«Φτάσαμε» ως την άλλη άκρη της γης. Θέλουμε να δούμε πως είναι το ποδόσφαιρο σε τέτοια μέρη άγνωστα και μακρινά, όπου οι επιτυχίες των ομάδων είναι απειροελάχιστες ως μηδαμινές. Σε χώρες που δεν... πέφτουν τα φώτα της δημοσιότητας, όπου γνωρίζουμε λιγοστά.
Όπως τα Νησιά Σολομώντα. Ένα σύμπλεγμα νησιών που άπαντες θα θέλαμε να περάσουμε μερικές ημέρες, κάνοντας μπάνιο στα καταγάλανα και πεντακάθαρα νερά, στις πανέμορφες παραλίες και κάτω από τη σκιά των φοινικών και των υπόλοιπων τροπικών δεντρών.
Το ποδόσφαιρο, όμως, είναι ο βασιλιάς των σπορ και δεν υπάρχει μέρος στον πλανήτη που να μην... κλωτσάνε το τόπι οι κάτοικοί του! Με τα Νησιά Σολομώντα να δείχνουν τα τελευταία χρόνια μια ανοδική πορεία, που τους έχει επιτρέψει να συμμετάσχουν σε τελικές των προκριματικών της ζώνης της Ωκεανίας. Βέβαια, το επίπεδό τους δεν είναι τόσο υψηλό για να ξεπεράσουν το εμπόδιο της Νέας Ζηλανδίας, όπως συνέβη και φέτος όπου ηττήθηκαν με 5-0. Παρόλα αυτά, αποτελούν -μετά και την αποχώρηση της Αυστραλίας και την ενσωμάτωσή της στη ζώνη της Ασίας- την... δεύτερη δύναμη.
Αφήνουν πίσω τους τις υπόλοιπες χώρες όπως η Νέα Καληδονία, η Παπούα Νέα Γουινέα, η Ταϊτή αλλά και οι Σαμόα, Αμερικάνικη Σαμόα, Φίτζι, Τόνγκα, Τουβαλού και Βανουάτου. Ναι, προφανώς και δεν μιλάμε για ομάδες φόβητρα, αλλά για εθνικές που βρίσκονται στο τέλος του παγκοσμίου ranking της FIFA. Ωστόσο, οι διαφορές τους δεν είναι τόσο μεγάλες, αν εξαιρέσουμε τη Νέα Ζηλανδία που είναι σε άλλο επίπεδο.
Για τον λόγο αυτό ζητήσαμε από τον Φελίπε Βέγκα-Αράνγκο, προπονητή στα Νησιά Σολομώντα να μας μιλήσει για την πρόοδο της εθνικής ομάδας της οποίας και είναι το... απόλυτο αφεντικό. Προ ετών ως τεχνικός διευθυντής και εν συνεχεία ως προπονητής, ο Βέγκα-Αράνγκο αναφέρεται στο sportfm.gr και στον Γιώργο Τσανάκα στις δυσκολίες που έχει να αντιμετωπίσει αλλά και το γεγονός πως αυτή η θέση του αποτελεί και μια μεγάλη πρόκληση. Αναφέρεται στους ερασιτέχνες ποδοσφαιριστές στα Νησιά Σολομώντα, αλλά και το ταλέντο που υπάρχει, όπως και στις δύσκολες συνθήκες διαβίωσης, στην ελονοσία που υπάρχει στη χώρα και στη φτώχεια.
«Οι ποδοσφαιριστές είναι ερασιτέχνες, η διαφορά με τους επαγγελματίες είναι τεράστιες»
-Καταρχάς, πώς ήρθε η δουλειά στα Νησιά Σολομώντα ως τεχνικός διευθυντής;
«Δούλευα στο τμήμα παγκόσμιας ανάπτυξης της La Liga και μου πρόσφεραν τη θέση, να έρθει στα Νησιά Σολομώντα ως τεχνικός διευθυντής. Ήθελαν να έρθω εδώ και να βοηθήσω στην ανάπτυξη του ποδοσφαίρου στη χώρα. Αποδέχτηκα την πρόταση και αποφάσισα να έρθω».
