Για τα μάτια του κόσμου…

Προφανώς και το παιχνίδι της «Λεωφόρου» δεν ήταν τόσο σπουδαίο για ν΄ αποτελεί η εξέλιξή του την είδηση της ημέρας. Ο Παναθηναϊκός νίκησε, με 4-0, τη χειρότερη μάλλον ομάδα της Σούπερ Λιγκ και κατέκτησε ένα εύκολο «τρίποντο». Μετά τον αποκλεισμό από την Γκαμπάλα για το Γιουρόπα Λιγκ πηγαίνει στη διακοπή προερχόμενος από μία προαπαιτούμενη νίκη, κερδίζει χρόνο και ηρεμία κι ελπίζει πώς στα μέσα Σεπτεμβρίου, στη Νέα Σμύρνη με τον Πανιώνιο, θα έχει ξεπεραστεί η κρίση που δημιουργήθηκε από το παιχνίδι της περασμένης Πέμπτης με τους Αζέρους και μετά. Μπορούμε και πιο κλισαρισμένα…

Ο Εσιέν θα έχει μπει σε κανονικό ρυθμό προπονήσεων και θα υπολογίζεται, ο Αμπέντ θα είναι πιο έτοιμος, επομένως ένας Παναθηναϊκός με τις μεταγραφές του διαθέσιμες αναμένεται και σαφώς βελτιωμένος. Η ιστορία μπορεί να είναι κι έτσι! Το 4-0 με την Καλλονή ίσως να μην είναι ο κατάλληλος αγώνας για να εξαχθούν ποδοσφαιρικά συμπεράσματα, αλλά το να περνούν αυτά σε δεύτερη μοίρα και στην πρώτη γραμμή της επικαιρότητας να είναι η συμπεριφορά μέρους της κερκίδας – σε μία ομάδα που νοσεί ξεκάθαρα – είναι, τουλάχιστον, πρωτάκουστο. Για να μην παρεξηγηθούμε: Η συμπεριφορά των οργανωμένων υπήρξε άψογη κι άξια αναφοράς πράγματι.

Ο κόσμος του Παναθηναϊκού, ψύχραιμος όσο ποτέ, θέλησε να περάσει το μήνυμα στην ομάδα και τα στελέχη της πώς από εδώ και πέρα θα φωνάζει και θα υποστηρίζει όσο βλέπει πρόοδο! Διαμαρτυρήθηκε δια της σιγής, ενώ παλαιότερα – όπως στον αξέχαστο αγώνα με τη Λίτεξ Λόβετς και στα περιβόητα 1-0 της σεζόν 2007/2008 – ή ο πάγκος του Σάντος στην πρώτη περίπτωση θα έτριζε από τα χτυπήματα ή τα συνθήματα θα είχαν αναθέματα στη δεύτερη. Αυτόματα η συμπεριφορά τούτη, εν έτει 2015, αποτελεί πρόοδο… Όμως ένα ποδοσφαιρικό παιχνίδι δεν γίνεται ν΄ αναχθεί σε ψυχανάλυση της κερκίδας και ειδικά ενός μέρους της αποκλειστικά.

Θαυμαστή η ψυχραιμία, σε αντίθεση με το παρελθόν, αλλά ως εκεί. Όλα τα υπόλοιπα είναι κολακείες που δεν προσθέτουν τίποτε απολύτως στον προβληματικό, αγωνιστικά, Παναθηναϊκό. Πώς μπορεί να κριθεί ένα εντός έδρας 4-0 με ανύπαρκτο αντίπαλο, δίχως να χρεωθεί εμπάθεια σ΄ αυτόν που τολμά την κριτική; Είναι δύσκολο, όμως για μία ακόμη φορά οι «πράσινοι» εμφάνισαν περιορισμένων δυνατοτήτων απόδοση, ενώ η καθοδήγηση από τον πάγκο είχε ξανά λάθη και επικοινωνιακά τρικ με άμεση ημερομηνία λήξης. Το πρώτο που ξενίζει είναι τα νεύρα των Σάντσες και Μπεργκ… Καλά ο Ισπανός, ok, το γνωρίζαμε και από το παρελθόν πώς έχει καυτό ταπεραμέντο και πώς είναι εκδηλωτικός.

Ο ήρεμος Σουηδός, ο παίκτης με το καθαρό μυαλό που ξελασπώνει τον Παναθηναϊκό, γιατί είναι σ΄ αυτήν την κατάσταση; Η απάντηση, μαντεύουμε, θα έρθει κάποια στιγμή ετεροχρονισμένα… Ο Μαρινάκης αγωνίστηκε αναγκαστικά αντί του Μπούρμπου, αφού έπρεπε κάποιος να πληρώσει τη νύφη από τα σπασμένα της Γκαμπάλα, άρα η επιλογή του δεν έγινε με αγωνιστικά κριτήρια. Ο Αμπέντ έχει να παίξει έξι μήνες ποδόσφαιρο, έκανε προπονήσεις με την U21 της Νιούκαστλ και δεν μετείχε στα φιλικά των Άγγλων, οπότε η τοποθέτησή του στην ενδεκάδα δεν έγινε για αγωνιστικούς λόγους κάτι που φάνηκε περίτρανα μια και στον αγώνα δεν έκανε τίποτε! Ο Εσιέν έμεινε εκτός αποστολής, οπότε στην πρεμιέρα με τον Παναιτωλικό ταξίδεψε μονάχα στο Αγρίνιο για τις φωτογραφίες.

Τέλος, ο Πέτριτς κλήθηκε να καλύψει τον άτυχο Νίνη για 72 αγωνιστικά λεπτά παίζοντας για πολλοστή φορά δεκάρι. Σε μία θέση που σπανίως πρόσφερε στα είκοσι χρόνια του στην Γκρασχόπερ ή στα τριάντα του στο Αμβούργο! Κι όμως στα 34 στον Παναθηναϊκό, μην έχοντας τα απαιτούμενα τρεξίματα, προτιμήθηκε από νεότερούς του… Υπό αυτό το πρίσμα το «τριφύλλι» μπαίνει στη διακοπή, λόγω Εθνικών ομάδων. Με την ευχή και την ελπίδα πώς μετά απ΄ αυτήν στη Νέα Σμύρνη, όπου πέρυσι έφερε 1-1 και πρόπερσι έχασε με 3-0 με τον Αναστασίου πάντα στο τιμόνι, δεν θα βρεθεί ένας Ρισβάνης με κίνητρο ή ένας Καραμάνος με κίνητρο για να του κάνουν μία νέα ζημιά…

Follow @LGaraganis