Η ΑΕΚ πρόσωπο με πρόσωπο με την αλήθεια!

Του Θοδωρή Τσούτσου

Η ΑΕΚ μετά το Πάσχα, στο διάστημα δηλαδή που γνώριζε ότι κρίνονται όλα για εκείνη, έκανε ένα καλό ημίχρονο. Ας το πούμε και ολόκληρο ματς. Με τον ΠΑΟΚ στην Τούμπα. Στα υπόλοιπα, είτε κέρδιζε, είτε έχανε, είτε προκρινόταν, είτε έπαιζε τελικό, είτε το ματς δεν είχε ουσία (τελευταία αγωνιστική πρωταθλήματος) δεν ήταν καλή. Για την ακρίβεια ήταν μια ομάδα όπως την γνωρίσαμε στην αρχή τη σεζόν. Της προ Χιμένεθ εποχής.

Ενα καλό παιχνίδι, λοιπόν, στα εφτά τον τελευταίο μήνα. Κι εκείνο, με τον ΠΑΟΚ στην πρεμιέρα των πλέι οφ, το οποίο περισσότερο ήταν αποτέλεσμα αντίδρασης για τον τρόπο με τον οποίο είχε έρθει η απώλεια του Κυπέλλου, παρά αγωνιστικής ποιότητας, κατάστασης ή συμπεριφοράς. Αυτό μάλιστα, δεν είναι κάτι που αφορά μόνο στους ποδοσφαιριστές, αλλά και στον πάγκο. Τον ίδιο τον Χιμένεθ που είχε συμμαζέψει την ΑΕΚ, που την ετοίμασε όπως την ετοίμασε στο 0-1 στην Τούμπα μετά τον τελικό και που όμως την παρουσίασε έτσι όπως την παρουσίασε σε όλα τα υπόλοιπα.

Η ΑΕΚ μοιάζει πια να έχει χάσει και τους δύο στόχους. Μετά το Κύπελλο, χάνει και το εισιτήριο για τα προκριματικά του Champions League. Το δεύτερο μάλιστα, όσο και αν ο τίτλος είναι τίτλος, ίσως να το είχε και μεγαλύτερη ανάγκη. Διότι θα είχε μεγάλη σημασία για εκείνη να αγωνιστεί και πάλι έστω στα προκριματικά της κορυφαίας διασυλλογικής διοργάνωσης, ακόμη και αν οι πιθανότητες να φτάσει μέχρι τους ομίλους θα ήταν πολήυ λίγες. Θα περνούσε, αν το πετύχαινε, ένα καλοκαίρι με μεγαλύτερη αίγλη, με προοπτικές, με συζητήσεις. Με πίεση, ίσως, για μεγαλύτερες και πιο ακριβές επενδύσεις. Με στοιχεία, δηλαδή, που της έχουν λείψει πολύ περισσότερο από ό,τι στους υπόλοιπους.

Η ΑΕΚ δεν θα το ζήσει ούτε φέτος αυτό. Και όσο περνούν τα χρόνια, της στοιχίζει. Το γνωρίζει και η ίδια αυτό ως οργανισμός. Μάλιστα φέτος, με όλους τους υπόλοιπους "μεγάλους" στην ουσία να "μαλώνουν" μεταξύ τους, ήταν ευκαιρία για εκείνη. Ειδικά μετά τη δική της εκκίνηση στους αγώνες κατάταξης και τα όσα έγιναν στη Λεωφόρο στο ματς Παναθηναϊκός - ΠΑΟΚ. Η ευθύνη, λοιπόν, για όσα δεν πέτυχε φέτος στο πρωτάθλημα (άλλη συζήτηση το Κύπελλο), είναι μόνο δική της. Κανενός άλλου...

Ωστόσο, από αγκάθι βγαίνει ρόδο, λένε. Μέσα σε όλη αυτή την κακή κατάληξη της σεζόν, η ΑΕΚ κατάφερε να προσφέρει μια σημαντική υπηρεσία στον εαυτό της. Να κάνει σε αυτή την τελική ευθεία ένα ολικό ντεμακγιάζ. Να "ξεβαφτεί" με λίγα λόγια και να παρουσιάσει τον πραγματικό της εαυτό. Αν δεν είχε συμβεί αυτό, θα ήταν πολύ εύκολη για εκείνη, για τους ανθρώπους που ορίζουν την τύχη της με λίγα λόγια, να πιστέψουν ότι πρόκειται για μια ομάδα διαφορετική από αυτή που είναι στην πραγματικότητα.

Να πιστέψουν ότι κάποιες νίκες στα ντέρμπι, κάποιες σκόρπιες καλές εμφανίσεις, κάποιες εξάρσεις ατομικής - κυρίως - ποιότητας, έχουν μετατρέψει την ΑΕΚ σε κάτι άλλο από αυτό που στα αλήθεια είναι. Και τελικά να κρύψουν αυτό που λίγο πολύ όλοι είδαμε στη ροή της φετινής αγωνστικής περιόδου.

Η ΑΕΚ, μέσα στην απογοήτευσή της για μια αποτυχημένη σεζόν, μπορεί τουλάχιστον να ποντάρει σε αυτό. Οτι κέρδισε την αλήθεια για το ποια πραγματικά, σε αγωνιστικό επίπεδο, είναι. Οσο κακή και να είναι αυτή η αλήθεια, μπορεί να αποδειχθεί καθοριστική. Για την ακρίβεια, για μια ομάδα που θα αρχίσει άμεσα να (ξανα)σχεδιάζεται, μπορεί να αποτελέσει θεμέλιο για την επόμενη μέρα της...