-Και πώς πήρες την απόφαση από τεχνικός διευθυντής να γίνεις ο προπονητής στην εθνική ομάδα;
«Ήμουν ο τεχνικός διευθυντής πριν από τα τελευταία ματς στη φάση των ομίλων για τα προκριματικά του Παγκοσμίου Κυπέλλου του 2018 στη Ρωσία. Η ομοσπονδία είχε προβλήματα και δεν είχε τα χρήματα να προσλάβει έναν νέο προπονητή. Κάπως έτσι, ζητήσαμε άδεια από τη FIFA, διότι οι τεχνικοί διευθυντές δεν μπορούν να γίνουν πρώτοι προπονητές. Η FIFA αποδέχτηκε το αίτημα επειδή είχαμε προβλήματα και ήμουν ο προπονητής της ομάδας στα τελευταία παιχνίδια των προκριματικών. Δεν σταμάτησα ποτέ, όμως, να κάνω την δουλειά μου ως τεχνικός διευθυντής».
-Έκανες καλή δουλειά πάντως στην ομάδα. Έφτασαν τα Νησιά Σολομώνα να παίξουν στον τελικό των προκριματικών για το Παγκόσμιο Κύπελλο στη ζώνη της Ωκεανίας, αλλά χάσατε τελικά από τη Νέα Ζηλανδία με 5-0. Είναι τόσο μεγάλη η διαφορά μεταξύ των δύο ομάδων;
«Ναι, η διαφορά είναι πραγματικά πολύ μεγάλη. Αυτό συμβαίνει διότι η Νέα Ζηλανδία είναι μια επαγγελματική ομάδα, ενώ εμείς στα Νησιά Σολομώντα είμαστε ερασιτέχνες. Καταλαβαίνει κανείς πως οι διαφορές είναι πραγματικά τεράστιες ανάμεσα στο επαγγελματικό και στο ερασιτεχνικό ποδόσφαιρο. Επίσης, η Νέα Ζηλανδία είναι μια πλούσια χώρα και έχει πολλά χρήματα, τα Νησιά Σολομώντα αποτελούνται από φτωχές χώρες που έχουν πολύ μικρά έσοδα».
«Μια φτωχή χώρα με πολλά κοινωνικά προβλήματα - Δεν έχω καν γυμναστή τερματοφυλάκων, ο βοηθός μου δεν έχει δίπλωμα»
-Η ομάδα δείχνει να μεγαλώνει και να βελτιώνεται τα τελευταία χρόνια, κερδίζοντας άλλους αντιπάλους και φτάνοντας σε τελικούς. Είναι αυτό μια επιβράβευση για τη δουλειά σου; Πώς αντιδράει ο κόσμος στην πρόοδο που δείχνουν τα Νησιά Σολομώντα στο ποδόσφαιρο;
«Έχω δουλέψει πραγματικά πολύ σκληρά για να προσπαθήσω να φτιάξω μια ομάδα που θα είναι όσο το δυνατόν πιο ανταγωνιστική απέναντι σε όλους τους αντιπάλους. Για να καταλάβετε, δεν έχω προπονητή τερματοφυλάκων, ο βοηθός μου δεν έχει δίπλωμα προπονητικής. Τα πράγματα είναι σκληρά, οπότε ναι, η ομάδα έχει βελτιωθεί επειδή κάνω μια καλή και δύσκολη δουλειά στην ομάδα. Πρέπει να μάθω στους ποδοσφαιριστές βασικά πράγματα, επειδή δεν υπάρχει ποδόσφαιρο σε επίπεδο νέων και δεν υπάρχει ανάπτυξη από τη βάση των ποδοσφαιριστών, από μικρή ηλικία. Ο κόσμος στην χώρα είναι πάρα πολύ χαρούμενος, αλλά αυτό είναι το ποδόσφαιρο, σου δίνει χαρές ειδικά όταν νικάς».
