Η ΑΕΚ πέτυχε τον… τέλειο αποκλεισμό!

Δεν υπάρχει ομάδα που να χαίρεται όταν αποκλείεται. Ειδικά αν είναι συντριπτικά ανώτερη του αντιπάλου της (όπως ήταν η ΑΕΚ απέναντι στη Ντιναμό).

Παρά την πίκρα όμως και την αίσθηση της μεγάλης χαμένης ευκαιρίας, τα κέρδη που αποκόμισε η «Ένωση» από τα δυο παιχνίδια με τους Ουκρανούς μοιάζουν ικανά ακόμα και να «σκεπάσουν» τον αποκλεισμό.

Η ΑΕΚ αποχαιρετά την Ευρώπη έχοντας παίξει «σαν τη γάτα με το ποντίκι» μια ομάδα με βαριά φανέλα και πολλαπλάσιο μπάτζετ.

Σταματά την πορεία στο Europa League αήττητη, έχοντας κάνει διπλή υπέρβαση (με την πρόκριση στους ομίλους κι από ‘κει στους «32») κι έχοντας κερδίσει 86 θέσεις στη βαθμολογία της UEFA.

Συνεχίζει το εκπληκτικό αήττητο των 25 αγώνων, κάνει τους αντιπάλους ακόμα και εντός συνόρων να την παραδεχθούν και προκαλεί τους οπαδούς της να θυμηθούν (ακόμα και στις εποχές που μεγαλουργούσε και κατακτούσε τίτλους) τέτοια επιβλητική εμφάνιση εκτός έδρας στην Ευρώπη.

Ναι, ήταν ευκαιρία να προχωρήσει και τέτοιες ευκαιρίες δεν παρουσιάζονται συχνά. Ναι, το «γαμώτο» θα την κατατρώει και το άχαστο του Μασούντ θα γυρνάει καιρό στο μυαλό της.

Η αυτοπεποίθησή της, ωστόσο, εκτινάχθηκε ακόμα περισσότερο. Η αίσθηση ότι μπορεί να «χτυπήσει» οποιονδήποτε αντίπαλο (ακόμα κι αν χρειαστεί να το κάνει εκτός έδρας, με αντίξοες καιρικές συνθήκες και εννιά απουσίες ενδεκάδας) ενισχύθηκε ακόμα παραπάνω.

Και εν αναμονή των «τελικών» που θα κρίνουν τον μεγάλο της στόχο (στους οποίους θα πάει χωρίς την καταπόνηση δυο ακόμα ευρωπαϊκών αγώνων με τεράστιες απαιτήσεις) νιώθει πια ότι δεν υπάρχει τίποτα να τη φοβίσει.

Εξάλλου ο κόσμος της -όχι μόνο δεν έβγαλε γκρίνια για τον αποκλεισμό, αλλά την αγκάλιασε ακόμα περισσότερο από το βράδυ της Πέμπτης. Γιατί είναι ήδη περήφανος για την ομάδα του. Τη βλέπει διαρκώς να προοδεύει.

Και νιώθει ότι αυτή η εικόνα δεν είναι το ταβάνι, αλλά απλώς το προμήνυμα ενός ακόμα πιο λαμπρού μέλλοντος.