Η «αγία» τριάδα της θρυλικής κορυφής

Ο Ολυμπιακός στο Βέλγιο, έκανε απλά το καθήκον του. Έπαιξε σωστά και ώριμα στο μεγαλύτερο διάστημα του αγώνα, νίκησε την χαμηλής δυναμικότητας Σαρλερουά και πλέον θα είναι οριστικά πρώτος στον όμιλό του, αν νικήσει την Ρόμα στο ΣΕΦ την επόμενη εβδομάδα. Δουλειά, θεωρητικά εύκολη για μία ομάδα που στην έδρα της έχει κατατροπώσει μεγαλύτερου βεληνεκούς αντιπάλους. Οι «ερυθρόλευκοι» θα μπουν λογικά ως πρώτοι στο Top-16, κατάκτηση όχι ιδιαίτερα σημαντική, αλλά υπαρκτή. Εκεί όπου ξεκινάει η πραγματική Ευρωλίγκα, Ντούσαν Ίβκοβιτς και παίκτες θα πρέπει να ανεβάσουν ρυθμό, να έχουν μεγαλύτερη διάρκεια, σοβαρότητα και γενικά να παίξουν στο 100% των δυνατοτήτων τους.

Γράφει ο Νίκος Ζέρβας

Στο «Spiroudome», ο Ολυμπιακός έκανε ένα από τα καλύτερά του φετινά παιχνίδια, κυρίως γιατί είχε συγκέντρωση και διάρκεια. Με εξαίρεση τα πρώτα έξι λεπτά της δεύτερης περιόδου, έβγαλε ενέργεια, «φρέσκες» ιδέες και έκανε το αυτονόητο, με βάσει την ομάδα που αντιμετώπιζε. Το να καταβάλεις την αντίσταση της μέτριων μπασκετικών δυνατοτήτων παρέας των Χιλ, Μάλετ, Γκομί και Σαντιάγκο, δεν αποτελεί κατόρθωμα, αλλά…υποχρέωση. Όμως, για μία ομάδα που έχει επιδείξει πολλάκις εκτός έδρας δυστοκία, το να νικά σε ένα γήπεδο που έχασαν οι έτεροι διεκδικητές της πρώτης θέσης, Ρεάλ και Μάλαγα, δείχνει κάτι. Παράλληλα, δίνει παραπάνω ψήγματα εμπιστοσύνης στις δυνατότητές της, όχι μόνο για το ροζ φύλλο αγώνα που έβαλε στις αποσκευές της, αλλά και για τον τρόπο που το κατέκτησε.

Εύκολα, με επίδειξη δύναμης και με καλό «διάβασμα» του αντιπάλου, χτυπώντας στις αδυναμίες του. Αυτό, ίσως να είναι μεγαλύτερο κατόρθωμα ακόμα και από τους δυο βαθμούς. Η εμφάνιση όλο και περισσότερων εικόνων πραγματικής ομάδας και η κατανόηση των όσων ζητάει ο προπονητής, μπορεί να αποτελέσει παρακαταθήκη για το μέλλον. Χωρίς αυτό να ισοδυναμεί με απαλοιφή των προβλημάτων που δεδομένα υπάρχουν, είτε λόγω των «κενών» στο ρόστερ (η προσθήκη παραμένει ευπρόσδεκτη), είτε γιατί κάποιες μονάδες, δεν έχουν αποδώσει ακόμα, όσα υπολόγιζε και εξακολουθεί να υπολογίζει ο Ίβκοβιτς. Ο Ολυμπιακός παρά την άνετη νίκη του, εμφάνισε και πάλι, μεγάλο αριθμό λαθών (δεκαέξι), αρκετούς αιφνιδιασμούς (τουλάχιστον πέντε) που δεν κατέληξαν σε καλάθι λόγω απροσεξίας ή υπερβολικής σιγουριάς των παικτών του, αλλά και αμυντικά «κενά».

Έκανε όμως και πολλά πράγματα ολόσωστα. Πέρασε τη μπάλα στο «ζωγραφιστό», αχρήστευσε το ισχυρό «όπλο» της Σαρλερουά που είναι το transition, είχε ώριμες επιλογές στην επίθεση, καλή κυκλοφορία, και σε γενικές γραμμές έλεγχο των ριμπάουντ. Ήταν από τα παιχνίδια που η ελληνική ομάδα εκμεταλλεύτηκε τα προτερήματα της και έκρυψε τις αδυναμίες της. Ζητούμενο, είναι να γίνει αυτό και κόντρα σε πιο καλές ομάδες, οι οποίες όμως θα αντιμετωπίσουν σίγουρα προβλήματα, αν η «αγία» τριάδα του Ολυμπιακού, δουλέψει όπως στο Βέλγιο. Μπουρούσης, Τεόντοσιτς και Σπανούλης έκαναν πραγματικά εξαιρετικά πράγματα στο παρκέ και έβαλαν τους 53 από τους 80 πόντους, προσθέτοντας άλλη μία καλή-απολαυστική εμφάνιση στο ενεργητικό τους. Αν καταφέρουν και οι τρεις να βρουν συγχρονισμό στην απόδοσή τους και είναι σταθερά καλοί, τα πράγματα απλοποιούνται σε μεγάλο βαθμό για τους Πειραιώτες.

Προς το παρών, οι τρείς τους, συνεπικουρούμενοι από τον Παπαλουκά (πιο «διψασμένος» από ποτέ από την επιστροφή του και έπειτα), έβαλαν στο Σαρλερουά το πρώτο λιθαράκι-παρακαταθήκη ενόψει του μέλλοντος. Η συνέχεια θα πρέπει να είναι ακόμα καλύτερη και η «τριάδα» θα χρειαστεί απαραιτήτως βοήθειες…Θα τις έχει;

Υ.Γ.: Η σκηνή στο τέλος, με τους παίκτες της Σαρλερουά να στέκονται στο κέντρο του γηπέδου για αρκετή ώρα και τους βέλγους να χειροκροτούν και να τραγουδούν παρά τον αποκλεισμό της ομάδας τους από την συνέχεια, έδωσε ένα ακόμη μάθημα αθλητικής παιδείας και μας μελαγχόλησε…

Απορίες, σχόλια και παρατηρήσεις στο nikosze2001@yahoo.com