-Πόσο δύσκολο είναι για έναν προπονητή να κοουτσάρει μια ομάδα όπως τα Νησιά Σολομώντα;
«Πολύ δύσκολο. Είναι μια πραγματικά φτωχή χώρα με πολλά κοινωνικά προβλήματα, όλοι οι ποδοσφαιριστές είναι ερασιτέχνες. Είπα και πριν πως δεν έχω προπονητή τερματοφυλάκων, προπονητή φυσικής κατάστασης ή έμπειρους και πτυχιούχους βοηθούς. Πρέπει να τα κάνω όλα μόνος μου. Το μπάτζετ είναι πολύ μικρό, τα γήπεδα που παίζουμε και που προπονούμαστε δεν είναι τόσο καλά. Υπάρχει η ελονοσία και οι ποδοσφαιριστές αρρωσταίνουν συχνά. Τις περισσότερες φορές δεν υπάρχει ένας φυσικοθεραπευτής για να βοηθήσει τους ποδοσφαιριστές να επανέλθουν από τραυματισμούς, υπάρχει μεγάλο πρόβλημα επίσης στο φαγητό που τρώνε τα παιδιά. Είναι πραγματικά πάρα πάρα πολύ δύσκολο αλλά και μια μεγάλη πρόκληση».
-Δεν γνωρίζουμε πολλά πράγματα για τα Νησιά Σολομώντα. Πώς είναι η ζωή στη χώρα, τι συμβαίνει με τον αθλητισμό και το γεγονός πως είναι σε ερασιτεχνικό επίπεδο…
«Είναι μια πάμφτωχη χώρα και υποανάπτυκτη. Πολλά σπίτια δεν έχουν τρεχούμενο νερό, άλλα δεν έχουν καν ηλεκτρικό ρεύμα. Η ανεργία βρίσκεται σε τεράστιο ποσοστό, κοντά στο 80%. Το επίπεδο μόρφωσης είναι πραγματικά πολύ χαμηλά, υπάρχουν πολλά παιδιά που δεν πηγαίνουν σχολείο. Υπάρχει ελονοσία και είναι πολύ εύκολο να αρρωστήσεις. Μία από τις πιο υποανάπτυκτες χώρες σε όλο τον κόσμο. Είναι πολύ σκληρό και δύσκολο να ζήσει κάποιος εδώ. Όσο για την προπόνηση, τι να πω. Είναι ένα γκρουπ ερασιτεχνών ποδοσφαιριστών και είναι δύσκολο, πολλές φορές δεν κάνουμε προπόνηση, αλλά… μάθημα. Τους μαθαίνω τα πάντα, όλα από την αρχή, από απλά πράγματα όπως το πώς να κάνουν κοντρόλ, ακόμη και το πώς να τρέχουν και να… τεντώνονται. Πολύ σκληρό και δύσκολο».
«Υπάρχουν κακοί προπονητές, κακά γήπεδα στη χώρα - Το επίπεδο στο εθνικό πρωτάθλημα είναι χαμηλό»
-Αναφορικά με το πρωτάθλημα στα Νησιά Σολομώντα… Πιστεύεις υπάρχει ταλέντο και ποδοσφαιριστές που μπορούν να ανταπεξέλθουν σε υψηλότερο επίπεδο; Μήπως δεν υπάρχει η ευκαιρία να δει κάποιος ένα ταλέντο γιατί είναι μια χώρα που κανείς δεν την παρακολουθεί;
«Κοίταξε να δεις, υπάρχουν ποδοσφαιριστές με ταλέντο. Αρκετοί από αυτούς έχουν φυσικά προσόντα, αλλά το πρόβλημα είναι πως δεν είχαν την ευκαιρία να λάβουν την κατάλληλη προπόνηση και να βελτιωθεί. Οι περισσότεροι από αυτούς δεν προπονήθηκαν ποτέ τους σωστά. Το επίπεδο του εθνικού πρωταθλήματος είναι χαμηλό. Υπάρχουν κακοί προπονητές και άσχημα γήπεδο για να προπονηθείς, κάτι που κάνει δυσκολότερα τα πράγματα αλλά σου δίνουν και μεγαλύτερο κίνητρο. Επίσης, ελάχιστοι άνθρωποι στα Νησιά Σολομώντα πηγαίνουν στα γήπεδα για να παρακολουθήσουν τα παιχνίδια. Πιστεύω πως υπάρχουν λίγοι ποδοσφαιριστές που θα μπορούσαν να παίξουν σε άλλες χώρες, αλλά το να αγωνιστούν στα καλύτερα πρωταθλήματα όπως σε αυτά της Ευρώπης, δεν νομίζω πως είναι εύκολο. Το επίπεδο στην Ευρώπη είναι πολύ υψηλό».
