«Φεβρουάριος 2001... Η μοίρα έφερε τον Γιούργκεν Κλοπ να μεταπηδά από τον αγωνιστικό χώρο στους πάγκους. Και για πρώτη φορά σε εκείνον της Μάιντζ.
Λίγο πριν ένα εκτός έδρας παιχνίδι ο προπονητής της, Εκχαρντ Κράουτζουν απολύθηκε. Αμέσως στο ξενοδοχείο που είχε καταλύσει η αποστολή της ομάδας συγκλήθηκε ένα μίτινγκ μεταξύ των παικτών και του αθλητικού διευθυντή, Κρίστιαν Χέιντελ. «Όλοι τότε κρίναμε ότι η καλύτερη επιλογή ήταν ο Γιούργκεν να αναλάμβανε αύριο», ανέφερε ο συμπαίκτης του. Αυτή ήταν η αρχή της καριέρας του...».
Πτυχές της ζωής και της καριέρας που δεν είναι γνωστές μέχρι και τώρα... Ένα δημοσίευμα της βρετανικής Telegraph αποκαλύπτει το «πως» ο Γιούργκεν Κλοπ από έναν ποδοσφαιριστή βουτηγμένο στη μετριότητα έγινε ένας από τους περισσότερο ποθητούς προπονητές στον κόσμο. Πώς; Στεκούμενη σε στιγμές που καθόρισαν την ζωή του αλλά και την καριέρα του, ως προπονητή.
Ένας προπονητής που ανέλαβε την δύσκολη επιχείρηση να επαναφέρει τη Λίβερπουλ στην κορυφή του ποδοσφαιρικού κόσμου αλλά απέδειξε ότι οι «κόκκινοι» παραμένουν ένα από τα κορυφαία κλαμπ του κόσμου γιατί παρά την μακρά περίοδο αποχής από τους τίτλους μπορούν να προσελκύουν το ενδιαφέρον του τεχνικού που όλες οι κορυφαίες ομάδες στον κόσμο θα ήθελαν.
Μιας καριέρας που ξεκίνησε με τον παραπάνω απροσδόκητο τρόπο, ωστόσο ήταν η πιο λογική εξέλιξη εκείνη την ημέρα στην συζήτηση που είχαν στη Μάιντζ. Γιατί; Το σχετικό αφιέρωμα της βρετανικής ιστοσελίδας έχει την εξήγηση... Διότι ο Κλοπ αν και δεν ήταν κάτι σπουδαίο ως παίκτης, ήταν αρκετά έξυπνος να διαπιστώσει ότι «στρόφαρε» αρκετά ως προπονητής και είχε αρχίσει να δουλεύει πάνω σε αυτό...
«Αποφάσισε να γίνει προπονητής, μιλώντας (κι έχοντας μεγάλη επιρροή στις ιδέες του) από τον Βόλφγκανγκ Φρανκ, δυο φορές την εβδομάδα ταξίδευε 250 μίλια για να πάει στο μάθημα στην Κολωνία, τον Φλεβάρη του 2001 μετά την απόλυση του προπονητή της Μάιντζ του δόθηκε η ευκαιρία και την άρπαξε από τα μαλλιά», αναφέρει και συνεχίζει:
«Μετά από δυο χρονιές που έχασε την άνοδο την τελευταία αγωνιστική, το κατάφερε τελικά το 2004, έχοντας ένα απ’ τα μικρότερα γήπεδα κι ένα απ’ τα χαμηλότερα μπάτζετ της κατηγορίας, έμεινε σε αυτή για τρεις σεζόν, κάτι που κίνησε το ενδιαφέρον της Ντόρτμουντ. Το πρωί της 23ης Μαΐου του 2008 ανακοινώθηκε η πρόσληψή του στη Ντόρτμουντ, το απόγευμα ανέβηκε σε μια σκηνή στο κέντρο του Μάιντζ και με υπόκρουση ενός τραγουδιού με τον τίτλο «κανείς δεν φεύγει ποτέ εντελώς» αποχαιρέτησε την ομάδα όπου πέρασε 19 χρόνια της ζωής του και 20.000 οπαδούς που φώναζαν τ’ όνομά του, δεν μπόρεσε να συγκρατήσει τα δάκρυά του.
