Κολύμβηση, ποδηλασία και τρέξιμο είναι τα τρία διαφορετικά σπορ που συνθέτουν ένα από τα πιο απαιτητικά αγωνίσματα που θα μπορούσε να συμμετάσχει ένας αθλητής.
Πρόκειται για το τρίαθλο, το πολυδιάστατο άθλημα που «τεστάρει» σωματικές και ψυχολογικές αντοχές και προϋποθέτει «ατσάλινη» θέληση.
Ο πρωταθλητής τριάθλου, Γρηγόρης Σουβατζόγλου, το γνωρίζει αυτό όσο ελάχιστοι, έχοντας καταλάβει εδώ και χρόνια την κορυφή στις εγχώριες διοργανώσεις ενώ παράλληλα έχει να επιδείξει διακρίσεις και σε διεθνές επίπεδο.
Ξεκινώντας από τον υγρό στίβο και τα πρώτα μετάλλια, ο Έλληνας τριαθλητής «μεταπήδησε» στο πιο σύνθετο Ολυμπιακό άθλημα «χαράζοντας» μια πορεία γεμάτη από επιτυχίες.
Αναλυτικά όσα δήλωσε ο Γρηγόρης Σουβατζόγλου στον Διονύση Αργυρό
Γρηγόρη, ξεκίνησες τον αθλητισμό από μικρή ηλικία. Το τρίαθλο, όμως, ήρθε αργότερα στη ζωή σου. Μέχρι τότε, κολύμβηση. Πως προέκυψε;
«Η κολύμβηση προέκυψε σε ηλικία πέντε ετών λόγω μιας αλεργικής φροχίτιδας που αντιμετώπιζα. Ο γιατρός είχε προτείνει το κολύμπι, μέναμε και μένουμε κοντά στο κολυμβητήριο του Χαϊδαρίου και έτσι ξεκίνησα μαζί με την αδερφή μου. Μας άρεσε και πηγαίναμε όσο μας επέτρεπε το πρόγραμμα. Θέλαμε να πηγαίνουμε παραπάνω αλλά μας είχαν πει μόνο μέχρι τρείς φορές, οπότε δε χάναμε προπόνηση. Στην πορεία είδαμε ότι πάμε καλά, συνεχίσαμε και είχαμε καλά αποτελέσματα. Μέχρι την ηλικία των 18 ετών όπου μετά έπερεπε να πάω φαντάρος, να ξεκινήσω σχολή και δουλειά, θεωρώ πως ήμουν σε πολύ καλό επίπεδο».
Στα 17 σου, πριν ακόμα ασχοληθείς με το τρίαθλο, αναδείχθηκες τρίτος παγκόσμιος πρωταθλητής στο μονοπέδιλο. Καταρχάς, πως ήταν αυτή η εμπειρία;
«Την προηγούμενη ακριβώς χρονιά είχα μια παγκόσμια διάκριση στη κατηγορία των εφήβων, η επόμενη και πρώτη χρονιά των ανδρών με βρήκε στην τρίτη θέση. Απρόσμενη και αναπάντεχη θα έλεγα αυτή η επίδοση και επιτυχία. Μάλιστα, ήταν σε απόσταση που δεν ήταν το καλό μου αγώνισμα μέχρι τότε. Δούλευα πιο πολύ για σπριντ και η επίδοση αυτή ήταν μέσα από μια αλλαγή που είχαμε κάνει τότε με τον προπονητή στις μεγάλες αποστάσεις, δηλαδή στα 1.500, γιατί είχα συμμετάσχει και στα 800 μέτρα επιφάνειας και είχα πάρει την έκτη θέση. Ένιωσα πάρα πολύ χαρά και ικανοποίηση. Μάλιστα ήταν αφού είχα ολοκληρώσει τις παννελήνιες εξετάσεις και στην τρίτη λυκείου είχα δώσει περισσότερη βάση στην προπόνηση βέβαια παρά στο διάβασμα θα έλεγα. Ένιωσα κιόλας ότι θα πάω καλά αλλά δε περίμενα μια τόσο μεγάλη επιτυχία».
