Μπορεί να καταντάει ήδη μονότονο, αλλά ο τρόπος με τον οποίο ο Ούγκο Αλμέιδα προσπαθεί να δώσει τα πάντα για να είναι παρών στο ματς με τη Βέροια είναι μοναδικός. Κι αποτελεί μεγάλη υπόθεση αυτός ο τεράστιος ποδοσφαιριστής, αυτή τη στιγμή να δείχνει τον δρόμο, πως δεν υπάρχει αύριο, δεν υπάρχει πόνος, μπροστά στη μεγάλη του δίψα να οδηγήσει την ομάδα του σε επιτυχία. Μια τέτοια προσωπικότητα, πέρα από τα καθαρά αγωνιστικά ζητήματα, είχε λείψει για πολλά χρόνια από την ΑΕΚ. Με κάνει εξαιρετικά αισιόδοξο, αυτή η θέληση και το πάθος του δείχνει ο Πορτογάλος, γιατί θα συμπαρασύρει και τους υπόλοιπους.
Ο Πορτογάλος δείχνει να το έχει πάρει πιο ζεστά απ’ όλους. Όπως εκείνος που γούσταρε πολύ να ήρθε και βοήθησε πάρα πολύ στο να πραγματοποιηθεί η μεταγραφή του είναι ο Λάζαρος Χριστοδουλόπουλος που θεωρώ πως μαζί με τον Πατίτο θα δώσουν τεράστια ώθηση ακόμα στην ομάδα. Ο Ροντρίγκες κι αυτός έχει πολλά ν’ αποδείξει, είναι ένας ποδοσφαιριστής που ξέρει πολλά καντάρια ποδόσφαιρο και σίγουρα θ’ αρχίσει να λύνεται γνωρίζοντας τους συμπαίκτες του μιας και είναι επίσης μία παρουσία στο γήπεδο, που σίγουρα οι συμπαίκτες του θα τον αναζητούν.
Στα μετόπισθεν υπάρχουν δύο ποδοσφαιριστές που θεωρώ πως τα λόγια είναι περιττά για να συζητήσει κανείς το οτιδήποτε. Όταν δέσουν ο Λέσκοτ με τον Τσιγκρίνσκι θα δούμε όχι απλά ένα θαυμάσιο αμυντικό δίδυμο ως προς τα ανασταλτικά καθήκοντα, αλλά και δύο ποδοσφαιριστές που με τη γνώση που έχουν θ’ ανεβάζουν την ομάδα ψηλά και γνωρίζουν πως να δώσουν σωστά τη μπάλα στους μέσους, αλλά και να βγάλουν μπροστά οι ίδιοι την μπάλα. Στο ματς με την Ξάνθη, ο τρόπος που έδινε ο Άγγλος κατευθύνσεις στους συμπαίκτες του ήταν μοναδικός. Ασφαλώς όμως χρειάζεται ακόμα δρόμος για να αφομοιώσει κι εκείνος τα «θέλω» της ομάδας.
Η ΑΕΚ πέρσι για μεγάλο διάστημα δεν είχε τον παίκτη που θα πάρει τις αποφάσεις. Ο Μάνταλος έκανε ένα βήμα μπροστά όταν πήγε πιο κοντά στην περιοχή, ο Βάργκας σαφώς ήταν πολύτιμος, ενώ και ο Μπαρμπόσα προσπάθησε αλλά δεν είχε διάρκεια. Για να πάρει η Ένωση το Κύπελλο χρειάστηκε να δώσει κάτι ο Τζιμπούρ που θύμισε τον εαυτό του μόνο στον τελικό. Φέτος τα πέντε «βαριά χαρτιά» της ΑΕΚ θα της προσθέσουν αυτό που δεν είχε πέρσι. Την εμπειρία, το know how για το πώς θα μπορέσει η ομάδα να ακολουθήσει το σωστό μονοπάτι στην επιλογή της την κατάλληλη στιγμή. Κι αυτό θ’ απελευθερώσει ή τουλάχιστον το ελπίζω ακόμα περισσότερο και τον Μάνταλο κατά πρώτο λόγο, αλλά και τον Γιόχανσον και τον Σιμόες από τους οποίους πέρσι η ΑΕΚ περίμενε σχεδόν τα πάντα κι έπρεπε συχνά να προσπαθούν για όλα μαζί. Για άμυνα, ανάπτυξη, ενώ ο Γιόχανσον έπρεπε να γίνεται ο επιπλέον παίκτης που θα πατάει περιοχή.
H μεγάλη διαφορά της ΑΕΚ φέτος είναι πως έχει προσωπικότητες που μπορούν να τη βγάλουν από τη δύσκολη θέση σε μία κρίσιμη στιγμή. Όπως φάνηκε με την Ξάνθη πάντως, αυτοί οι ποδοσφαιριστές λόγω της μεγάλης πείρας τους, αλλά γιατί ακριβώς αποτελούν ξεχωριστές περιπτώσεις, έχουν την δυνατότητα να σου καθαρίσουν ένα ματς με συνοπτικές διαδικασίες. Κι όταν κάνεις πρωταθλητισμό τα εύκολα γκολ και τα άνετα τρίποντα, είναι υπέρ-απαραίτητα.