Συνήθως είναι εκφραστικός. Στη ζωή του και στους πάγκους. Οι στιγμές που έχει δείξει ότι είναι ευάλωτος όμως ήταν λίγες. Σε αυτό είχε παίξει μεγάλο ρόλο ο πατέρας του. Ήταν σκληρός απέναντι στον Γιούργκεν. Από όταν ήταν μικρός τον είχε γαλουχήσει με σκοπό να είναι τέλειος σε όλα του. Ένας φίλος του Γιούργκεν εξιστορεί...
«O Νόρμπερτ, είχε δυο κόρες, αλλά αυτό που πραγματικά ήθελε ήταν ένας γιος, ήταν πλασιέ που πουλούσε βίδες και είχε υπάρξει καλός τερματοφύλακας στα νιάτα του. Τον έβαζε να κάνει σκι τον χειμώνα, να παίζει τένις το καλοκαίρι και ποδόσφαιρο όλο τον χρόνο, ήταν καλύτερός του σε όλα, τον άφηνε πίσω στα σπριντ και τον κέρδιζε συνέχεια με 6-0 στο τένις. «Ήταν αδίστακτος. Όταν πηγαίναμε για σκι, το μόνο που έβλεπα ήταν το κόκκινο μπουφάν του από πίσω. Ποτέ δεν με περίμενε. Δεν είχε σημασία που εγώ ήμουν αρχάριος. Ήθελε να γίνω ο τέλειος σκιέρ», έλεγε ο Γιούργκεν. Ήθελε να γίνει ο καλύτερος σε όλα», καταλήγει ο οικογενειακός φίλος του Κλοπ.
Στην Ντόρτμουντ η καριέρα του Κλοπ εκτοξεύθηκε... «Μαζί της κατέκτησε δυο πρωταθλήματα κι έφτασε στον τελικό του Champions League, οι οπαδοί τον λάτρεψαν, ο πατέρας του δεν έζησε για να δει τα κατορθώματά του, πέθανε από καρκίνο το 2000, «είμαι σίγουρος ότι βλέπει από ψηλά και σπάει πλάκα με όλα αυτά που συμβαίνουν εδώ κάτω. Η εμμονή στην τελειότητα που του μετέδωσε ο πατέρας του ήταν το μυστικό», προσθέτει ο οικογενειακός φίλος του Γιούργκεν, ο οποίος γνωρίζει ότι στη Λίβερπουλ θα κάνει ό,τι και στη γερμανική ομάδα...
«Ο Κλοπ αναμένεται να εφαρμόσει στη Λίβερπουλ την... παραδοσιακή μέθοδο ανάλυση ενός αγώνα. Βίντεο, βίντεο και πάλι βίντεο. Την επομένη ενός αγώνα θα τον αναλύει εξονυχιστικά, κάνοντας συνεχώς rewind και fast-forward, του παίρνει 5-6 ώρες για ν’ αναλύσει ένα 90λεπτο, τις Τρίτες η ομάδα θα βλέπει στιγμιότυπα του τι έκανε σωστά και λάθος», υποστηρίζει και καταλήγει αφήνοντας να εννοηθεί ότι γνωρίζει από τώρα τον τρόπο με τον θα αποχαιρετήσει τη Λίβερπουλ... Όταν έρθει αυτή η στιγμή. Πώς; Όπως γνωρίζει να αποχαιρετά εκείνος. Έτσι όπως αποχαιρέτησε την Μάιντζ. Έτσι όπως αποχαιρέτησε και την Ντόρτμουντ.
«Όταν έπρεπε ν’ αποχαιρετήσει τη Ντόρτμουντ -και για να μην ξεσπάσει ξανά σε κλάματα- προτίμησε ένα μαγνητοσκοπημένο μήνυμα. Όταν έπαιζε και βρισκόταν στο κέντρο του γηπέδου δεν κατάφερε και πάλι να συγκρατήσει τα δάκρυά του»...
Το τραγούδι που ακουγόταν και πάλι από τα μεγάφωνα του γηπέδου; Τίτλος του; «Κανείς δεν φεύγει ποτέ εντελώς»...
_103051.jpg?w=350&f=bicubic&um=VerySharp)