Πως είναι να διαχειρίζεται κάποιος σε αυτή την ηλικία μια τέτοιου είδους επιτυχία;
«Γενικότερα όλοι οι αθλητές της κολύμβησης και της τεχνικής κολύμβησης δεν ζουν με τα μυαλά στον αέρα, όπως σε άλλα αθλήματα. Είμαστε πιο πολύ προσγειωμένοι, είναι και το άθλημα τέτοιο, το οποίο δεν έχει και την προβολή άλλων αθλημάτων. Εγώ, οι δικοί μου και οι συναθλητές μου εννοείται γνωρίζαμε το επίπεδο της επιτυχίας μας, αλλά πιστεύω για τον υπόλλοιπο κόσμο δεν σήμαινε κάτι ιδιαίτερο. Λόγω του ότι είχα διακρίσεις από μικρή ηλικία ήταν ένας ακόμα λόγος να μην αλλάξει κάτι ιδιαίτερο για μένα».
Φτάνουμε λοιπόν στο τρίαθλο, πότε και πως αποφάσισες να ασχοληθείς με το συγκεκριμένο άθλημα; Τι σε «κέρδισε» σε αυτό;
«Το 2012 συμμετείχα στον πρώτο μου αγώνα τριάθλου και μάλιστα ήταν στην απόσταση “Half –Ironman” με συμμετοχή δανεική από κάποιον άλλον (δεν τον ήξερα, ήταν γνωστός γνωστού) ο οποίος είχε έναν τραυματισμό. Πήρα τη συμμετοχή του, έτρεξα και πήγα αρκετά καλά (μέχρι τότε δεν είχα ξανά τρέξει 21 χιλιόμετρα που ήταν το τρέξιμο του αγώνα). Ήταν πολύ μεγάλη εμπειρία σαν πρώτη επαφή με το άθλημα. Δοκίμασα και μετά από δύο μήνες πάλι στο πανελλήνιο πρωτάθλημα και πάλι είχα πάει καλά. Κάπως έτσι «έδεσε». Δεν περίμενα ότι το 2012 θα ξεκινήσω και θα έχω αυτή την πορεία που έχω σήμερα, σε καμία περίπτωση».
Τρίαθλο: τρία διαφορετικά σπορ. Κολύμβηση, τρέξιμο, ποδηλασία. Ποιο ξεχωρίζεις και ποιο σε δυσκολεύει περισσότερο;
«Εννοείται ότι ξεχωρίζω την κολύμβηση γιατί από εκεί προέρχομαι και είναι το αγαπημένο μου άθλημα από αυτά τα τρία. Πλέον μου αρέσει πάρα πολύ η ποδηλασία, κάνω όλα τα είδη (στο δρόμο, στο χώμα, με χρονομετρικό ποδήλατο, με κούρσα) και προσπαθώ να βελτιώσω το τρέξιμο. Αυτό είναι και το πιο αδύναμο μου άθλημα από τα τρία. Είναι και ανάποδο σε σχέση με το κολύμπι γιατί δεν έχουν καμία σχέση μεταξύ τους. Μέσα στην πισίνα δεν υπάρχει κρούση στο έδαφος οπότε οι σύνδεσμοι μας είναι πολύ πιο χαλαροί από όσο είναι ενός δρομέα, οπότε μέχρι να γίνει η προσαρμογή στο τρέξιμο από το κολύμπι χρειάστηκε λίγος χρόνος».
Τι περιλαμβάνει η προετοιμασία στο τρίαθλο; Είναι τόσο απαιτητικά τα ωράρια όσο φαίνονται σε κάποιον όταν σκέφτεται τον συνδυασμό τριών αθλημάτων;
«Δεν θα το έλεγα. Μπορεί ο οποιοσδήποτε με λίγες ώρες μέσα στην εβδομάδα, τουλάχιστον 5 έως 7 δηλαδή, μπορεί να κάνει τρίαθλο και να συμμετέχει σε αγώνες κανονικά. Όσο ανεβαίνει το επίπεδο και θες να είσαι ανταγωνιστικός σε επίπεδο πρωταθλητισμού τόσο περισσότερο χρόνο πρέπει να αφιερώσεις, όχι μόνο σε ώρες προπόνησης και ενδυνάμωσης αλλά και ξεκούρασης. Η μια προπόνηση θα πρέπει να έχει μια απόσταση ωρών από την άλλη, κατά τις οποίες θα πρέπει να ξεκουράζεται ο οργανισμός για να μπορεί να είναι αποδοτικός σε όλες τις προπονήσεις. Άρα όσο περισσότερες ώρες αφιερώνεις τόσο καλύτερα αποτελέσματα έχεις».
