Η ατυχία του «Σάλπι» και η φουρτούνα στο λιμάνι

«Ίσως να μην είναι μακριά η μέρα που ο Δημήτρης Σαλπιγγίδης θα σκοράρει και θα πάει να πανηγυρίσει μπροστά στη Θύρα 4». Την ατάκα αυτή την έγραψα δέκα μέρες πριν, μετά τη νίκη του ΠΑΟΚ επί της Skoda Ξάνθης για το πρωτάθλημα και νομίζω ότι μετά το γκολ σε βάρος του Ολυμπιακού, ο πλέον «δύσπιστος» και ξεροκέφαλος οπαδός του «δικεφάλου του Βορρά» θα του δώσει… συγχωροχάρτι!

Του Τάσου Νικολόπουλου

Ο «Σάλπι» έχει πετύχει αρκετά σημαντικά γκολ στην καριέρα του, αλλά αυτό κόντρα στον Ολυμπιακό και με το οποίο σφράγισε την πρόκριση του ΠΑΟΚ στα ημιτελικά κυπέλλου, νομίζω ότι το κατατάσσει ψηλά στη σχετική λίστα. Αλλά ήταν… άτυχος, αφού έχασε μια «χρυσή» ευκαιρία να… αποκαταστήσει την σχέση του με τους οπαδούς της αγαπημένης του ομάδας. Νομίζω ότι αν το παιχνίδι γινόταν παρουσία κόσμου, δεν θα άφηνε την ευκαιρία να πάει χαμένη και θα πήγαινε να πανηγυρίσει το γκολ που σημείωσε μπροστά στη Θύρα 4. Και ξαναλέω ότι δεν θα αργήσει εκείνη η μέρα, ανεξάρτητα από το πόσο σημαντικός είναι ο αγώνας ή το γκολ που θα πετύχει. Όπως και να έχει, αποθεώθηκε από τους… επίσημους που βρίσκονταν στις εξέδρες.

Άξιος αναφοράς και ο ξεχωριστός πανηγυρισμός του Μπρούνο Τσιρίλο στο γκολ του Σαλπιγγίδη. Ο Ιταλός άρπαξε μια φανέλα του Πάμπλο Κοντρέρας και έτρεχε κρατώντας την ψηλά. Ήταν ο ιδιαίτερος χαιρετισμός στον Χιλιανό, ο οποίος δεν μπορούσε να βοηθήσει στην προσπάθεια, καθώς βρισκόταν στην πατρίδα του λόγω του θανάτου του πατέρα του. Οι συμπαίκτες του είχαν δώσει υπόσχεση πρόκρισης και την τήρησαν.

Σε ό,τι αφορά το αγωνιστικό, νομίζω ότι ο ΠΑΟΚ με δεδομένο ότι έπαιζε σε άδειο γήπεδο, ανταποκρίθηκε και με το παραπάνω. Παρά την απουσία του Κοντρέρας από το κέντρο άμυνας, δεν «έφαγε» ούτε μια φάση και γενικώς αμύνθηκε σωστά κλείνοντας όλους τους διαδρόμους προς την εστία του Χαλκιά. Επιθετικά δεν ρίσκαρε, αλλά όταν βρήκε τους χώρους απείλησε χάνοντας τρεις-τέσσερις καλές ευκαιρίες πλην αυτής του γκολ. Εν κατακλείδι, ο Μάκης Χάβος διαχειρίστηκε με τον καλύτερο τρόπο το σκορ του πρώτου αγώνα και οδήγησε με μαεστρία την ομάδα του στην νίκη-πρόκριση, παίρνοντας την ταυτότητα του Ερνέστο Βαλβέρδε. Παράλληλα, κράτησε τον «δικέφαλο» μέσα και στις τρεις διοργανώσεις τη φετινή περίοδο.

Ο Ολυμπιακός, από την άλλη, παρουσιάστηκε πολύ κατώτερος των περιστάσεων. Μολονότι ήταν η ομάδα που έπρεπε πάση θυσία να σκοράρει, ουσιαστικά δεν έκανε μια κλασσική ευκαιρία και το πρώτο καλό σουτ ήταν από τον Τοροσίδη στο 89’! Πριν από αυτό το παιχνίδι, υπήρχε η άποψη ότι ο Ολυμπιακός φέτος σε όλους τους αγώνες του κάνει ένα καλό ημίχρονο. Στην Τούμπα ήταν το πρώτο παιχνίδι που δεν έκανε ούτε ένα καλό… δεκάλεπτο. Η απουσία του Ριέρα ήταν εμφανής και με δεδομένο ότι ο Μιραλάς αγωνίστηκε από την αριστερή πλευρά, οι επιθέσεις εκδηλώθηκαν στον μέγιστο βαθμό από την πλευρά του Ρόμενταλ, ο οποίος για μια ακόμη φορά έμοιαζε με… παλαίμαχο. Οι αλλαγές του Ερνέστο Βαλβέρδε δεν βοήθησαν και μοιραία ήρθε η ήττα και ο αποκλεισμός. Αν μένει κάτι από αυτό το παιχνίδι είναι ότι ο Ολυμπιακός πρέπει να αλλάξει νοοτροπία, αφού παρόμοια έχει επιδείξει και στα ντέρμπι πρωταθλήματος. Θέμα τίτλου στη Σούπερ Λίγκα δεν τίθεται, αλλά του χρόνου στην Ευρώπη θα έχει… φουρτούνες.

Υ.Γ. Για τα μέτρα ασφαλείας, αν μπορούμε να τα πούμε τέτοια, αφού κάποιοι φρόντισαν να «βάλουν φωτιές» πριν το παιχνίδι, δεν υπάρχουν λόγια. Μόνο στην Ελλάδα γίνονται αυτά για αγώνα κεκλεισμένων των θυρών με τόσες χιλιάδες αστυνομικούς, κάποιοι εκ των οποίων μετέβησαν στη Θεσσαλονίκη από την Αθήνα, αλλά και ελικόπτερο που επόπτευε την περιοχή. Πάλι καλά που δεν επιστρατεύθηκε και το ζέπελιν, που είχε χρησιμοποιηθεί στους Ολυμπιακούς Αγώνες του 2004…