Η ΑΕΚ πήγε ως χειρότερη και έφυγε ως ακόμη χειρότερη!

Η ΑΕΚ δεν έχει πια Champions League μπροστά της. Αλλά έχει μια ολόκληρη σεζόν. Και με Ευρώπη. Ας τα ζυγίσει, λοιπόν, γιατί έχει περιθώρια να φτιάξει τη ζωή της. Οπως αντίστοιχα υπάρχει και ο κίνδυνος, πια, να χαλάσει τη χρονιά από πολύ νωρίς. Περίπου όπως έκανε πέρυσι...

Του Θοδωρή Τσούτσου

Από τους δύο αγώνες με την ΤΣΣΚΑ μπορεί να προκύψει μεγαλύτερο κακό ακόμη και από τον αποκλεισμό, ο οποίος έτσι κι αλλιώς ήταν και το πιο πιθανό σενάριο. Ο τρόπος με τον οποίο αυτός ήρθε, όμως, μπορεί να προκαλέσει έλλειψη εμπιστοσύνης. Εσωτερικά, στην ομάδα, όχι στις συζητήσεις μεταξύ των οπαδών.

Ελλειψη εμπιστοσύνης των παικτών προς τον προπονητή. Του προπονητή προς τους παίκτες. Την άμυνας για τον τερματοφύλακα. Του τερματοφύλακα κυρίως για τον εαυτό του. Των μέσων για τον επιθετικό. Των παικτών που δεν έπαιξαν ή δεν έπαιξαν όσο πίστευαν ότι άξιζαν, για την επιλογή που έκαναν.

Γενικά, η ΑΕΚ δείχνει αυτή τη στιγμή να αποτελείται από μια ομάδα ανθρώπων που δυσκολεύονται να εμπιστευτούν τον διπλανό τους. Δεν σημαίνει αυτό κακές σχέσεις, εσωτερικά προβλήματα, εσωστρέφεια και άλλες παράξενες συνήθειες των ελληνικών ομάδων. Αυτό θα ήταν πρόβλημα που δεν θα λυνόταν ή που θα χρειαζόταν χρόνο. Είναι έλλειψη εμπιστοσύνης η οποία προέκυψε ποδοσφαιρικά και η αλήθεια είναι ότι προέκυψε όχι και πολύ δίκαια. Διότι δεν αξίζει στο ρόστερ της ομάδας. Ακόμη κι έτσι, όμως, η ΑΕΚ θα πρέπει να αλλάξει αυτή την κατάσταση όσο ακόμη είναι νωρίς.

Πώς; Ο πρώτος που έχει την ευθύνη να το κάνει είναι ο προπονητής. Η ΑΕΚ πήγε στους δύο αγώνες με την ΤΣΣΚΑ με την αίσθηση ότι είναι χειρότερη. Ηταν αυτό άλλωστε, μια ποδοσφαιρική πραγματικότητα, ακόμη και αν στο γήπεδο δεν αποτυπώθηκε τόσο έντονα όσο την είχαμε στο μυαλό μας την ημέρα της κλήρωσης. Το θέμα, όμως, είναι ότι η ΑΕΚ έφυγε από αυτούς τους δύο αγώνες με την εντύπωση ότι όχι απλά είναι χειρότερη από τη ρωσική ομάδα, αλλά από οποιονδήποτε αυτή τη στιγμή παίζει ποδόσφαιρο. Δεν είναι έτσι. Η ΑΕΚ παραμένει μια καλή και προσεχτικά φτιαγμένη ομάδα. Αρκεί να το ξαναπιστέψει η ίδια.

Ο Μανόλο Χιμένεθ είναι ο πρώτος που έχει την ευθύνη να το κάνει. Αυτό το "δεν μου άρεσε η κλήρωση από την αρχή", το οποίο είπε μετά το τέλος του ζευγιαριού χθες στη Ρωσία, στην ουσία το είχε "κουβαλήσει" πάνω του από εκείνη την Παρασκευή που έμαθε τον αντιπαλο. Και ήταν ένα βάρος που όχι μόνο δεν σήκωσε, αλλά μετέφερε φορτίο στους παίκτες του. Αντί να τους ξαλαφρώσει από τη δυσκολία του ζευγαριού, τους πρόσθεσε και το δικό του με τον τρόπο που αντιμετώπισε τους αγώνες. Και τελικά η πράγματι χειότερη ΑΕΚ αποκλείστηκε με χειρότερο τρόπο από αυτόν που θα μπορούσε. Δεν της άξιζε, με αγωνιστικά κριτήρια, να γίνει έτσι...

Οι αγώνες, λοιπόν, που έρχονται για τα πλέι οφ του Europa League δεν κρίνουν απλώς και μόνο το μέλλον της ομάδας στις φετινές ευρωπαϊκές διοργανώσεις. Κρίνουν πολλά περισσότερα για τη φετινή ΑΕΚ του Χιμένεθ. Αλλωστε, μην ξεχνάμε πως το πιθανότερο σενάριο είναι πως ο αντίπαλος που θα προκύψει αύριο στην κλήρωση θα είναι επίσης καλύτερος. Αλλά ποιος είπε ότι οι καλύτεροι είναι και ανίκητοι; Ούτε από τον Χιμένεθ το θυμάμαι ποτέ, οπότε ας το ξεπεράσει για να στείλει την ομάδα σε όμιλο ευρωπαϊκής διοργάνωσης μετά από ένα σωρό χρόνια. Εχει πολλά να πιστωθεί για τη συνέχεια, αν τα καταφέρει.

Οσο για τα μεταγραφικά, η ΑΕΚ αυτό το καλοκαίρι σού έδινε την εντύπωση ότι έκανε κινήσεις με ορίζοντα τους αγώνες με την ΤΣΣΚΑ, τέλοσπαντων τους πρώτους της χρονιάς. Διότι τους θεωρούσε όσο κρίσιμους τους είχαμε όλοι εμείς στο μυαλό μας. Τελικά δεν ήταν έτσι, μάλλον το παρεξηγήσαμε το πράγμα, όπως αποδείχθηκε από τις επιλογές του Μανόλο. Κάπου χάθηκε η "συνεννοήση" σε αυτό το κομμάτι και τώρα πια ο χρόνος έχει "μαζέψει" με την ομάδα να έχει αφήσει εκκρεμότητες...