Η καθημερινότητα σου δεν είναι μόνο το τρίαθλο. Παράλληλα είσαι φοιτητής στο τμήμα Marketing και Επικοινωνίας της ΑΣΟΕΕ και εργάζεσαι. Πως συνδυάζονται όλα αυτά;
«Ναι, θεωρούμαι φοιτητής ακόμα (γέλια). Έχω αφήσει κάποια μαθήματα τα οποία χρωστάω γιατί δεν έχω πάει να τα δώσω αν και θα ήθελα πολύ να βρω χρόνο για να τελειώσω και να πάρω το πτυχίο. Οπότε δυστυχώς η φοίτηση μου στη σχολή δεν συνδυάζεται. Παρ’ όλα αυτά εργάζομαι σε μια εταιρία με αθλητικά είδη και το ωράριο μου εκεί είναι σταθερό. Κάθε μέρα 9:30 με 17:30. Πριν και μετά τη δουλειά κάνω τις προπονήσεις μου. Κάθε πρωί πάω για κολύμπι 7 η ώρα συνήθως και μετά τη δουλειά, κατά τις 6 η ώρα είμαι ή πάνω στο ποδήλατο ή στο στάδιο για προπόνηση ή στο γυμναστήριο για ενδυνάμωση. Μετά ακολουθεί ξεκούραση».
Ποιος κατά τη γνώμη σου είναι ο κυριότερος λόγος για να ξεκινήσει κανείς τρίαθλο;
«Υπάρχουν πάρα πολλοί λόγοι για να κάνει κάποιος τρίαθλο. Για τους περισσότερους είναι επειδή περνάς πολύ ώρα με τον εαυτό σου, λύνεις τα ψυχολογικά σου, σκέφτεσαι διάφορα πράγματα (δουλειά, σχέσεις, κλπ.). Ο λόγος που κάνω εγώ όμως τρίαθλο δεν είναι αυτός, είναι επειδή ήμουν σε μια πισίνα από παιδί, 50 μέτρα πάνω – κάτω και πολλές ώρες τη μέρα και επειδή έχω μάθει να αθλούμαι με αυτό τον τρόπο ζωής, ο τρόπος για να τα συνδυάσω, να αθλούμαι δηλαδή και να μην είμαι συνέχεια μόνο σε ένα χώρο είναι το τρίαθλο. Μπορείς να κάνεις προπόνηση όπου και αν είσαι, είτε σε θάλασσα είτε σε πισίνα είτε είσαι στο βουνό είτε είσαι στο δρόμο είτε είσαι στο σπίτι είτε στο γυμναστήριο. Πάντα αλλάζεις μέρος. Για αυτό δεν βρεθήκαμε τώρα κάπου που κάνω προπόνηση γιατί κάνω παντού. Μπορεί σήμερα να πάω στην παραλία, μπορεί αύριο να πάω στην Πάρνηθα, μπορεί μετά να πάω προς Ελευσίνα, μετά Σούνιο. Αυτό μου αρέσει πάρα πολύ. Αλλάζεις παραστάσεις. Επίσης μου αρέσει να αλλάζω και αγώνες. Δεν κάθομαι ποτέ να κάνω την εξειδίκευση που κάναμε για έναν αγώνα, δοκιμάζω τα πάντα. Δοκιμάζω στις μικρές αποστάσεις, στις μεγάλες αποστάσεις και συνεχώς αλλάζω».
