Γρίφος οι επιλογές Λεβ, γρίφος και το αν μπορεί η Γερμανία

Μπορεί πολύς κόσμος, να πιστεύει πως ήρθε η ώρα να το σηκώσει μετά από 24 χρόνια. Μάλιστα και πολλοί αντίπαλοι αναφέρονται με κολακευτικά σχόλια και κάνουν λόγο για μια ομάδα που έχει κάνει τεράστια, επιπλέον ωριμότητα, σε σύγκριση με το προ τεσσάρων ετών Μουντιάλ, να φτάσει στο τέλος του δρόμου. Σαν φαν της Γερμανίας, ωστόσο, προβληματίζομαι με μια σειρά από προβλήματα, που θεωρώ πως μπορεί να σταθούν εμπόδιο σε μια καλή πορεία της Γερμανίας σε αυτό το Μουντιάλ και ο Λεβ μαζί με τους παίκτες του θα πρέπει να καταβάλλουν μεγάλη προσπάθεια για να τα ξεπεράσουν.

Η μεγάλη ηλικία του Κλόζε, που έχει φτάσει πλέον τα 36, δεν ξέρω αν του επιτρέπει να βρίσκεται στο παιχνίδι και μέσα στις φάσεις, με τον τρόπο που τον είχαμε συνηθίσει στα προηγούμενα Μουντιάλ. Το ακόμα χειρότερο είναι πως πρόκειται για τον μοναδικό κλασσικό φορ που έχει στην σύνθεση της η Γερμανία. Ο Λεβ, δεν συγκινήθηκε ούτε από τον Κίσλινγκ, ούτε από τον Φόλαντ (είχε πάρει τον άσο της Χόφενχαϊμ στην προεπιλογή και τον άφησε εκτός 23άδας). Για να μην το λησμονήσω: Ο Κλόζε, είχε κάμποσους τραυματισμούς προς το τέλος της σεζόν, αλλά είναι ο μοναδικός επιθετικός στην αποστολή. Στον δεύτερο γύρο του Καμπιονάτο σκόραρε μόλις δύο φορές, ενώ στα 7 από τα τελευταία 13 ματς της Λάτσιο, ήταν τραυματίας.

Ο τραυματισμός του Μάρκο Ρόις σίγουρα ανατρέπει τις ισορροπίες. Μιλάμε για έναν παίκτη που θα μπορούσε να δώσει μεγάλη ευχέρεια επιλογών στην επίθεση. Είναι δημιουργός, ξέρει να τρυπήσει τις αντίπαλες άμυνες στο ένας εναντίον ενός, αλλά και να δημιουργήσει προϋποθέσεις για τους συμπαίκτες του, ακόμα και όταν δεν έχει την μπάλα με τις κινήσεις του, ελευθερώνοντας τον χώρο.

Η κακή κατάσταση στην οποία βρίσκονταν, τουλάχιστον μέχρι πριν την έναρξη του Μουντιάλ, ο Οζίλ, αλλά και ο Μίλερ. Ο τελευταίος στο προηγούμενο Παγκόσμιο Κύπελλο ήταν ο άνθρωπος κλειδί για την Γερμανία στο προηγούμενο Μουντιάλ και δεν είναι τυχαίο πως στο ματς που απουσίασε, στον ημιτελικό με την Ισπανία, τα «πάντσερ» ήταν ουσιαστικά ακίνδυνα. Όσο για τον Οζίλ υπήρξε γενικώς γκρίνια πριν από την έναρξη του Μουντιάλ και όλοι τον περιμένουν στη γωνία. Από την άλλη έμεινε έξω, ένα «μηχανάκι» στο χώρο του κέντρου, που λέγεται Λαρς Μπέντερ και κλήθηκε ο Σάμι Κεντίρα που βολόδερνε από τραυματισμούς φέτος. Την ίδια ώρα και ο Σβαϊνστάιγκερ ήταν πολύ στα κάτω του, τη σεζόν που τελείωσε.

Ο Λεβ ισχυρίζεται πως μπορούν να παίξουν στην κορυφή ο Μίλερ ή ο Γκέτσε. Κάτι τέτοιο θεωρώ πως είναι εξαιρετικά απίθανο, να συμβεί με επιτυχία. Η Γερμανία θα πρέπει να πάει σε μια τελείως διαφορετική προσέγγιση παιχνιδιού για να είχε τύχη κάτι τέτοιο. Πως μπορεί να παίξει ποδόσφαιρο πίεσης σε κλειστές άμυνες, με σέντερ-φορ έναν από τους δύο είναι λίγο δύσκολο να το κατανοήσουμε. Τουλάχιστον στην Μπάγερν, το πείραμα με αμφότερους, απέτυχε παταγωδώς. Πριν πάω σε μια εικασία, οφείλω ν’ αναφέρω πως ο ίδιος ο Λεβ, σε ένα από τα τελευταία φιλικά τόνισε, πως η Γερμανία, κάνει ευκαιρίες, αλλά δεν μπορεί να πετύχει πολλά γκολ.

Γι’ αυτό κράτησα για το τέλος μια υποψία που μου έχει δημιουργηθεί, ειδικά για τα νοκ-άουτ ματς. Ο Λεβ δεν αποκλείω, όταν ξεκαθαρίσει με τον όμιλο, που δεν θα είναι εύκολος πάντως, να πάει σε μια τακτική για να κερδίσει με μισό-μηδέν. Για παράδειγμα δύο βραχύσωμα «εννιαμισάρια», δηλαδή και Γκέτσε και Μίλερ για να βγάλει λιγότερες φάσεις και καλές και δίχως κλασσικό επιθετικό. Δεν μπορεί να μην κατανοεί πως είναι αδύνατο να βγάλει Μουντιάλ, αν η Γερμανία παίξει το κλασσικό της παιχνίδι με έναν φορ. Ο Λεβ πιθανολογώ πως έχει κάτι στο μυαλό του, ειδικά για τα νοκ-άουτ παιχνίδια, που θα θυμίσει αρκετά τη Ρόμα του Σπαλέττι το 2006-2007.