Η ΑΕΚ του 2016 καταθέτει ψυχή και γι’ αυτό θα μείνει αξέχαστη

Έχουμε δει ομάδες της ΑΕΚ που έπαιξαν φανταστικό ποδόσφαιρο. Έχουμε παρακολουθήσει εκδόσεις της «Ένωσης» που είχαν μεγάλους ποδοσφαιριστές. Ομάδες της «Ένωσης» που πήραν πρωταθλήματα ή που δεν πήραν, που όμως είχαν πολλά να προσφέρουν σε επίπεδο θεάματος. Είδαμε ομάδες ν’ αγγίζουν τον τίτλο όπως το 2005 και το 2008. Μπορεί αυτή η ΑΕΚ σε μεγάλο μέρος της σεζόν να έπαιξε κυνικό ποδόσφαιρο, να κατηγορήθηκε για σκοπιμότητα.

Ένα πράγμα όμως, που δεν μπορεί κανένας να της αρνηθεί, ειναι πως όσο προχωράει η σεζόν και ειδικά στο φινάλε της, έχει βγάλει ψυχή. Κι ακόμα κι όταν ηττήθηκε ειδικά στο δεύτερο κομμάτι της σεζόν, στα μεγάλα παιχνίδια, ακόμα και στο ματς με τον Παναθηναϊκό στη Λεωφόρο, το έπραξε δίνοντας τα πάντα μέσα στο γήπεδο. Αυτό που της είχε απομείνει. Κι αυτό είναι που με αφήνει περισσότερο ευχαριστημένο από τη φετινή σεζόν, πέρα από τις σπουδαίες νίκες. Η ΑΕΚ που μάχεται, η ομάδα που θα πολεμήσει μέχρι τέλους. Κι είναι ένα χαρακτηριστικό αυτό, που ακόμα και στις μεγάλες της εποχές, αποτελούσε στοιχείο που της έλειπε για να κάνει το κάτι παραπάνω.

Η «Ένωση» είχε θυμό γι’ αυτό που της συνέβη στη Λεωφόρο. Ήταν αναμενόμενο πως θα συνέβαινε κάποια στιγμή αυτό. Όμως κατάφερε μέσα σε τρεις ημέρες, όχι μόνο να σηκωθεί στα πόδια της, αλλά ν’ ανταποδώσει με τον ίδιο αριθμό γκολ απέναντι στον αντίπαλο της. Η ΑΕΚ βγάζει αντίδραση, καταθέτει σε κάθε ματς τα εσώψυχα της. Και πολύ περισσότερο πάντοτε ακόμα κι όταν πέσει, μετά από ήττες βρίσκει τον τρόπο να σηκωθεί άμεσα.

Το χθεσινο ματς αποτελεί το μεγάλο φετινό δώρο του Έλντερ Μπαρμπόσα, ενός ποδοσφαιριστή που έλειψε στα προηγούμενα ματς. Και που να είστε βέβαιοι πως αν έπαιζε ακόμα και σαν αλλαγή στον τελικό, θα είχε γίνει πολύ μεγαλύτερο το πάρτι. Έναν υπέροχο Γιόχανσον, δύο φανταστικούς ακραίους μπακ, έναν τρομερό Σιμόες. Κι έναν Ανέστη ακόμα που έστω και αν δεν πήγε καθόλου καλά την περασμένη Δευτέρα, στάθηκε όποτε χρειάστηκε στο ύψος του. Κι ο Μπακάκης χθες δεν είχε καμία σχέση με τον παίκτη της Δευτέρας. Αυτόν τον Μπακάκη που είδαμε στο ΟΑΚΑ στο τελευταίο ημίωρο, περιμένουν να δουν οι «Ενωσίτες».

Κάθε φορά που γράφω και λεω πως αυτή η ομάδα έχει ξεπεράσει τις δυνατότητες της και που γενικά το πιστεύουμε κάθε φορά αυτό μετά από κάθε επιτυχία, έρχεται κάτι καλύτερο. Αυτή η ομάδα, ανεξάρτητα από το αποτέλεσμα, σε όλα τα παιχνίδια αυτού του έτους με μοναδική εξαίρεση τα ματς με την Καλλονή και τον Λεβαδειακό στο φινάλε της σεζόν, καταθέτει την ψυχή της. Όπως λεει κι ο Γιώργος ο Τσακίρης από την ώρα που τελείωσε το ματς, αυτή η ομάδα σε ψυχή και σε «καρύδια» είναι εφάμιλλη με εκείνη που πήρε τον τίτλο το 1989. Και συμφωνώ απόλυτα μαζί του. Πάνω σε αυτά τα χαρακτηριστικά, κυρίως σε αυτό και μετά στα όποια καθαρά ποδοσφαιρικά θεμέλια, οφείλει να δομηθεί η ΑΕΚ των επόμενων ετών. Κι αυτό πιστεύω πως είναι και το χαρακτηριστικό που αρχίζει να τρομάζει τους άμεσους ανταγωνιστές της, αλλά και κάποιους άλλους συλλόγους που τους άρεσε η ΑΕΚ «θύμα».

Κάτι ακόμα. Μετά το τέλος του τελικού με τον Ολυμπιακό ο Στέλιος Μανωλάς είπε πως αυτή η ομάδα πήρε κάτι απ’ όλους τους προπονητές που πέρασαν φέτος από τον πάγκο της. Από τον Δέλλα πήρε κυρίως καθαρά ποδοσφαιρικά πράγματα. Από τον Πογέτ έμαθε να διαχειρίζεται οριακές καταστάσεις και βασίστηκε σε έναν «μπούσουλα» να κερδίζει τα ντέρμπι. Αν θέλετε με τον Ουρουγουανό έμαθε ν’ αγωνίζεται πάντοτε με το μαχαίρι στα δόντια. Από τον «Στελάρα», έστω και αν απουσιάζει από τον πάγκο αυτή τη στιγμή, έχει πάρει τον χαρακτήρα του. Αυτόν που θα συνδέσει την ομάδα αυτή συναισθηματικά με την «Ένωση» που νίκες όπως αυτή, τις είχε σαν καθημερινότητα. Με τις νίκες, αλλά και με το Κύπελλο που κατέκτησε!

H AEK τα επόμενα χρόνια πιστεύω πως θα σημειώσει μεγαλύτερες επιτυχίες. Και σε επιμέρους παιχνίδια και σε τίτλους. Όμως κανείς μας, ακόμα και αν άλλαζε σήμερα το πρωί όλη η ομάδα, δεν θα ξεχάσει πως αυτή η ομάδα με τα όποια κουσούρια της και αδυναμίες, έκανε και πάλι τον κάθε "Ενωσίτη" περήφανο, να κυκλοφορεί με ψηλά το κεφάλι. Ακόμα και στις δύσκολες μέρες. Βέβαια φέτος ειδικά στα ντέρμπι του 2016, έχει μοιράσει...πόνο στους αντιπάλους της.