-Σχετικά με τις υποδομές στα Νησιά Σολομώντα; Είναι σε καλή κατάσταση, μήπως υπάρχουν καλά γήπεδα για αγώνες και προπονήσεις;
«Οι υποδομές είναι πραγματικά κακές, υπάρχουν πολλά προβλήματα σε αυτή τη χώρα. Στην Χονιάρα, την πρωτεύουσα, αυτή τη στιγμή υπάρχει μόλις ένα γήπεδο σε καλή κατάσταση και άλλα δύο γήπεδα για προπονήσεις που είναι “ΟΚ”, τα υπόλοιπα είναι πραγματικά πολύ κακά. Γενικότερα υπάρχει μεγάλο πρόβλημα σε επίπεδο υποδομών, δεν τις προσέχουν, δεν τις φροντίζουν, υπάρχουν πολλά σκουπίδια παντού».
«Ο Ραφαέλ Λέα’ι είναι μεγάλο ταλέντο - Οι άνθρωποι από τα Νησιά Σολομώντα αρρωσταίνουν όταν φεύγουν από τον τόπο τους και γυρίζουν γρήγορα πίσω»
-Υπάρχει ένας ποδοσφαιριστής σας, ο Ραφαέλ Λέα’ι ο οποίος ήταν ο πρώτος σκόρερ της ομάδας με 4 γκολ στα προκριματικά παρότι βρίσκεται μόλις στα 18 του χρόνια. Πιστεύεις ότι μπορεί να φύγει από τα Νησιά Σολομώντα και να παίξει σε υψηλότερο επίπεδο;
«Νομίζω πως ο Ράφα έκανε ένα φανταστικό τουρνουά, είναι μόνο 18 χρονών και δεν είχε την εμπειρία του να παίξει σε διεθνές επίπεδο. Νομίζω ότι στην σωστή ομάδα, έχοντας τον κατάλληλο προπονητή που θα τον βελτιώσει, μπορεί κάποια στιγμή να παίξει σε υψηλό επίπεδο, ακόμη και στην Ευρώπη. Είναι πραγματικά πολύ γρήγορος, κάνει τα 40 μέτρα, σε 4.3 δευτερόλεπτα. Είναι αριστεροπόδαρος, είναι ηθικός και πολύ καλό παιδί. Του αρέσει να μαθαίνει, να ακούει και είναι ιδιαίτερα ανταγωνιστικός. Μπορεί επίσης να σκοράρει, έχει το γκολ. Ο Ράφα είναι ένας καλός ποδοσφαιριστής. Το πρόβλημα με τους ανθρώπους στα Νησιά Σολομώντα είναι πως… αρρωσταίνουν πολύ εύκολα όταν φεύγουν από το σπίτι τους, τους λείπει πολύ γρήγορα. Για αυτό και αρκετοί ποδοσφαιριστές δεν θέλουν να πάνε να παίξουν στη Νέα Ζηλανδία ή στην Αυστραλία».
