Η ανορθογραφία που καλείται να... κρύψει ο Ολυμπιακός

Μπαίνουμε λοιπόν σε πολύ κρίσιμο σταυροδρόμι της σεζόν. Στο... ζουμί της υπόθεσης για όλες τις ομάδες που έχουν σημαντικό κίνητρο. Ο Ολυμπιακός, ο οποίος θα μας απασχολήσει στο συγκεκριμένο άρθρο, έχει μπροστά του μιάμιση εβδομάδα... φωτιά, όπου θα πάει για τα πολλά, μπορεί να τα καταφέρει, ίσως κερδίσει τα μισά και πιθανόν να μείνει... ρέστος.

Διότι, ακολουθεί το τρίγωνο Άρσεναλ-ΠΑΟΚ-Άρσεναλ, με σαφώς παρά πολύ υψηλό δείκτη δυσκολίας. Οι Πειραιώτες καλούνται να περάσουν τα συγκεκριμένα crash test σε μια περίεργη αγωνιστικά στροφή της σεζόν γι' αυτούς. Όχι κακή, αλλά περίεργη. Οι χειμερινές μεταγραφές τελείωσαν, αφού εξέπνευσε τις προάλλες και η προθεσμία για τους ελεύθερους παίκτες. Οπότε, (και) ο Ολυμπιακός καλείται να πορευτεί ως έχει στην τελική ευθεία της σεζόν. Όπου, τα λάθη δύσκολα συγχωρούνται.

Οι «ερυθρόλευκοι» απέχουν λίγο από τις τρεις «καυτές» αναμετρήσεις. Μάλιστα, τους έκατσαν σε μια περίοδο, όπου προκύπτουν κάποια ερωτηματικά σε ό,τι αφορά τα βασικά «εργαλεία», τα οποία θα ρίξει στη «μάχη» ο Πέδρο Μαρτίνς. Ο Φορτούνης επέστρεψε σχετικά πρόσφατα στη δράση και παρότι έκανε καλό παιχνίδι κόντρα στον Πανιώνιο, δεν δείχνει να είναι απόλυτα έτοιμος ακόμα. Ώστε να βγάλει τη διάρκεια και να κάνει μια ολοκληρωμένη εμφάνιση, όπως απαιτείται σε αυτές τις αναμετρήσεις. Που απέχουν ελάχιστα η μια από την άλλη και στις οποίες θα υπάρξει πολύ υψηλός ρυθμός, βάσει λογικής. Ωστόσο, ποιος μπορεί να τον αφήσει εκτός… κάδρου από αυτά τα ματς;

Από εκεί και πέρα, είναι ένα ζήτημα το πόσοι παίκτες μπορούν αυτήν τη στιγμή να δώσουν πράγματα μεσοεπιθετικά. Διότι, παρά το come back του 27χρονου άσου, ο Ολυμπιακός δείχνει -σε σχέση με το πρόσφατο παρελθόν- να έχει συνολικά λιγότερα «όπλα». Ο Ποντένσε (καλώς) έφυγε, διότι καμία ελληνική ομάδα δεν μπορούσε να αρνηθεί την πρόταση που έκανε η Γουλβς, αλλά και να φράξει τον δρόμο σε παίκτη που δέχεται… πρέσινγκ από κλαμπ της Premier League. Στο χρονικό σημείο στο οποίο επετεύχθη αυτό το deal, δεν ήταν εύκολο να βρεθεί αντικαταστάτης του. Οι Πειραιώτες επέλεξαν τον Μορ. Έναν παίκτη με τα καλά του και τα στραβά του, που πιθανόν να δώσει πράγματα μελλοντικά. Στην παρούσα φάση δεν μοιάζει λογικό να το πράξει.

Ούτως ή άλλως δεν έχει δικαίωμα συμμετοχής κόντρα στην Άρσεναλ. Κι αφετέρου, πώς να τον ρίξεις στο παιχνίδι της Τούμπας, την ώρα που μετράει συνολικά μόλις 47 λεπτά συμμετοχής στα δύο ματς με τη Λαμία για το Κύπελλο; Υπό άλλες συνθήκες μια… μεταγραφή στα ευρωπαϊκά ματς θα ήταν ο Σουντανί, ο οποίος στάθηκε άτυχος και μαζί του κι η ομάδα του, που κλήθηκε θα βρει μια αξιόπιστη λύση μέσα σε λίγα 24ωρα. Λύση τύπου Βάις, που κι αυτός δεν θα μπορούσε να προσφέρει λύσεις στα τρία προσεχή ματς, αλλά που είχε τα φόντα να δώσει ποιοτικές λύσεις προσεχώς εντός των συνόρων. Ο Πέδρο Μαρτίνς έκρινε ότι δεν έπρεπε να αποκτηθεί ο Σλοβάκος, επειδή δεν έχει ρυθμό αυτήν την περίοδο. Το μέλλον θα δείξει αν θα δικαιωθεί για το ρίσκο του…