Ήταν ένας λόγος και το ότι είχες τη δυνατότητα μέσω του τριάθλου να κάνεις περισσότερα αθλήματα χωρίς να «αποχωριστείς» την αδυναμία σου (κολύμβηση);
«Ναι εννοείται πως ήθελα κιόλας να συνεχίσω το κολύμπι. Το κολύμπι πιστεύω ότι θα μείνει μέχρι τα βαθιά γεράματα. Είναι και το αγαπημένο αλλά είναι και η καλύτερη γυμναστική για τον άνθρωπο, θεωρώ. Καλή φυσική κατάσταση χωρίς τραυματισμούς. Είναι ό,τι καλύτερο».
Τα δεδομένα στην Ελλάδα δεν είναι ιδανικά για έναν αθλητή από άποψη υποδομών και συνθηκών προπόνησης. Πόσο μάλλον όταν μιλάμε για ένα ακριβό σπορ σαν το τρίαθλο. Πόσο δυσκολεύει αυτό την προσπάθεια κάποιου που επιθυμεί να αγωνίζεται σε υψηλό επίπεδο;
«Σίγουρα δεν βοηθούν οι υποδομές, οι εγκαταστάσεις, οι συνθήκες, ακόμα και το θεσμικό πλαίσιο στο οποίο διεξάγονται οι αγώνες. Όλα αυτά είναι κατά μας. Υπέρ μας όμως είναι το ότι είμαστε στην Ελλάδα, ότι έχουμε συνήθως πολύ καλό καιρό, δεν έχουμε τον πολύ βαρύ χειμώνα που έχουν οι υπόλοιποι Ευρωπαίοι. Έχουμε θάλασσα παντού, δρόμους και διαδρομές, πανέμορφα μέρη και τοπία τα οποία όμως πρέπει να τα αποφεύγεις όταν έχει τους δικούς μας Έλληνες οδηγούς. Έχουν γίνει πολλά θανατηφόρα ατυχήματα οπότε αποφεύγεις να κάνεις εκεί προπόνηση ειδικά μόνος σου. Καλύτερα με ομάδα σε βουνό ή σε πιο απομακρυσμένες περιοχές. Είναι ακριβό σπορ το τρίαθλο και μπορεί να γίνει πάρα πολύ ακριβό. Όμως δε χρειάζεται να ξεκινήσει έτσι, μπορείς με ένα πολύ χαμηλού οικονομικά επιπέδου εξοπλισμό να ξεκινήσεις τους αγώνες και παράλληλα αν δεις ότι σου αρέσει, βελτιώνεσαι και χρειάζεσαι το κάτι παραπάνω από τον εξοπλισμό τότε θα πληρώσεις και κάτι περισσότερο για να αναβαθμίσεις τον εξοπλισμό σου. Αυτές οι δυσκολίες είναι που μας ωθούν στο κάτι παραπάνω, έτσι έχουμε μάθει στην Ελλάδα, δεν έχουμε μάθει να τα έχουμε όλα έτοιμα. Πάντα υπάρχουν δυσκολίες αλλά τις αντιμετωπίζουμε και κοιτάζουμε για το καλύτερο».
Αντίστοιχα, πόσο σημαντικός είναι ένας χορηγός; Μιας και πλέον έχεις στο πλευρό σου χορηγούς οι οποίοι ενισχύουν την προσπάθεια σου.