«Έχουν φυσικά προσόντα οι ποδοσφαιριστές από τα Νησιά Σολομώντα – Περιμένω να πάρω την ευκαιρία να αποδείξω τη δουλειά μου»
-Ας μιλήσουμε πάλι για αγωνιστικά ζητήματα. Πού βασίζεις τις τακτικές σου; Προσπαθείς να παίξεις αυτό που λέμε ένα μοντέρνο στιλ ποδοσφαίρου ή ένα πιο αμυντικογενές στιλ;
«Μπορώ να πω πως είναι αστείο αυτό να το λέμε, τι είναι το μοντέρνο ποδόσφαιρο; Το να παίζεις σωστά αμυντικά δεν είναι μοντέρνο ποδόσφαιρο; Η τακτική μου βασίζεται στους ποδοσφαιριστές που έχω. Οι ποδοσφαιριστές μου διακρίνονται για την ταχύτητά τους, ενώ έχουν καλή τεχνική. Οπότε προσπαθούμε να έχουμε γρήγορο transition, γρήγορη μεταφορά της μπάλας από την άμυνα στην επίθεση. Προσπαθούμε να κρατάμε αρκετά την μπάλα στα πόδια μας και να μην την χάνουμε εύκολα. Θέλω η ομάδα μου να έχει καλή οργάνωση και δουλεύουμε πολύ σκληρά χωρίς την μπάλα. Ένα από τα προβλήματα με τους ερασιτέχνες ποδοσφαιριστές είναι ότι το επίπεδο της συγκέντρωσής τους είναι χαμηλό, ενώ και σε τακτικό κομμάτι βρίσκονται σε χαμηλό επίπεδο».
-Φυσικά, θελήσαμε να μάθουμε και τις φιλοδοξίες του, αφού η δουλειά από την οποία έγινε γνωστή είναι αυτή στα Νησιά Σολομώντα...
«Η αλήθεια είναι πως έχω δουλέψει ήδη σε πάρα πολλά μέρη, όχι μόνο στα Νησιά Σολομώντα χαχα. Είμαι πάντα μέσα στο ποδόσφαιρο, σε όλη μου τη ζωή. Ο πατέρας μου (σσ. ο Μάνουελ Βέγκα-Αράνγκο) ήταν επαγγελματίας ποδοσφαιριστής. Έπαιξε στην πρώτη κατηγορία και στην Ολυμπιακή ομάδα, ήταν πρόεδρος της Σπόρτινγκ Χιχόν για πολλά χρόνια και υπήρξε ο πρώτος πρόεδρος του ισπανικού πρωταθλήματος. Οπότε καταλαβαίνετε πως από τη στιγμή που γεννήθηκα, ήμουν περιτριγυρισμένος από το ποδόσφαιρο.
Έπαιζε σε όλη μου τη ζωή ποδόσφαιρο, αλλά δεν είχα την τύχη να αγωνιστώ στο υψηλότερο επίπεδο και έτσι ξεκίνησα την προπονητική αρκετά μικρός, το 1997. Τώρα είμαι 50 ετών, οπότε καταλαβαίνετε πως είμαι προπονητής εδώ και περισσότερα από 20 χρόνια. Ήμουν προπονητής στις ακαδημίες της Σπόρτινγκ Χιχόν για 8 χρόνια, δούλεψα στην La Liga, προπόνησα ομάδες στην τρίτη κατηγορία της Ισπανίας, ήμουν επίσης στο πρόγραμμα ανάπτυξης της Ολυμπιακής ομάδας των ΗΠΑ. Έχω περάσει από πολλά μέρη…
Οι φιλοδοξίες μου είναι να συνεχίσω να δουλεύω σκληρά και μία ημέρα να έχω την ευκαιρία να προπονήσω μια ομάδα σε επαγγελματικό επίπεδο. Προπονώ εδώ και πολύ καιρό και έχω καλά αποτελέσματα με τις περισσότερες ομάδες μου, ιδιαίτερα με τα Νησιά Σολομώντα. Μια χώρα πολύ φτωχή και με ερασιτέχνες ποδοσφαιριστές, αλλά παίζουμε καλό ποδόσφαιρο και είμαστε ανταγωνιστικοί. Ελπίζω, λοιπόν, πως μία ημέρα θα έχω την ευκαιρία να αποδείξω τις ικανότητές μου και να δείξω ότι οι ομάδες μου παίζουν ωραίο ποδόσφαιρο και είναι ανταγωνιστικές».
ON DEMAND: Όλα τα ρεπορτάζ στο επίσημο κανάλι του bwinΣΠΟΡ FM στο youtube
_201030.jpg?w=350&f=bicubic&um=VerySharp)
