Η ΑΕΚ και πάλι απέναντι στα... 19 Κύπελλα Πρωταθλητριών!

Η ΑΕΚ είναι η ελληνική ομάδα που έχει κερδίσει τα... 19 Κύπελλα Πρωταθλητριών. Με λίγα λόγια, τις δύο ομάδες που έχουν πάρει τα περισσότερα στην ιστορία της διοργάνωσης. Δηλαδή την Ρεάλ των 12 κατακτήσεων και την Μίλαν των 7. Την ισπανική ομάδα με 1-0 με το γκολ - λακούβα του Παύλου Παπαϊωάννου το 1985 και την ιταλική επίσης με 1-0 με το γκολ φάουλ του Ζούλιο Σέζαρ το 2006.

Του Θοδωρή Τσούτσου

Πλέον είναι και η μοναδική ελληνική ομάδα που έχει καταφέρει να πάρει ισοπαλία και στις έδρες τους. Με την Ρεάλ το 2002 στο Μπερναμπέου, με το εκπληκτικό 2-2 από 2-0, με τα γκολ του Κατσουράνη και του Σεντένο. Πλέον και στο Σαν Σίρο με το χθεσινό 0-0. Δεν πήρε κάποιο τίτλο, δεν της δόθηκε κάποιο βραβείο. Για την ακρίβεια καμία από αυτές τις χρονιές, τις τρεις προηγούμενες δηλαδή, δεν είχε πετυχημένη κατάληξη για την Ενωση.

Αλλά αυτές είναι βραδιές που "σημαδεύουν" την ιστορία ενός συλλόγου. Ο ίδιος ο εαυτός της ΑΕΚ την καλούσε να ζητήσει μια τέτοια βραδιά και πάλι. Την βρήκε κόντρα στην Μίλαν και μπορεί να περηφανεύεται για αυτό. Να το καυχιέται, γιατί το έκανε παίζοντας κανονικό ποδόσφαιρο, με δράση, όχι απλώς και μόνο με αντίδραση. Αυτό είναι το σημείο που ποδοσφαιρικά είναι και το πιο αξιοποιήσιμο για τη φετινή ομάδα του Μανόλο Χιμένεθ.

Με τον ίδιο τρόπο δημιούργησε φέτος και τις άλλες σημαντικές ευρωπαϊκές βραδιές της. Στην έδρα της Μπριζ, στο 3-0 επί της Μπριζ και την πρόκριση στους ομίλους του Europa League, στην εκτός έδρας νίκη επί της Ριέκα. Αλλά ασφαλώς τίποτα από αυτά, που ήταν σπουδαία, δεν άξιζε όσο αυτό που έκανε στο Σαν Σίρο.

Δεν το χρειαζόταν αυτό η ΑΕΚ για να το τριγυρνάει σαν τρόπαιο από πλατεία σε πλατεία. Ούτε για να τρομάξει κανέναν ή για να επιβεβαιώσει ότι πιθανότατα - τώρα που έκλεισε ο πρώτος γύρος του ομίλου στο Europa - εκείνη αξίζει περισσότερο την πρόκριση σε σχέση με Ριέκα και Αούστρια. Το χρειαζόταν, όμως, για τον εαυτό της, για την ίδια τη διαδρομή της που έχει ξεκινήσει και πάλι. Για να αρχίσει να βάζει και πάλι στη διάρκειά της κάποιους σταθμούς, κάποιες σταθερές, που θα επιβεβαιώσουν ότι πολύ σωστά έχει επιλέξει να διεκδικεί και πάλι τόσο υψηλούς στόχους.

Στις προηγούμενες ΑΕΚ που τα είχαν βάλει με τα 19 Κύπελλα Πρωταθλητριών, υπήρχε ποδοσφαιρική λογική σε αυτό που είχαν πετύχει. Σε αυτήν την ΑΕΚ, σε αυτήν που χρειάστηκε τα τελευταία δύο χρόνια να "μεγαλώσει" και πάλι πάρα πολύ και ίσως απότομα για να ξαναβρεί τον εαυτό της, υπήρχε ακόμη αμφιβολία για μέχρι πού μπορεί να φτάσει. Προφανώς, λοιπόν, μπορεί μέχρι εκεί που είναι το ύψος της ιστορίας της. Αυτή είναι η μεγαλύτερη κατάκτηση για τον σύλλογο!

Το θέμα, από εδώ και πέρα, είναι η συνέχεια. Αφού η ΑΕΚ είναι πλέον πιο κανονική από όσο μερικοί είχαν στο μυαλό τους, θα πρέπει να κάνει και πιο... κανονικά πράγματα. Αφού το ύψος της, όπως έδειξε κόντρα στην Μίλαν, φτάνει πια σε εκείνο της ιστορίας της, θα πρέπει να αρχίσει να καρπώνεται ποδοσφαιρικές στιγμές αντάξιές της. Οχι μόνο στιγμιαίες, όπως μια ισοπαλία στο Σαν Σίρο, όσο εντυπωσιακή κι αν είναι ή μια κατάκτηση Κυπέλλου σε έναν τελικό με τον Ολυμπιακό. Οσο σημαντικό και αν ήταν κι αυτό.

Η ΑΕΚ χρειάζεται πλέον να αντέχει να διεκδικεί στόχους σε διάρκεια. Για αυτό και για εκείνη η κατάκτηση ενός πρωταθλήματος έχει τόσο μεγάλη σημασία. Να αντέχει να διαχειρίζεται τις πολύ καλές στιγμές της, όπως τη φετινή νίκη επί του Ολυμπιακού με ανατροπή σκορ, την οποία δεν διαχειρίστηκε. Ή τη νίκη - πρόκριση επί της Μπριζ, την οποία επίσης δεν διαχειρίστηκε. Ή όπως χρειάζεται να κάνει τώρα που επέστρεψε από τον Σαν Σίρο. Αλλά και να διαχειρίζεται τις κακές στιγμές της, όπως αυτές που προηγήθηκαν με τα δύο ματς σε Τρίπολη και Ξάνθη.

Αυτό χρειάζεται να κάνει η ΑΕΚ για να πετύχει πια το μεγάλο στόχο. Την ποιότητα και την ποδοσφαιρική ικανότητα την έχει. Το έχει αποδείξει ένα σωρό φορές φέτος. Το κίνητρο, επίσης, αρκεί για τους παίκτες και γενικά για τον οργανισμό ΑΕΚ να παραμένει το ίδιο υψηλό σε όλα τα ματς και όχι μόνο στα μεγάλα. Πρέπει πια να βρει και το "στομάχι", όπως λέμε, όχι για έναν στόχο που κατακτάται σε 90 λεπτά, αλλά για έναν στόχο που κατακτάται σε εννιά μήνες...