Η αγάπη για τον Σάκη Μπουλά δεν πεθαίνει…

Συμβαίνει συχνά να νοιώθουμε κάποιους ανθρώπους τόσο οικείους και τόσο δικούς μας, παρότι δεν τους ξέρουμε καθόλου. Αισθανόμαστε ότι με κάποιο τρόπο κάνουμε στενή παρέα, τους βάζουμε στο σπίτι μας και τους θεωρούμε φίλους, παρότι δεν έχουμε ανταλλάξει όχι καλημέρα, αλλά ούτε ματιά. Και ο θάνατος τους προκαλεί μεγάλο πόνο, ανεξάρτητα με το πώς τον διαχειρίζεται. Μια τέτοια ήταν η απώλεια του Σάκη Μπουλά, ο οποίος «έφυγε» από τη ζωή σαν σήμερα πριν από τέσσερα χρόνια.

Γράφει ο Τάσος Νικολόπουλος

Πάνε τέσσερα χρόνια… Περνάει ο χρόνος και κάποιες φορές δεν καταλαβαίνουμε πόσο γρήγορα φεύγει. Σε αυτή την τετραετία άλλαξαν πολλά για τον καθένα ξεχωριστά, αλλά το σίγουρο είναι ότι στην περίπτωση του αιώνιου έφηβου με τον κρίκο στο αυτί είναι ότι θα διασκεδάζει αυτούς που βρήκε στη γειτονιά των αγγέλων και θα τους προσφέρει απλόχερα το γέλιο με τον δικό του ιδιαίτερο τρόπο. Όπως έκανε, δηλαδή, σε όλη του τη ζωή.

Ο Σάκης Μπουλάς υπήρξε πάνω απ’ όλα αυθεντικός και ανατρεπτικός, ενώ μέχρι το φινάλε βρισκόταν στις επάλξεις με μεγάλη αξιοπρέπεια και ακόμη μεγαλύτερη γενναιότητα, παρότι η μάχη με τον καρκίνο ήταν άνιση. Αλλά, σιγά μην κώλωνε… Κι ας ήξερε ότι βάδιζε σε έναν δρόμο χωρίς επιστροφή. Ο κόσμος εκτίμησε και αυτό, μεταξύ πολλών άλλων, που τον καθιέρωσαν και τον έκαναν αγαπητό. Και μπορεί ο ίδιος να «έφυγε» από τη ζωή, αλλά πάντα θα μας συντροφεύει με τα τραγούδια και τους ρόλους του. Αυτά θα μας ακολουθούν για πάντα…

Όσα χρόνια κι αν περάσουν, κανείς δεν μπορεί να ξεχάσει τον «Παύλο» της Ειρήνης ή τον «Παυλίτο» της Μαρίας στο «50-50». Ούτε τον «Μένιο» στο «Η οικογένεια βλάπτει», τον «Νάσο» στο «Δέκα λεπτά κήρυγμα» και τον «Σάββα» στις «Σαββατογεννημένες». Ρόλοι που αποτέλεσαν σταθμούς στην καριέρα του ως ηθοποιός. Μπορεί η γενιά των 40άρηδων να ξεχάσει το «μπανάκι-μανάκι»; Ήταν ο ύμνος του, όπως τον αποκαλούσε. Το «φλασάκι», που συνόδευε τα χρόνια της εφηβείας μας, ακόμη και τώρα προκαλεί ανατριχίλα όταν το ακούμε. Το «Σούσουρο» και το «Αχ Μαρία», μέσα από τα οποία συστήθηκε (ουσιαστικά) στο κοινό τη δεκαετία του 1980, ακόμη και σήμερα αποτελούν επίσης σταθμούς, αφού ήταν μπροστά από την εποχή…

Για όλα τα παραπάνω και πολλά ακόμη, υπήρξε αληθινά αγαπητός στο ευρύ κοινό είτε ως τραγουδιστής, είτε ως στιχουργός, είτε ως ηθοποιός, είτε ως παρουσιαστής. Και επειδή, μεταξύ άλλων, ήταν και… προνοητικός, δέκα μέρες πριν τον θάνατό του, είχε προπληρώσει το γεύμα της κηδείας του. Αυτό μόνο ένας Σάκης Μπουλάς θα μπορούσε να το σκεφτεί και να το κάνει για τους δικούς του φίλους. Γιατί ήταν και δικός μας φίλος και ας μην το έμαθε ποτέ.