Επιπλέον, αυτήν τη στιγμή βρίσκεται εκτός… κάδρου ο Λάζαρος Χριστοδουλόπουλος (που πάντως δεν είναι στην ευρωπαϊκή λίστα), ο οποίος δεν δείχνει 100% έτοιμος μετά την επιστροφή του έπειτα από τον σοβαρό τραυματισμό του. Δεν αποκλείεται, πάντως, να παίξει λίγο ή πολύ στην Τούμπα. Ο Λοβέρα από την άλλη, δεν… τσουλάει. Προφανώς, θέλει τον χρόνο του, όπως όλοι οι Αργεντίνοι που έρχονται Ευρώπη, αλλά του δόθηκαν αρκετές ευκαιρίες και χαρακτηριστικό παράδειγμα της εικόνας του είναι η ρεβάνς με τη Λαμία, όπου ήταν σαν να έπαιζε με δέκα από την αρχή ο Ολυμπιακός με αυτόν στην ενδεκάδα του.

Στα συν σε σχέση με το πρόσφατο παρελθόν είναι η παρουσία του Χασάν, που και παίζει και δίνει άμεσα λύσεις (μόνο στην Ελλάδα) στον Πορτογάλο τεχνικό. Ένα δυνατό «όπλο» των «ερυθρόλευκων» είναι ότι φέτος καταφέρνουν να εξουδετερώνουν πιο εύκολα τις αναποδιές και γενικότερα τις δυσκολίες που προκύπτουν. Λόγω της καλής χημείας που έχουν. Αλλά αυτά που προαναφέραμε είναι οι καρποί που θερίζουν τις δυο τελευταίες σεζόν, αφού στηρίζουν τον ίδιο προπονητή και πορεύονται μ' αυτόν. Αποδεχόμενοι τα θετικά του και τα αρνητικά του.

Κοντολογίς, είναι ζητήματα τα παραπάνω, αλλά για τις περισσότερες περιπτώσεις υπάρξει εξήγηση κι ίσως να μην εφικτό να ελιχθεί διαφορετικά ο Ολυμπιακός. Όπως με την απώλεια της λύσης Σουντανί. Μπήκε ένα πάρα πολύ καλό ποσό στα ταμεία από τον Ποντένσε, αλλά μην ξεχνάτε ότι η μεταγραφή πέρασε από… κύματα και ανακοινώθηκε τέλη Ιανουαρίου κι ως εκ τούτου δεν είναι μπόλικο χρόνο για να βρει και να πάρει παίκτη με κανονική μεταγραφή. Δεν ήταν φυσικά ακατόρθωτο να πάρει κάτι, αλλά σίγουρα όχι και απλό.

Άλλο είναι το μεγαλύτερο θέμα των «ερυθρόλευκων» σε αυτήν την κρίσιμη στροφή της σεζόν. Όπου έχουν πάρει ένα μεγάλο ρίσκο. Αδικαιολόγητα νομίζω. Κατά κοινή ομολογία ο Ολυμπιακός έχει φτιάξει από το καλοκαίρι μια καλή ομάδα, που σε πείθει περισσότερο από πέρυσι και που κατά διαστήματα συνδυάζει τα αποτελέσματα με ωραίο ποδόσφαιρο. Αλλά και που έχει μια ανοιχτή «πληγή» από το φθινόπωρο και μετά. Την άμυνά του. Είναι ηλίου φαεινότερο ότι αποτελεί την αχίλλειο πτέρνα από τον Σεπτέμβριο και μετά. Ένα flashback στα ματς των ομίλων στο Champions League αποδεικνύει του λόγου το αληθές.

Ο Ολυμπιακός τα έβαλε με δύο θηρία (Μπάγερν Μονάχου, Τότεναμ) κι έναν ακόμη καλό αντίπαλο (Ερυθρός Αστέρας), όπως φάνηκε κι από την περυσινή του πορεία στη διοργάνωση. Ήταν ανταγωνιστικός όλα τα ματς, πλην αυτού στο Μόναχο, αλλά δέχθηκε γκολ στα πέντε από τα έξι ματς. Στο τελευταίο δεν δέχθηκε λόγω του γεγονότος ότι ο Τομανέ έστειλε την μπάλα στο δοκάρι στο πέναλτι. Είχε καλή παρουσία, αλλά δεν μπόρεσε να διεκδικήσει μέχρι τέλους κάτι καλύτερο στη διοργάνωση λόγω της άμυνάς του, ενώ βρέθηκε κοντά σε αποκλεισμό από την Ευρώπη γενικότερα.

Κι ως γνωστόν, οι περισσότερες καλές παρουσίες ελληνικών ομάδων στην Ευρώπη έχουν έρθει μέσω της καλής άμυνας. Κακά τα ψέματα, αυτή είναι η αλήθεια! Πάντως, είχε προηγηθεί η πολύ καλή εικόνα του καλοκαιριού κι όχι με αντιπάλους της πλάκας. Η διαφοροποίηση μπορεί να οφείλεται στο υψηλότερο επίπεδο των Μπάγερν και Τότεναμ, μπορεί στο γεγονός ότι από εκεί και μετά οι ομάδες κινούνται σε άλλες… στροφές.

