Γκατσίνοβιτς: «Εάν είμαστε χαρούμενοι μόνο με το νταμπλ, δεν είμαστε για ΑΕΚ»

Το ότι δεν υπάρχει... ταβάνι στις φιλοδοξίες της ΑΕΚ, ανέδειξε μέσω συνέντευξής του ο Μιγιάτ Γκατσίνοβιτς.

Ο Σέρβος άσος, μιλώντας -μέσω του ΑΕΚ TV- από το Μπουργκ-Χαάμστεντε της Ολλανδίας (όπου πραγματοποιούν το βασικό στάδιο της προετοιμασίας τους οι «κιτρινόμαυροι»), στάθηκε στην δίψα που υπάρχει στην «Ένωση», η οποία, όπως τόνισε, δεν περιορίζεται στο νταμπλ που πήρε πέρυσι. Εξάλλου, όπως συμπλήρωσε, εάν οι παίκτες και γενικότερα οι άνθρωποί της δεν είχαν αυτήν τη νοοτροπία, δεν θα έκαναν για αυτό τον σύλλογο.

Από εκεί και πέρα, χαρακτήρισε την περυσινή ΑΕΚ ως μια ομάδα γεμάτη MVP, κάνοντας ειδική μνεία -μεταξύ άλλων- στον Ορμπελίν Πινέδα.

Την ίδια στιγμή, αναφέρθηκε στη σεζόν που είχε ο ίδιος και η οποία ήταν πιο παραγωγική σε σχέση με εκείνη που είχε στον Παναθηναϊκό, ενώ στάθηκε και στο ότι η ΑΕΚ δεν έχασε σε κανένα σημείο την ελπίδα της, υπογραμμίζοντας πως ήταν η καλύτερη ομάδα.

Αναλυτικά, η συνέντευξη του Μιγιάτ Γκατσίνοβιτς (στο τέλος και το σχετικό βίντεο):


Καλός, αλλά δεν είχε νούμερα...

«Ήξερα πως αν ξεκινήσω προετοιμασία με μια ομάδα κι αν έκανα όλη την προετοιμασία με μια ομάδα, θα μπορούσα να βοηθήσω αυτήν την ομάδα με πολλούς τρόπους, θα μπορούσα να βοηθήσω με γκολ και ασίστ επίσης. Νομίζω πως βοήθησα και τον Παναθηναϊκό να παίξει καλό ποδόσφαιρο και να κερδίσει κι ένα τρόπαιο, ακόμη κι αν δεν είχα νούμερα. Αλλά για μένα το ποδόσφαιρο δεν είναι μόνο τα νούμερα. Ήμουν καλός κι εκεί. Ακόμη καλύτερος στην ΑΕΚ, γιατί είχα επιπλεόν και τα νούμερα. Αλλά όπως είπα και πριν, έκανα όλη την προετοιμασία με την ομάδα κι επίσης έπαιξα στην αγαπημένη μου θέση, εκεί που μπορώ να δώσω τα περισσότερα. Και ήταν πιο εύκολο για μένα».

Η ελπίδα που δε χάθηκε ποτέ και η πιο σημαντική στιγμή

«Είμαι σίγουρος πως ποτέ δεν χάσαμε την ελπίδα. Αν είχε συμβεί αυτό δεν θα είχαμε κατακτήσει τον τίτλο. Και τους δύο τίτλους, αλλά ειδικά το πρωτάθλημα. Κάποιες φορές ήμασταν ακόμη και δέκα βαθμούς πίσω αν θυμάμαι καλά. Αλλά ακόμη και τότε παίζαμε πολύ καλό ποδόσφαιρο. Δεν ξεκινήσαμε τόσο καλά, επειδή υπήρχαν πολλά καινούργια παιδιά, ακόμη και το τεχνικό επιτελείο ήταν καινούργιο και για μένα ήταν νορμάλ το να μην ξεκινήσουμε τέλεια, αλλά με τον χρόνο γινόμασταν όλο και καλύτεροι. Μια στιγμή που για μένα κάναμε ένα τεράστιο βήμα μπροστά, ήταν το εκτός έδρας παιχνίδι με τον ΠΑΟΚ στα play offs, προερχόμασταν από κάποια ματς που δεν είχαμε νικήσει και ήταν πολύ σημαντικό για μας να πάμε εκεί και να κερδίσουμε. Ένα πραγματικά δύσκολο, σκληρό εκτός έδρας ματς στην Τούμπα. Αλλά κάναμε ένα εκπληκτικό παιχνίδι, μας ακύρωσαν ένα γκολ που κανείς ποτέ δεν κατάλαβε το γιατί, αλλά δεν χάσαμε την ελπίδα, πιστέψαμε μέχρι το τέλος και κάναμε τελικά ένα τεράστιο βήμα προς τον τίτλο. Νομίζω αυτή ήταν μια πολύ σημαντική στιγμή για μας».

Ο καλός και ο καλύτερος...

