Η ΑΕΚ μαζί του(ς) ξανασηκώθηκε!

Ο τραυματισμός του Γιόχανσον έρχεται να προστεθεί σε μια λίστα τραυματιών της Ενωσης. Σωστά. Ποιων; Των τεσσάρων από τους έξι που την επέλεξαν όταν ήταν ακόμη στη χαμηλότερη κατηγορία, την εμπιστεύτηκαν κι εκείνη τους δικαίωσε. Διότι μαζί τους η καριέρα της όχι απλά σηκώθηκε, όπως σηκώθηκε η ίδια η ομάδα, αλλά απογειώθηκε. Του Γιόχανσον συγκεκριμένα σίγουρα. Του Μάνταλου επίσης. Του Λαμπρόπουλου, ρήξη χιαστού κι εκείνον τον Απρίλιο, βοηθήθηκε. Του Μπακάκη, ίδιος τραυματισμός και για αυτόν τον Μάιο του 2015, συνεχώς εξελίσσεται. Αλλά και γιατί μαζί της ένιωσαν ασφάλεια επαγγελματική, όπως θα συμβεί τώρα με τον Σουηδό.

Του Θοδωρή Τσούτσου

Απίστευτο! Οι τέσσερις στους έξι (του ρόστερ, μαζί με τον Ντούνη που δεν έχει χρόνο συμμετοχής εφτά) που ήταν μαζί της από την Football League, έχουν πάθει τον ίδιο σοβαρό τραυματισμό. Στη διαδρομή τους δηλαδή χρειάστηκε να χάσουν έξι μήνες. Η ατυχία για τους παίκτες, αλλά και για μια ομάδα που είχε αποφασίσει να επενδύσει σε εκείνους όταν ακόμη δεν ήταν στη μεγάλη κατηγορία, είναι παροιμιώδης. Οι άλλοι δύο είναι ο Ανέστης και ο Τζανετόπουλος, ας μην το κακομελετάμε...

Η περίπτωση του Γιάκομπ Γιόχανσον είναι πολύ ξεχωριστή. Καταρχάς διότι δεν ήταν Ελληνας, για να γνωρίζει ποια είναι η ΑΕΚ, όταν πήρε την απόφαση να πάει σε εκείνη σε χαμηλότερη κατηγορία. Δεν ήταν δα και... αμούστακος. "Πατημένα" 24, στη χώρα του τέτοιες ηλικίες θεωρούνται φτασμένοι ποδοσφαιριστές. Ή "τελειωμένοι" ποδοσφαιριστές. Εκείνος; Οταν αποφάσισε να πάει σε ελληνική ομάδα Β' Εθνικής τι λέτε εσείς ότι από τα δύο θα πίστευαν στη Σουηδία;

Το πρώτο θέμα, λοιπόν, ήταν πώς πείστηκε να πάει σε χαμηλότερη κατηγορία. Το δεύτερο και πιο σοβαρό, το οποίο αγγίζει την ΑΕΚ και όχι απλώς και μόνο τον ίδιο τον ποδοσφαιριστή, είναι σε πιο σημείο έφτασε πλέον η καριέρα του αυτά τα σχεδόν τρία χρόνια.

Ηρθε στην ΑΕΚ με τρεις συμμετοχές στην Εθνική Σουηδίας. Ολες σε φιλικά παιχνίδια. Και παρά το γεγονός προερχόταν από συχνή παρουσία με την U21, άρα με υποδομές στη σχέση του με τις Εθνικές της χώρας του. Πλέον έχει 15 με την Ανδρών. Θα ευχόταν αυτή η 15η να μην έχει υπάρξει ποτέ, βέβαια, αλλά υπήρξε. Και υπήρξε για να τον κάνει τον μοναδικό εν ενεργεία ποδοσφαιριστή του πλανήτη που έχει κρίνει αποκλεισμό της Εθνικής Ιταλίας από Μουντιάλ.

Μπορεί και μοναδικό εν ζωή, αφού τελευταία φορά που οι Ιταλοί δεν είχαν παρουσία σε τελική φάση Παγκοσμίου Κυπέλλου ήταν το 1958. Εχουν χάσει άλλη μία. Το 1930. Εχουν, δηλαδή, 18 στα 20. Εχουν και τέσσερις κατακτήσεις, όσες η Γερμανία, μία πίσω από τη Βραζιλία που έχει πέντε, τις περισσότερες.

