυχώς, δεν κατάφερε να πράξει.