«Όταν θες να συναγωνιστείς σε υψηλό επίπεδο και θες να αναβαθμίσεις και τον εξοπλισμό σου και όταν υπάρχουν κάποια έξοδα που πρέπει να καλύψεις για να συμμετέχεις στους αγώνες, είναι απαραίτητος ένας χορηγός. Χωρίς χορηγό δεν μπορείς να κάνεις τίποτα. Πέρα από το ότι συμμετέχω σε αγώνες τριάθλου στην Ελλάδα θέλω να συμμετέχω και σε αγώνες στο εξωτερικό (Παγκόσμιο πρωτάθλημα, Πανευρωπαϊκό πρωτάθλημα κλπ.) όπου το επίπεδο είναι πολύ πιο υψηλό. Το να πάω εκεί προϋποθέτει την κάλυψη πολλών εξόδων. Τα αεροπορικά εισιτήρια, το ποδήλατο που πρέπει να ταξιδέψει, τη διαμονή και την συμμετοχή στους αγώνες η οποία είναι πολύ ακριβή. Δεν μιλάμε για έναν μόνο αγώνα κιόλας, μέσα στο χρόνο αυτό θα γίνει δύο ή τρείς φορές οπότε το συνολικό ποσό μαζεύεται και είναι μεγάλο. Εγώ τα τελευταία χρόνια έχω τη στήριξη του ΟΠΑΠ και της Arla και από την αρχή της σταδιοδρομίας μου στο τρίαθλο έχω την ελληνική εταιρία του Νίκου Μηνιατόπουλου με ποδηλατικό και τριαθλητικό εξοπλισμό. Η εργασία μου είναι πάνω στο αντικείμενο αυτό και στις σπουδές μου και μ’ αρέσει πάρα πολύ που έχω καταφέρει να τα συνδυάζω. Πάλι με βοηθάει σε θέματα εξοπλισμού. Επίσης έχω την υποστήριξη ανθρώπων και φίλων που με βοηθούν, του προπονητή μου, του γυμναστή μου του φυσικοθεραπευτή μου. Αν έπρεπε να τους πληρώνω όσο πραγματικά αξίζουν αυτοί οι άνθρωποι που με βοηθούν, δε θα μπορούσα».
Υπάρχουν αθλήματα τα οποία «περιθωριοποιούνται» από τα μέσα από πλευράς προβολής. Το τρίαθλο είναι ένα από αυτά;
«Το τρίαθλο για πολλά χρόνια ήταν ένα από αυτά, τα τελευταία χρόνια έχει αρχίσει και αναδεικνύεται από αγώνες που πληθαίνουν μέσα στη σεζόν. Έχουμε πάρα πολλούς αγώνες πλέον που γίνονται και σε νησιά και στην Ηπειρωτική Ελλάδα, τώρα σίγα σιγά ανεβαίνει προς βόρεια Ελλάδα. Από την προβολή των διοργανωτών στα Μ.Μ.Ε. όπου αναδεικνύουν και το άθλημα και τους δικούς τους αγώνες φυσικά αλλά και από τις επιτυχίες που φέρνουν οι Έλληνες αθλητές στο εξωτερικό. Έτσι σιγά - σιγά αρχίζει και γίνεται πιο ευρέως γνωστό το τρίαθλο. Μέχρι πριν μερικά χρόνια δεν ήξερε κανείς τι είναι το τρίαθλο. Υπάρχει άνοδος στον χώρο, στο εξωτερικό είναι τεράστια και έρχεται και στην Ελλάδα. Πιστεύω ότι τα επόμενα χρόνια θα συνεχιστεί αυτή η ανοδική πορεία».
Πως πιστεύεις ότι μπορεί να διαδοθεί το άθλημα στη χώρα μας;
«Σε αυτό θα βοηθούσε πάρα πολύ η υποστήριξη από το κράτος η οποία δεν υπάρχει. Τα τελευταία τέσσερα χρόνια υπάρχει μια διαμάχη ανάμεσα στην επίσημη Ομοσπονδία και σε μια άλλη Ομοσπονδία στην οποία έχουν βάλει το δικό μας άθλημα. Δηλαδή το τρίαθλο έχει ενταχθεί στην Ομοσπονδία του μοντέρνου πεντάθλου και δεν έχει καμία σχέση το ένα άθλημα με το άλλο. Δε το θεωρώ σωστό διότι δε μπορεί να υπάρξει ανάπτυξη με αυτό τον τρόπο. Τα νέα παιδιά δεν μπορούν να μπουν στο άθλημα γιατί δε μπορούν να συμμετέχουν σε αγώνες στο εξωτερικό. Πέρυσι ενώ είχα την πρόκριση για τους Μεσογειακούς Αγώνες δεν μου επέτρεψαν να συμμετέχω λόγω της κατάστασης αυτής και είναι κρίμα για όλους. Μου έχουν καταστρέψει κάποιες ευκαιρίες που είχα να κάνω περισσότερα τόσο για εμένα όσο και για το άθλημα. Πιστεύω ότι αν δεν λυθεί αυτό το πρόβλημα δε μπορούμε να περιμένουμε και πολλά».
