Για το Κύπελλο, αλλά και για να ξανακερδίσει την πίστη του κόσμου της η ΑΕΚ

Τουλάχιστον η δική μου ψυχολογία μετά την γκέλα του Σαββάτου, είναι πως νιώθω τόσο ξενερωμένος για πρώτη φορά από τότε που η ΑΕΚ έπεσε. Από τις συζητήσεις που έχω κάνει με πολλούς ομοϊδεάτες δεν είμαι ο μόνος. Ωστόσο τα συνεχόμενα παιχνίδια, σε κάνουν να βλέπεις και την επόμενη μέρα, τι έχεις μπροστά σου, τι μπορείς να διορθώσεις, τι μπορείς να πετύχεις. Για το δικό μου σκεπτικό, βρισκόμαστε σε ένα πολύ κομβικό σημείο της σεζόν.

Κι αυτό το ματς με τον Ολυμπιακό στο Κύπελλο, μπορεί με θετικό αποτέλεσμα, να δώσει ξανά στην ΑΕΚ την χαμένη της φόρα. Με την υποσημείωση πως η Ένωση πάντοτε είναι ικανή για το καλύτερο, αλλά και για το χειρότερο. Όπως ακριβώς και ο προπονητής που έχει στον πάγκο της.

Το κυριότερο βέβαια είναι να συνειδητοποιήσουμε που βρισκόμαστε τώρα και πού είναι ο αντίπαλος. Κι επίσης θα πρέπει να σκεφτούν οι ποδοσφαιριστές και ο προπονητής, πως εκτός από τα δικά μας δώρα για να βρεθούμε στο -3 από τον Ολυμπιακό, σίγουρα και οι «ερυθρόλευκοι» δεν έχουν αυτή την εποχή σχέση με την ομάδα που η ΑΕΚ νίκησε στο ΟΑΚΑ. Δεν είναι ακριβώς μεταμορφωμένοι, αλλά σε σύγκριση με τον προηγούμενο Σεπτέμβριο η εικόνα τους είναι εντελώς διαφορετική.

Η ΑΕΚ έχει συνεχόμενες επιτυχίες απέναντι στον Ολυμπιακό στο Κύπελλο, με μια κατάκτηση εναντίον του σε τελικό και μια πρόκριση σε ημιτελικό. Με νίκη στο φετινό πρωτάθλημα με μια τεράστια ανατροπή. Οπότε η Ένωση τουλάχιστον, μπαίνοντας για να παίξει στο Φάληρο δεν θέλω να πιστεύω πως θα έχει κάτι να φοβηθεί. Τον έχει κερδίσει περισσότερες φορές τα τελευταία χρόνια από τότε που ανέβηκε. Πάνω απ’ όλα όμως η ΑΕΚ καλείται σε αυτό το παιχνίδι να κάνει μια ανάκτηση. Σαν τα κείμενα… που χάνει ο ηλεκτρονικός υπολογιστής και ψάχνουμε να τα ξαναβρούμε. Εδώ καλείται να ξαναπάρει πίσω την εμπιστοσύνη του κοινού της. Που δικαίως ή αδίκως, αρκετά μεγάλο μέρος του κοινού της Ένωσης, την έχασε.

Αποτελεί μια πολύ καλή ευκαιρία το ματς με τον Ολυμπιακό. Ώστε να μείνει μέσα στον έναν στόχο, αλλά θα έχει καταφέρει πολλά παραπάνω με θετικό αποτέλεσμα. Σε μια στιγμή που ο αντίπαλος της έχει περάσει τρεις πόντους μπροστά, θα στείλει μήνυμα πως είναι εδώ και δυνατή με καλό αποτέλεσμα. Ασφαλώς και τίποτε δεν θα κριθεί από το ματς στο Φάληρο μόνο για την πρόκριση. Αυτό άλλωστε μας το έδειξε και το περσινό σταύρωμα. Όμως είναι απαραίτητο για την αυτοπεποίθηση όλων, τουλάχιστον σε αυτό το ματς, να μην υπάρξει ήττα.

Για το μπάσκετ δυστυχώς η κατάσταση μοιάζει μη αναστρέψιμη. Η ΑΕΚ κατόρθωσε να δεχτεί 53 πόντους στο δεύτερο μέρος. Όσο τυχερά και να είναι τα πολλά τρίποντα που έβαλαν οι παίκτες του Κολέ στο δεύτερο μέρος (που δεν ήταν, γιατί σχεδόν όλα ήταν ελεύθερα), άλλο τόσο αδιανόητο είναι να χάνεις πάντα με τον ίδιο τρόπο. Όλες οι περιστροφές έβγαζαν σε miss match τους παίκτες της Στρασμπούρ. Η Ένωση επέστρεψε στο ματς, αλλά πότε πήρε η ομάδα παιχνίδι στον πόντο με προπονητή τον Σάκοτα;

Για όσους ξέρουν μπάσκετ, η ευθύνη του Μπάρλοου σε αυτή την πολύ άσχημη επίθεση, βαραίνει πρώτα απ’ όλα τον πάγκο και μετά τον Γκριν που πήγε για διείσδυση το μετάνιωσε και μετά έδωσε την μπάλα στον Μπάρλοου, τον οποίο προτίμησε από τον Χάρις στο φινάλε του ματς. Ο Μπάρλοου είναι κακός όλη τη σεζόν, οπότε μοιραίο θα ήταν, ακόμα και αν έπαιρνε το σουτ και δεν έκανε αυτό που εμείς παλιά αποκαλούσαμε «άκυρο πήδημα», να μην έστελνε την μπάλα στο καλάθι.

Αυτό που εύχονται όλοι οι Ενωσίτες είναι να μην ξενερώσει ο Αγγελόπουλος. Όμως για το ποιους εμπιστεύεται έχει αυτός την ευθύνη. Η ΑΕΚ βρίσκεται σε δύσκολη θέση, ως προς τη συνέχεια της στην Ευρώπη, αλλά το χειρότερο είναι πως δεν φαίνεται φως στο τούνελ, για κάποια βελτίωση.