Νομίζω ότι το θέμα είναι συνολικό, αλλά και πως οφείλεται κατά βάση στα πρόσωπα. Έχει να κάνει με τη συνολική λειτουργία του Ολυμπιακού, που για παράδειγμα έχει πληγωθεί αρκετές φορές μέσω στατικών φάσεων και φαίνεται ότι εκεί πρέπει να δουλέψει παραπάνω ο Μαρτίνς. Ωστόσο, δεν εμπνέουν σιγουριά και οι αμυντικοί, είναι ζήτημα ικανότητας δηλαδή. Ο Σεμέδο είναι δίχως αμφιβολία ο καλύτερος στόπερ του Ολυμπιακού, ο κεντρικός αμυντικός με τη μεγαλύτερη αξία και από τον οποίο (καλώς εχόντων των πραγμάτων) πρέπει να ξεκινάει η άμυνα του. Χωρίς να παραγνωρίζεται ότι από τον Σεπτέμβριο και μετά δεν είναι τόσο… αψεγάδιαστη η απόδοσή του, ενώ σε αρκετά παιχνίδια εντός των συνόρων είναι τρομερά επιπόλαιος, έως κι εκνευριστικός. Το καλοκαίρι τα πήγε πρίμα κόντρα σε αντιπάλους επιπέδου Μπεργκ, αλλά τώρα τα… χαλάει κόντρα σε παίκτες επιπέδου Κάστρο, της Ξάνθης.

Ωστόσο, μετά τον Πορτογάλο ποιος; Ο Μεριά έφυγε για Τουρκία και ίσως δικαιολογημένα μετά τις εμφανίσεις στο πρώτο μισό. Μαζί με τον Σεμέδο ήταν το δίδυμο στα στόπερ στα 5/6 των αναμετρήσεων για τα προκριματικά και αμφότεροι έκαναν 6/6 στους ομίλους. Εδώ υπάρχουν πολύ λιγότερα ελαφρυντικά για την απόφαση να μην γίνει κάποια προσθήκη με προοπτικές τον Ιανουάριο, επενδύοντας ο σύλλογος κάποια από τα χρήματα (μέσα σε λογικά πλαίσια κι όχι δίνοντας 10 εκατ. ευρώ). Αφού έμοιαζε με «καμένη» υπόθεση από ένα σημείο και μετά ο Τυνήσιος. Οπότε, είναι κι αυτό ένα πρόβλημα. Ότι θα παίξει Σεμέδο με άλλον παρτενέρ στα δύσκολα ματς του Europa League. Κόντρα σε ένα από τα καλύτερα επιθετικών στην Ευρώπη, όπως είναι Ομπαμεγιάνγκ-Λακαζέτ, που αν σε βρουν στο… ξέφωτο, άιντε να τη γλιτώσεις. Βάλτε και τον Πεπέ στην εξίσωση κι η κατάσταση γίνεται ακόμα πιο δύσκολη.

Οπότε, θα πρέπει να κουμπώσει κάποιος εκ των Παπαδόπουλου, Σισέ και Μπα, με τον Πορτογάλο. Ο πρώτος ίσως να είναι ο πιο σταθερός όταν έρχεται να βοηθήσει, αλλά δεν έχει χρησιμοποιηθεί σε μια σειρά από ματς (έπαιξε στα 2 από τα 10 τελευταία του πρωταθλήματος). Ο δεύτερος είναι ικανός για το καλύτερο και το χειρότερο όπως έχει δείξει σε όλη του την πορεία και όπως φάνηκε στη ρεβάνς με τη Λαμία, όπου σκόραρε δύο γκολ κι έβαλε τους Φθιωτούς ξανά στο κόλπο με ανόητο πέναλτι στο 90’. Ο Μπα έχει προοπτικές δείχνει πολύ άγουρος για να σταθεί σε ματς με τέτοιες απαιτήσεις. Και σκεφτείτε ότι (εξαιρώντας την πρόσφατη «κοιλιά») έχει τον Σα που κάνει εξαιρετική σεζόν.

Ο Ολυμπιακός, λοιπόν, «έχτισε» κάτι καλό από το καλοκαίρι και μετά (σε συνέχεια της δουλειάς που έγινε πέρυσι), που μπορεί να τον επαναφέρει στους τίτλους, που δείχνει ικανό (όντας αουτσάιντερ) για κάτι ακόμα καλύτερο στην Ευρώπη, αλλά δεν το θωράκισε όπως θα μπορούσε αμυντικά.

Ένας τρόπος για να καμουφλάρει ο Μαρτίνς το συγκεκριμένο θέμα, δίχως να λύνει το γενικότερο πρόβλημα, είναι το πλάνο που ακολούθησε πρόσφατα κόντρα στην ΑΕΚ στο ΟΑΚΑ, στο οποίο έπαιξε χωρίς τον Σεμέδο και έχοντας πίσω τους Σισέ-Μπα που δεν είχαν παίξει μαζί. Ξεκίνημα με τρία χαφ (Γκιγέρμε, Μπουχαλάκης, Καμαρά) για αρχή, ώστε και να ελέγξει τον ρυθμό και να κλείσει τους χώρους για να μην είναι ευάλωτος. Κι αν στραβώσει κάτι το αλλάζει…