«Είμαι από την Σερβία κι εκεί είναι μια ανάλογη κατάσταση. Υπάρχουν κι εκεί κι εδώ κάποια μεγάλα κλαμπ, που αν δεν είναι μπροστά θα δοκιμάσουν να πουν πολλά πράγματα. Εμείς δεν νοιαστήκαμε γι΄αυτό. Ο στόχος μας ήταν πάντα να παραμένουμε προσηλωμένοι στο γήπεδο, να είμαστε οι καλύτεροι στο γήπεδο και αν θέλουμε να είμαστε όλοι ειλικρινείς ήμασταν η καλύτερη ομάδα μέσα στην σεζόν. Ο Παναθηναϊκός είχε επίσης μια εξαιρετική σεζόν, αλλά εμείς νομίζω ήμασταν λίγο καλύτεροι».

Μια ομάδα γεμάτη MVP...

«Για μένα υπάρχουν πολλοί παίκτες στην ομάδα ανάμεσα στους οποίους μπορείς να επιλέξεις. Γιατί είχαμε πολλούς παίκτες που μπήκαν μπροστά σε σημαντικά παιχνίδια. Για μένα ίσως ο πιο σταθερός και ο πιο αγωνιστικά έτοιμος κάθε στιγμή ήταν ο Πινέδα. Έπαιζε συνέχεια, δεν τραυματιζόταν ποτέ και στα play offs πρόσφερε πολλά. Όπως και ο Γκαρσία στην κανονική διάρκεια ήταν εκπληκτικός, ο Σέρχιο επίσης μέχρι να τραυματιστεί. Πολλοί παίκτες είχαν τραυματισμούς, αλλά ο Πινέδα δεν είχε, έπαιξε πολλές θέσεις... Αλλά υπήρχαν πολλοί. Βίντα, Μουκουντί, Χατζισαφί, Ρότα, όλοι είχαν μια πολύ καλή σεζόν. Πότε έπαιζε ο Σιμάνσκι, πότε ο Γιόνσον, ήταν και οι δύο εκπληκτικοί, το ίδιο κι όταν έπαιζαν μαζί. Για μένα είναι πολύ δύσκολο να επιλέξεις τον καλύτερο από αυτή την ομάδα, γιατί αν δεν είχαμε τόσους παίκτες που να ήταν πολύ καλοί δεν θα είχαμε κερδίσει ποτέ το πρωτάθλημα».

Όταν μείναμε με δέκα παίκτες στον τελικό...

«Εκείνη τη στιγμή σημασία είχε μόνο το να πάρουμε το τρόπαιο. Δεν νοιαζόμουν που θα παίξω εκείνη την στιγμή. Το ίδιο έγινε και με τον Ορμπελίν που πήγε δεξί μπακ κι έκανε επίσης πολύ καλό παιχνίδι. Έπαιξα περίπου σαν δεύτερο ''εξάρι''. Ξέραμε ότι θα ήταν πολύ δύσκολο κι έπρεπε να πολεμήσουμε, αλλά και να έχουμε υπομονή και να περιμένουμε τις ευκαιρίες μας. Παίζαμε απέναντι σε μια πολύ καλή ομάδα και με έναν παίκτη λιγότερο, αλλά ποτέ δεν χάσαμε την ελπίδα κι αυτό είναι που κάνει δυνατή αυτή την ομάδα».

Ένα γκολ που έγινε πίνακας ζωγραφικής...

«Ναι, μπορώ να καταλάβω πόσο σημαντικό είναι για όλους τους οπαδούς μας που περίμεναν για το γήπεδο για τόσο πολύ καιρό. Φυσικά και για μένα ήταν μια πολύ σημαντική στιγμή (σ.σ το πρώτο γκολ στην OPAP Arena), μιλάμε για ένα τεράστιο κλαμπ, με τόσο πλούσια ιστορία, με τόσους εκπληκτικούς ποδοσφαιριστές και είμαι περήφανος κι ευτυχισμένος που μπήκα με αυτό τον τρόπο στην ιστορία αυτού του συλλόγου».

Διψασμένοι για πολλά περισσότερα...

«Είμαστε... Είμαστε πολύ διψασμένοι γιατί εντάξει, είχαμε μια εκπληκτική σεζόν αλλά αυτό είναι πίσω και πάντα θέλουμε να πετύχουμε περισσότερα. Έχουμε κατακτήσει δύο τρόπαια, αλλά αν είμαστε απλά χαρούμενοι μόνο με αυτό, τότε δεν είμαστε για τέτοιου είδους σύλλογο. Έχουμε και φέτος τους ίδιους στόχους με την προηγούμενη σεζόν, δουλεύουμε όσο σκληρά δουλέψαμε και το προηγούμενο καλοκαίρι, αν όχι και περισσότερο. Θα προσπαθήσουμε να πάμε και να τα δώσουμε όλα όπως και την προηγούμενη σεζόν, αλλά ξέρουμε πως και οι άλλες ομάδες θα προσπαθήσουν το ίδιο. Οπότε πρέπει να δουλέψουμε περισσότερο από τους άλλους, να πιστεύουμε, να μείνουμε δυνατοί σαν ομάδα όπως ήμασταν μέχρι τώρα. Σίγουρα δεν χρειάζεται να αλλάξουμε πολλά πράγματα, χωρίς να σημαίνει πως όλα είναι τέλεια, αλλά είμαστε σε καλό δρόμο».