Από την αρχή της ζωής του Ιβάν Ιβάνοφ ήταν δεδομένο ότι τίποτα στη σταδιοδρομία του δεν θα του ερχόταν εύκολα και χωρίς κόπο. Πόσω μάλλον, όταν από την ηλικία των 6 ετών, ένα παιδί από τη Ζλάτιτσα των 6.000 κατοίκων έχει βάλει σκοπό να γίνει ποδοσφαιριστής. Ήταν από την τυχερή γενιά των Βούλγαρων ποδοσφαιρόφιλων που η πρώτη του εικόνα από την τηλεόραση και αφορούσε τη «στρογγυλή θεά» ήταν το 1994, όταν ο Χρίστο Στόιτσκοφ «χόρευε» στους αγωνιστικούς χώρους κατά τη διάρκεια του Παγκοσμίου Κυπέλλου της ΗΠΑ και οδηγούσε την εθνική ομάδα της χώρας του στην 4η θέση του τουρνουά.
«Όταν είδα το Παγκόσμιο Κύπελλο του 1994, τότε ήταν που αποφάσισα να γίνω ποδοσφαιριστής. Δεν σκεφτόμουν κανένα άλλο επάγγελμα», είχε δηλώσει σε παλιότερη συνέντευξή του ο νέος κεντρικός αμυντικός του Παναθηναϊκού, αλλά όταν προέρχεσαι από μια φτωχή οικογένεια, που ο πατέρας σου είναι ένας απλός οδηγός φορτηγού, τότε αναγκάζεται να πάρεις την κατάσταση στα χέρια. Αυτό και έκανε ο 28χρονος σήμερα άσος του «τριφυλλιού» και τελικά δικαιώθηκε.
Ο Ιβάνοφ, έπειτα από δοκιμαστικά στο Μπλαγκόεβγκραντ, ήταν ο ένας από τους τρεις νεαρούς που επιλέχθηκαν, εν μέσω ανταγωνισμού 250 πιτσιρικάδων και τελικά συνέχισε τη ζωή του σε ένα από τα πιο γνωστά αθλητικά –τότε- σχολεία της περιοχής. Η ρουτίνα ήταν μία: Προπόνηση, μάθημα, προπόνηση, με τον Ιβάνοφ να μένει πιστός στο πρόγραμμά του, καθώς σε αντίθεση με άλλα παιδιά της ηλικίας του, δεν παραμελούσε τα μαθήματά του, έχοντας μάλιστα ως αγαπημένα τη γεωγραφία και την ιστορία. Αυτό το σχολείο, πλέον, δεν υπάρχει με αυτή τη μορφή, αφού έχει περάσει σε χέρια ιδιώτη, λόγω της κρίσης. Όπως, πλέον, δεν υπάρχει και η πρώτη του ομάδα, Πιρίν 1922, στη οποία έκανε τα πρώτα του βήματα, από την οποία τον είδαν οι ιθύνοντες της ΤΣΣΚΑ και συγκεκριμένα ο Σπας Ντζεβίσοφ.
H χαμένη ευκαιρία της Ντέρμπι Κάουντι
Το όνειρό του να γίνει επαγγελματίας ποδοσφαιριστής άρχισε να παίρνει «σάρκα και οστά» στις 5 Μαρτίου του 2005, όταν πραγματοποίησε το επαγγελματικό του ντεμπούτο σε ηλικία 17 ετών με τη φανέλα της ΤΣΣΚΑ Σόφιας για 4 λεπτά ως αλλαγή, αλλά η πορεία του δεν ήταν το ίδιο ανοδική. Επέστρεψε στη β’ ομάδα και το 2007 παραχωρήθηκε στη Λοκομοτίβ Πλόβντιβ με τη μορφή δανεισμού. Ήταν η σεζόν, που άλλαξε τα πάντα στην καριέρα του. Επέστρεψε την επόμενη σεζόν στην ΤΣΣΚΑ Σόφιας και δεν ξαναβγήκε από την ενδεκάδα, τουλάχιστον μέχρι τα μέσα του 2010, που η Αλάνια πρόσφερε στο σύλλογο της Βουλγαρίας 800.000 ευρώ για να τον φέρει στη Ρωσία.
Ήταν μια εξέλιξη στην καριέρα του, που έπρεπε να του συμβεί, αφού το χειμώνα του 2008, το κάρμα του δεν αποδείχθηκε και τόσο τυχερό. Η μεταγραφή του στην αγγλική Ντέρμπι Κάουντι ήταν καθ’ όλα συμφωνημένη, αλλά ο Βούλγαρος έπεσε θύμα της ειδικής νομοθεσίας που υπάρχει για τους παίκτες εθνικότητας εκτός Ευρωπαϊκής Ένωσης και τελικά επέστρεψε άπραγος στη Βουλγαρία.