Αυτή την Εθνική, με το δικό του γκολ, απέκλεισε ο Γιόχανσον, προτού τραυματιστεί. Ο Γιόχανσον της Β' Εθνικής. Ο Γιόχανσον του χαμηλού ποιοτικά ελληνικού πρωταθλήματος. Των μόνο τριών εθνικών συμμετοχών μέχρι να έρθει σε αυτό. Της απίστευτης ποδοσφαιρικής εξέλιξης σε ατομικό επίπεδο από τότε που φόρεσε τη φανέλα της ΑΕΚ.

Ας το κρατήσουμε αυτό. Ανάμεσα σε όλα τα υπόλοιπα που κατακτά η ΑΕΚ επανερχόμενη στην κανονικότητά της, είναι και αυτό. Να μπορεί να εξελίσσει ποδοσφαιριστές. Να τους φτάνει στο... απροχώρητο για εκείνη και να τους προσφέρει στο ευρωπαϊκό ποδόσφαιρο. Συμβαίνει με όλες τις μεγάλες ομάδες του πλανήτη, έπρεπε να συμβαίνει και με την ΑΕΚ.

Ο Γιόχανσον είναι μία τέτοια περίπτωση. Δυστυχώς τώρα βιώνει μια πολύ μεγάλη ποδοσφαιρική ατυχία και προσωπική περιπέτεια. Αλλά ασφαλώς και έχει το μέλλον μπροστά του. Στην Εθνική Σουηδίας, στο Μουντιάλ της Ρωσίας αν προλάβει, ή έστω στο επόμενο, στα Ευρωπαϊκά Πρωταθλήματα που μεσολαβούν.

Σε ένα καλύτερο πρωτάθλημα, πιθανόν και σε μία καλύτερη ομάδα από την ΑΕΚ, ανεξάρτητα αν θα ανανεώσει το συμβόλαιο μαζί της. Υπήρχαν συζητήσεις και έναι βέβαιο ότι όχι απλώς θα συνεχιστούν, αλλά και θα ενταθούν, όπως δείχνει ο τρόπος με τον οποίο η Ενωση είχε χειριστεί τους τραυματισμούς Μάνταλου και Λαμπρόπουλου.

Κοίτα τώρα να δεις παιχνίδια που κάνει η ποδοσφαιρική ζωή. Και οι τρεις παιδιά που η ΑΕΚ "κουβάλησε" μαζί της από τη χαμηλότερη κατηγορία! Παιδιά που είχαν το μέλλον, ίσως και την επιλογή κυρίως Μάνταλος και Γιόχανσον για κάποια άλλη ομάδα, αλλά είχαν προτιμήσει την Ενωση της Football League.

Κι εκείνη τι έκανε για αυτούς; Τον Μάνταλο βασικό και αναντικατάστατο στην Εθνική Ελλάδας. Τον Γιόχανσον πρωταγωνιστή σε ολόκληρη πρόκριση της Σουηδίας σε Μουντιάλ αντί ποιας; Της Ιταλίας. Τον Λαμπρόπουλο τον αναγέννησε από μια καριέρα που πήγαινε να τελειώσει προτού ξεκινήσει. Τον Ανέστη, βασικός πια τερματοφύλακά της και μέλος της Εθνικής. Τον Μπακάκη, που είναι θέμα χρόνου να φορέσει κι εκείνος τα γαλανόλευκα. Τον Τζανετόπουλο, που είδε τον εαυτό του να φεύγει αήττητος από το Σαν Σίρο κόντρα στην Μίλαν.

Η ΑΕΚ δεν δικαιώθηκε απλώς για την εμπιστοσύνη στα παιδιά. Δικαίωσε κι εκείνα για την απόφασή τους να την επιλέξουν όταν λίγοι θα το έκαναν. Επειδή, όμως, οι ώρες ανήκουν στον Γιόχανσον, για όλο αυτό που του συμβαίνει αυτή την εβδομάδα η ΑΕΚ έχει πολύ σημαντικό μερίδιο.

Για το γεγονός, δηλαδή, ότι τον έχει κάνει πρωταγωνιστή της πρόκρισης της Εθνικής Σουηδίας στο Μουντιάλ. Αλλά και για την ασφάλεια που νιώθει επαγγελματικά και ψυχικά έχοντας συνεργασία με έναν σύλλογο που γνωρίζει πώς πρέπει να συμπεριφέρεται σε τέτοιες περιπτώσεις. Το είχε αντιληφθεί και ο ίδιος, προφανώς, από όλους τους υπόλοιπους...