Η… αγαπησιάρα Παρί και ο στρατηγός Έμερι!

Γι’ αυτό οι απανταχού ποδοσφαιρόφιλοι γουστάρουν το Champions League. Για κάτι τέτοιες βραδιές-παραστάσεις, όπως αυτή στο Παρίσι, αλλά και στη Λισσαβόνα. Στη γαλλική πρωτεύουσα αποδόθηκε ποδοσφαιρική δικαιοσύνη, αφού η Παρί Σεν Ζερμέν ήταν το απόλυτο αφεντικό και έφτασε στο εντυπωσιακό 4-0 επί της Μπαρτσελόνα, η οποία θα πρέπει να είναι και ευχαριστημένη που δεν δέχθηκε περισσότερα τέρματα.

Από την άλλη, στην πρωτεύουσα της Πορτογαλίας, το 1-0 της Μπενφίκα ήταν «μαγική εικόνα», αφού η Ντόρτμουντ έχασε ένα… τσουβάλι ευκαιρίες, με αποκορύφωμα το πέναλτι του Ομπαμεγιάνγκ, αλλά δεν κατάφερε να «ματώσει» τα αντίπαλα δίχτυα. Κι αντί να έχει «κλειδώσει» από χθες την πρόκριση, τώρα… τρέχει!

Γράφει ο Τάσος Νικολόπουλος

Όταν το περασμένο καλοκαίρι ο Νασέρ Αλ-Κελαϊφί έδωσε τα κλειδιά της Παρί Σεν Ζερμέν στον Ουνάι Έμερι, στην απόφασή του σίγουρα έπαιξε ρόλο η κατάκτηση των τριών συνεχόμενων τίτλων στο Europa League με τη Σεβίλλη. Και επειδή δεν έγινε μια φορά, αλλά τρεις και μάλιστα συνεχόμενες, μόνο τυχαίο δεν μπορεί να ήταν. Η χθεσινή βραδιά αποτελεί σταθμό στην ευρωπαϊκή ιστορία των Παριζιάνων. Ίσως είναι η μεγαλύτερη, ακόμη και από την κατάκτηση του κυπέλλου Κυπελλούχων το 1996, με βάση την εμφάνιση, το εύρος της νίκης και τον αντίπαλο.

Παράλληλα, η χθεσινή παράσταση αποτελεί μια μικρή απόδειξη για τις ικανότητες του Βάσκου τεχνικού. Όχι για όλους, αλλά για όσους διατηρούσαν αμφιβολίες. Ο Ουνάι Έμερι έμοιαζε ότι προετοιμαζόταν γι’ αυτό το ματς από την 12η Δεκεμβρίου 2016, όταν η κλήρωση έφερε αντίπαλο την Μπαρτσελόνα. Τις δύο προηγούμενες φορές που οι δύο ομάδες τέθηκαν αντιμέτωπες, οι Παριζιάνοι έφυγαν με σκυμμένο κεφάλι. Φαίνεται, όμως, ότι η τρίτη θα είναι η… φαρμακερή και μετά το χθεσινό αποτέλεσμα, θα είναι αυτοί που θα χαμογελάσουν.

Η στρατηγική της Παρί Σεν Ζερμέν ήταν εξαιρετική και η εμφάνιση όλων των ποδοσφαιριστών που χρησιμοποιήθηκαν άγγιξε το τέλειο. Δεν είναι μόνο τα τέσσερα γκολ, αλλά η γενικότερη αγωνιστική συμπεριφορά τους. Ξεκινώντας από την επίθεση, η μπάλα έβγαινε μπροστά με γρήγορες πάσες και εκμετάλλευση όλων των χώρων που άφηνε η άμυνα της Μπαρτσελόνα, η οποία έπαιζε ψηλά, με αποτέλεσμα σχεδόν κάθε επίθεση να… μυρίζει γκολ. Ο Γιούλιαν Ντράξλερ δικαιολόγησε τα 40 εκατ. ευρώ που δαπανήθηκαν για να αποκτηθεί από τη Βόλφσμπουργκ, ο Άνχελ Ντι Μαρία αναγεννήθηκε ανήμερα των 29ων γενεθλίων του και ο Έντινσον Καβάνι, που γιόρταζε και αυτός, αλλά τα 30α του γενέθλια, απέδειξε ότι μπορεί να είναι ο ηγέτης αυτής της ομάδας, μετά την αποχώρηση του Ζλάταν Ιμπραήμοβιτς.

Στην άμυνα (πολλά πράγματα δεν φαίνονται όταν μια ομάδα δεν έχει τη μπάλα στα πόδια της), δεν… υπάρχουν λόγια για την τακτική των Παριζιάνων. Με το που έχαναν τη μπάλα, έτρεχαν σαν σκυλιά για να επανακτήσουν την κατοχή, μην αφήνοντας παράλληλα την αντίπαλό τους να κάνει παιχνίδι. Βεράτι, Ραμπιό και Ματουιντί έκαναν σκόνη και θρύψαλα τους Ινιέστα, Μπουσκέτς και Αντρέ Γκόμες, ενώ η τριάδα των Μέσι-Σουάρες-Νέιμαρ επίσης εγκλωβίστηκε και παρασύρθηκε από την συνολική τραγική εμφάνισή της ομάδας τους, η οποία είχε μόλις 1 (!) τελική στον στόχο και έτρεξε συνολικά 8 (!) χιλιόμετρα λιγότερα από την αντίπαλό της. Οι αριθμοί δεν λένε πάντα την αλήθεια, αλλά στην προκειμένη περίπτωση τα λένε όλα!

Απέναντι σε όλα αυτά, η Μπαρτσελόνα έκανε το απόλυτο ΤΙΠΟΤΑ. Ο Λουίς Ενρίκε, παρότι έβλεπε από νωρίς ότι το έργο δεν θα έχει καλό τέλος, δεν άλλαξε τίποτα. Ούτε στον τρόπο άμυνας της ομάδας του, που «έμπαζε» από παντού, ούτε και στον τρόπο της επιθετικής λειτουργίας. Αμυντικά, περίμενε για 90 λεπτά την Παρί σχεδόν στο κέντρο του γηπέδου, με αποτέλεσμα να δεχθεί τέσσερα γκολ, ενώ στο άλλο μισό του γηπέδου, ήλπιζε μάταια σε κάποιο μαγικό τους «MSN», που δεν ήρθε ποτέ. Και κάπως έτσι ήρθε αυτό το 4-0, που αποτελεί ισοφάριση της βαρύτερης ήττας στην κορυφαία ευρωπαϊκή διασυλλογική διοργάνωση.

Αυτή ήταν και μια από τις μεγάλες διαφορές των δύο ομάδων. Η Παρί Σεν Ζερμέν είχε στον πάγκο έναν προπονητή, ο οποίος δούλεψε από πριν το παιχνίδι και συνέχισε να κάνει διορθώσεις κατά τη διάρκειά του, ενώ η Μπαρτσελόνα είχε έναν άνθρωπο πνευματικά ανέτοιμο και ανήμπορο να βοηθήσει την ομάδα του. Οι ποδοσφαιριστές είναι συνήθως αυτοί που παίρνουν τα εύσημα, αλλά για να προκύψουν τέτοιες εμφανίσεις και σκορ, πρέπει να υπάρχει και ένα σχέδιο. Αυτό που εκπόνησε ο Ουνάι Έμερι, ο οποίος πήρε την ταυτότητα του Λουίς Ενρίκε.