Η ΑΕΚ πιστεύει και πάλι ότι είναι καλή ομάδα!

Του Θοδωρή Τσούτσου

Το no score πάντα το υποδέχεσαι με ανακούφιση στο τελευταίο σφύριγμα και πάντα το θεωρείς επικίνδυνο πριν το πρώτο σφύριγμα της ρεβάνς. Και αυτό συμβαίνει είτε παίζεις εκτός έδρας, όπως η ΑΕΚ κόντρα στην Μπριζ, είτε παίζεις στην έδρα σου. Το no score στην ουσία είναι σαν no match. Σαν να μην έγινε το πρώτο. Κάπως έτσι, για παράδειγμα, πρέπει να ήταν πέρυσι, μετά τον πρώτο αγώνα με την Σεντ Ετιέν στη Γαλλία. Σαν να μην έγινε ποτέ. Αν είχε γίνει με το σωστό τρόπο, η γαλλική ομάδα δεν θα περνούσε τόσο εύκολα από το ΟΑΚΑ στην ρεβάνς.

Αυτό το 0-0 στο Βέλγιο, όμως, ήταν πολύ διαφορετικό. Οχι ως αποτέλεσμα. Ούτε ως πιθανότητες πρόκρισης. Τα ίδια ισχύουν όπως και πέρυσι, περίπου τέτοια εποχή. Είναι διαφορετικό διότι αφήνει στην ΑΕΚ μια εμπιστοσύνη που είχε χάσει στους δύο αγώνες με την ΤΣΣΚΑ. Εμπιστοσύνη στις δυνάμεις της, συνολικά στην κοινωνία της ομάδας, όχι απλώς και μόνο μεμονωμένα.

Το είχαμε πει και τότε, η ΑΕΚ είχε πάει στους δύο αγώνες με την ΤΣΣΚΑ ως χειρότερη από τη ρωσική ομάδα, αλλά έφυγε από αυτούς τους δύο αγώνες ως ακόμη χειρότερη. Οχι από την αντίπαλο, αλλά ακόμη χειρότερη από τον εαυτό που είχε πιστέψει ότι είχε δημιουργήσει το καλοκαίρι. Αυτή δεν ήταν μια ποδοσφαιρική πραγματικότητα. Ηταν απλώς ο τρόπος με τον οποίο διαχειρίστηκε αυτούς τους αγώνες. Οχι υπερτιμώντας την ΤΣΣΚΑ, αυτή την αντιμετώπισε στα μέτρα που της έπρεπαν. Αλλά υποτιμώντας τον εαυτό της και τις δυνάμεις της.

Οι αγώνες με την Μπριζ, λοιπόν, είναι ένα μεγάλο στοίχημα και σε αυτό το επίπεδο. Να ξαναπιστέψει η ΑΕΚ στη δουλειά που έκανε το καλοκαίρι. Συνολικά, ως κοινωνία του κλαμπ. Η διοίκηση στην επένδυση που έκανε. Οι αρμόδιοι στο μεταγραφικό σχεδιασμό. Ο προπονητής και το αγωνιστικό τμήμα στην ιδρώτα που έβγαλαν μέσα στον αγωνιστικό χώρο. Είναι πολύ κρίσιμο αυτό για την ΑΕΚ, όχι μόνο για την όποια ευρωπαϊκή της πορεία. Αλλά συνολικά για τη σεζόν που έχει μπροστά της.

Το μεγαλύτερο "έπαθλο", λοιπόν, από αυτό που έπαιξε στην έδρα της Μπριζ δεν ήταν το 0-0, που όπως είπαμε ήταν ανακουφιστικό στο τελικό σφύριγμα αλλά επικίνδυνο όσο πλησιάζουμε για το πρώτο της ρεβάνς. Το μεγαλύτερο κέρδος της Ενωσης ήταν ότι πίστεψε και πάλι ότι έχει καλή ομάδα. Η αμφιβολία για τον εαυτό σου είναι πιο ψυχοφθόρα από την αμφιβολία για τον απέναντι. Διότι αυτόν τον διώχνεις, τον "πετάς" από τη ζωή σου. Με τον ευατό σου τι κάνεις;

Το μόνο που μπορείς να κάνεις είναι να τον ξαναπιστέψεις. Αυτό συνέβη στο Βέλγιο και πιθανότατα αυτό είναι και το πιο ασφαλές πρίσμα αντιμετώπισης και της ρεβάνς από την ΑΕΚ. Να κάνει ένα παιχνίδι με στόχο να επιβεβαιώσει αυτό που κέρδισε στο πρώτο ματς με την Μπριζ. Οτι κάτι καλό έχει φτιάξει το καλοκαίρι, όχι αυτό που έδειξε κόντρα στην ΤΣΣΚΑ. Αν το κάνει αυτό, οι πιθανότητες να πάρει την πρόκριση θα είναι μεγάλες και ταυτόχρονα θα κερδίσει και πολλά περισσότερα για τη συνέχεια.

Οσο για τα πρόσωπα, η ΑΕΚ είχε κέρδος και σε αυτό το επίπεδο. Τον Ανέστη, που μόνο έτσι μπορεί να μην κατηγορηθεί, αν δεν δεχτεί γκολ. Τον Τσιγκρίνσκι, που λίγο έλειψε να τον βγάλουμε ότι... δεν κάνει κιόλας. Τον Λιβάγια, που παρα την αποβολή του έδειξε ότι σίγουρα έχει πολλά να προσφέρει στην ομάδα. Μιλάμε για τα παιδιά που μετά την ΤΣΣΚΑ αμφισβητήθηκαν πολύ έντονα. Από αυτόν τον αγώνα με την Μπριζ είναι βέβαιο ότι κι εκείνα νιώθουν καλύτερα...

Υ.Γ.: Το θέμα για την ΑΕΚ είναι το γκολ. Λογικό είναι. Πρώτον διότι δεν έχει σκοράρει σε πέντε αγώνες από τότε που επέστρεψε στην Ευρώπη. Δεύτερον γιατί αποβλήθηκε ο Λιβάγια και δεν παίζει στη ρεβάνς. Τρίτον γιατί ο Γιακουμάκης είναι τραυματίας. Τέταρτον γιατί μέσα σε όλα αυτά χάθηκε και ο Αραούχο. Απλώς να είναι αντιληπτό ότι η ΑΕΚ ακόμη και να σκοράρει στη ρεβάνς, δεν σημαίνει ότι έχει προκριθεί. Αν όμως κρατήσει το μηδέν, θα έχει κάνει σημαντικό βήμα...