Ποια διάκριση σου είναι η σημαντικότερη για σένα και ποια στιγμή η πιο ξεχωριστή;
«Η πιο σημαντική μου διάκριση ήταν στην κολύμβηση η τρίτη θέση στο παγκόσμιο ανδρών. Όσον αφορά το τρίαθλο θεωρώ μεγαλύτερη διάκριση την 12η θέση στο Πανευρωπαϊκό πρωτάθλημα του Πόζναν της Πολωνίας το 2015, στη μεγάλη απόσταση IRONMAN. Πιο σημαντική στιγμή, βέβαια, θεωρώ την δεύτερη θέση στο παγκόσμιο πρωτάθλημα XTERRA στη Χαβάη. Το XTERRA είναι από τους αγαπημένους μου αγώνες που γίνονται στην Ελλάδα τα τελευταία επτά χρόνια, πριν ήταν στη Λίμνη Πλαστήρα και τώρα στη Βουλιαγμένη. Πάντα συμμετείχα εκτός από φέτος που δεν τα κατάφερα. Ήταν πολύ κοντά με το IROΝΜΑΝ που έγινε στην Ελλάδα. Έπαιρνα κάθε χρόνο την πρόκριση αλλά δεν υπήρχαν τα λεφτά για να μπορέσω να πάω να τρέξω. Τα κατάφερα το 2016 με πολλές θυσίες, αναγκάστηκα να πουλήσω πολλά πράγματα για να μπορέσω να πάω. Φυσικά και δε το μετάνιωσα, ήταν φοβερή εμπειρία. Πήγε πάρα πολύ καλά ο αγώνας, ήμουν δεύτερος από όλους ερασιτέχνες αθλητές και μαζί με τους επαγγελματίες ήμουν 20ος. Επομένως θεωρώ αυτή μια πάρα πολύ σημαντική και ξεχωριστή επιτυχία. Έχω συμμετάσχει βέβαια και σε πολλούς αγώνες Half IronMan έχοντας την πρώτη θέση στο Πανευρωπαϊκό των ερασιτεχνών στην Δανία και στο The Championship by Challenge. Γενικότερα δε θέλω να κάνω τα ίδια πράγματα πολλές φορές, μου αρέσει να πηγαίνω σε διάφορους μεγάλους αγώνες και να βάζω στόχους. Κάθε ένα μπαίνει στο check list. Θέλω να τα κάνω όλα».
Ο αθλητισμός με τον πρωταθλητισμό διαφέρουν. Ο πρωταθλητισμός απαιτεί θυσίες. Ποιες είναι οι δικές σου και πόσο έχουν συμβάλει στο να βρίσκεσαι σήμερα σε αυτό το επίπεδο;
«Αν κάποιος μου έλεγε να επιλέξω μεταξύ των δύο, θα επέλεγα σίγουρα τον αθλητισμό και όχι τον πρωταθλητισμό. Το υγιές είναι ο αθλητισμός, να γυμνάζεσαι, να αθλείσαι και να έχεις υγεία. Ο πρωταθλητισμός δεν είναι αυτό. Στον πρωταθλητισμό ξεπερνάς πολλές φορές τα όρια σου. Για εμένα όμως είναι μια φυσιολογική κατάσταση αυτό διότι το έχω μάθει από μικρή ηλικία, το έχω συνηθίσει και δεν μου φαίνεται πολύ διαφορετικό, ούτε το βλέπω σαν θυσία. Θα το έκανα έτσι κι αλλιώς είτε έκανα τρίαθλο είτε κάτι άλλο. Ούτως ή άλλως το τρίαθλο το ξεκίνησα απλά σαν προπόνηση, το βλέπαμε πιο χαλαρά στην αρχή αλλά τελικά δεν είμαι για αυτό. Είμαι της άποψης ότι αν ασχολείσαι με κάτι κάντο καλά ή μη το κάνεις καθόλου. Ο πρωταθλητισμός ήταν μονόδρομος για εμένα. Δεν το βλέπω σαν θυσία, είναι φυσιολογικό για εμένα».