«Το πρωτάθλημα της Ρωσίας είναι το πιο δυνατό απ’ αυτά που έχω αγωνιστεί. Η ομάδα που αγωνίστηκα δεν ήταν σπουδαίας κλάσης», είπε λίγα χρόνια αργότερα ο Ιβάνοφ και μάλλον είχε δίκιο από τη στιγμή που η νεοφώτιστη ομάδα του, υποβιβάστηκε απ’ ευθείας στη δεύτερη κατηγορία της Ρωσίας. Τα καλύτερα για τον ίδιο όμως, ήταν ήδη εκεί.
Απογείωση με Παρτίζαν
Η Παρτίζαν Βελιγραδίου του ανοίγει το παράθυρο για μια νέα χώρα και προοπτική, καθώς τον αγοράζει από τους Ρώσους αντί 600.000 ευρώ και ζει την πιο παραγωγική περίοδο της καριέρας του, καθώς πλέον περνά στο επόμενο επίπεδο. Μένει στους Σέρβους για δύο σεζόν (2011-12, 2012-13) και πραγματοποιεί 30 και 29 συμμετοχές, πετυχαίνοντας συνολικά 8(!) γκολ, αριθμός ιδιαίτερα υψηλός για έναν κεντρικό αμυντικό, ενώ κατέκτησε το πρωτάθλημα και τις δύο χρονιές. Από τους οπαδούς της ομάδας αγαπήθηκε, αφού τον ψήφισαν ως τον κορυφαίο της ομάδας για το 2012, ενώ το 2013 έλαβε την πιο μεγάλη τιμή μέχρι σήμερα στην καριέρα του, αφού αναδείχθηκε κορυφαίος Βούλγαρος ποδοσφαιριστής της χρονιάς.
Τον Αύγουστο του 2013, η Βασιλεία πείθεται από τις ικανότητες και τα όσα έχει καταφέρει στη Σερβία ο Βούλγαρος κεντρικός και δίνει στην Παρτίζαν 2,1 εκατ. ευρώ και τον φέρνει στην Ελβετία, δίνοντάς του τη δυνατότητα να αγωνιστεί και στο Champions League. Είναι δεδομένο, ότι την ίδια περίοδο ο Ιβάνοφ είναι και ο βασικός κεντρικός αμυντικός της Βουλγαρίας.
Το όνειρό του έχει γίνει πραγματικότητα…
Από την κορυφή στην πτώση...
Με την υπερδύναμη της Ελβετίας αγωνίζεται σε όλα τα ματς στο κορυφαίο επίπεδο του Champions League (αποβλήθηκε στο τελευταίο κόντρα στη Σάλκε) και η Βασιλεία προκρίθηκε ως 3η στο Europa League, δείχνοντας ότι δεν χρειάστηκε καθόλου χρόνο για να προσαρμοστεί στο νέο του περιβάλλον.
Η τύχη, όμως, του γύρισε την πλάτη στις 14 Ιανουαρίου του 2014, καθώς σε φιλικό προετοιμασίας με την Άιντραχτ Μπραουνσβάιγκ υπέστη ρήξη χιαστού και έτσι άρχισε ο δικός του «Γολγοθάς».
Η αποθεραπεία δεν εξελίσσεται με τον τρόπο που επιθυμεί, περνά δεύτερη φορά την πόρτα του χειρουργείου και η θητεία του στη Βασιλεία τελειώνει εντελώς άδοξα στις 15 Δεκεμβρίου του 2015, όταν έλυσε το συμβόλαιό του με τους Ελβετούς.
«Είναι πολύ άσχημο για έναν αθλητή, να έχει έναν τέτοιο τραυματισμό, όταν φτάνει σε αυτό το επίπεδο. Ήμουν τότε πολύ κοντά σε μία πολύ σοβαρή μεταγραφή. Συνέβη, όμως, αυτός ο τραυματισμός, ακολούθησαν πολλές λανθασμένες αποφάσεις από μέρους μου και η αποθεραπεία δεν εξελίχθηκε όπως έπρεπε. Ήρθε η στιγμή να επιστρέψω και όπου όλα άρχισαν…». Η Λοκομοτίβ Πλόβντιβ τον περίμενε με ανοιχτές αγκάλες, προκειμένου να του προσφέρει το κατάλληλο κλίμα για να επιστρέψει, αφού προηγουμένως είχε βιώσει και την απόρριψη από τη Νιου Γιορκ Σίτι, καθώς δεν μπορούσε να ακολουθήσει αυτό το ρυθμό.
«Νιώθω καλά σε ένα πολύ γνώριμο περιβάλλον, που νομίζω άφησα καλές αναμνήσεις. Αγαπώ την ομάδα και ελπίζω και οι οπαδοί είναι ικανοποιημένοι με την επιστροφή μου. Ελπίζω να φέρω αποτελέσματα. Υπάρχουν διάφορες ρήτρες, αλλά το πιο σημαντικό είναι να αρχίσω να παίζω».
Επόμενος σταθμός η Ελλάδα και ο Παναθηναϊκός, με τους «πράσινους» να αποτελούν το… διαβατήριο για τη δεύτερη ευκαιρία που σίγουρα του χρωστά η μοίρα.
_103051.jpg?w=350&f=bicubic&um=VerySharp)