Η ψυχολογία παίζει σημαντικό ρόλο στην απόδοση ενός αθλητή. Έχουν υπάρξει φορές που δεν την είχες με το μέρους σου; Σου στοίχισε;
«Η ψυχολογία ήταν πάρα πολύ σημαντική όταν κολυμπούσα γιατί ήταν μικρές αποστάσεις και έπαιζε ρόλο η παραμικρή λεπτομέρεια. Σε έναν αγώνα 15 δευτερολέπτων κρινόταν το μέλλον τότε, στα 17 μου, και σε αυτή την ηλικία δεν είχα την εμπειρία που έχω τώρα για να μπορέσω να το υποστηρίξω. Τα κατάφερα τελικά αλλά ήταν πιο δύσκολο από ότι τώρα. Πλέον μετά από τόσους αγώνες και τόσες εμπειρίες που έχω μαζέψει μου φαίνεται πιο εύκολο το θέμα της ψυχολογίας. Αν δεν πρόκειται για έναν πολύ μεγάλο αγώνα για τον οποίο προετοιμάζομαι ένα – δύο χρόνια, δεν θα αγχωθώ τόσο. Επίσης έχω πολύ μεγάλο περιθώριο να μπορέσω να διορθώσω και να «μαζέψω» κάποιο λάθος. Πάλι, βέβαια, χρειάζεται η ψυχολογία για να μπορέσεις να το αντιμετωπίσεις αλλά θεωρώ ότι πλέον μπορώ να το διαχειριστώ».
Έχεις συχνά την επιθυμία να ξεφύγεις από το απαιτητικό σου πρόγραμμα;
«Όχι. Αυτό που κάνω με γεμίζει χαρά και επειδή θέλω να ξεφεύγω από το σπίτι – δουλειά και να παίρνω το ποδήλατο μου και να «εξαφανίζομαι», η προπόνηση μου το προσφέρει αυτό. Βλέπω τόσο κόσμο κάθε μέρα, είτε στην πισίνα είτε στο στάδιο, είτε στο δρόμο, είτε στο γυμναστήριο. Δεν μου λείπει κάτι θα έλεγα, διασκεδάζω μέσα από αυτό. Όταν είναι να βγω με τους φίλους ένα βράδυ και κρατήσει παραπάνω η βόλτα μας, δεν θα με επηρεάσει. Δεν το κάνω όμως συχνά αλλά δε μου λείπει κιόλας».
Με τι φαντάζεσαι τον εαυτό σου να ασχολείται πέρα από τον αθλητισμό;
«Δύσκολη ερώτηση. Δεν το έχω φανταστεί καν να σου πω την αλήθεια. Δεν μπορώ να φανταστώ τον εαυτό μου χωρίς τον αθλητισμό, θα ήμουν δυστυχισμένος».
Δηλαδή ούτε με το αντικείμενο το οποίο σπουδάζεις;
«Ακόμα και το αντικείμενο που σπουδάζω, δηλαδή το Marketing και Επικοινωνία, πλέον μου χρειάζεται πέρα από την εργασία μου στην οποία προωθούμε τριαθλητικές εταιρίες, και για τον εαυτό μου. Για να μπορέσω να υποστηρίξω την στήριξη των χορηγών μου και να είμαι και εγώ εντάξει σε αυτό θα πρέπει να το κάνω για εμένα. Άρα και οι σπουδές μου με βοηθούν να κάνω αυτό που μου αρέσει. Οπότε νομίζω είναι τέλειο αυτό».
Οι μελλοντικοί σου αγωνιστικοί στόχοι;
«Πήρα την πρόκριση από το IRONMAN Costa Navarino που έγινε φέτος για πρώτη φορά στην Ελλάδα, θα συμμετέχω στο Παγκόσμιο πρωτάθλημα στο Νις της Γαλλίας στις αρχές Σεπτέμβρη. Μετά από έναν μήνα συμμετέχω στο IRONMAN στη μεγάλη απόσταση στη Μαλαισία για την πρόκριση μου στο Παγκόσμιο που διεξάγεται πάλι στην Χαβάη. Αυτοί είναι οι βασικοί μου στόχοι».
