Έπαιξε για ένα ημίχρονο στο Άρσεναλ-Τσέλσι. Φορούσε το «9» στην πλάτη, νούμερο που τίμησε όσο ελάχιστοι στράικερς τα τελευταία χρόνια. Λίγο πιο πάνω με κεφαλαία γράμματα μπορούσες να διαβάσεις «FALCAO», ένα όνομα συνυφασμένο με πανικό στις αντίπαλες άμυνες, αμέτρητα σεντερφορίσια μάγκικα γκολ και μαγεία… Μπόλικη λάτιν μαγεία από εκείνη που μόνο τύποι όπως του λόγου του μπορούν να προσφέρουν. Κατώτερος των περιστάσεων, πολύ μακριά από τις μοναδικές παραστάσεις που πρόσφερε με τη φανέλα της Πόρτο και της Ατλέτικο Μαδρίτης, ο Κολομβιανός επιθετικός έμεινε απλή αναφορά στο φύλλο αγώνα και θα τον θυμόμαστε μόνο για εκείνον τον τσαμπουκά με τον Αρτέτα…
Μετά το προχθεσινό ματς, πληθαίνουν τα δημοσιεύματα που υποστηρίζουν πως ο Φαλκάο… πέθανε οριστικά. Μάλιστα, ορίζουν την ημερομηνία θανάτου του κάπου στη διάρκεια εκείνης της καταραμένης σεζόν 2013-14 όταν κάνα δυο μικροτραυματισμοί αποτέλεσαν προμήνυμα για τη συμφορά που θα ακολουθούσε και θα τον έκανε να χάσει τη μισή χρονιά και στη συνέχεια το Παγκόσμιο Κύπελλο.
Σε αντίθεση με άλλους σέντερ φορ, η αφλογιστία του Κολομβιανού έχει την επαρκή αιτιολόγηση που παρέχουν ένας κομμένος χιαστός, ένας διαλυμένος αχίλλειος τένοντας και μια ψυχολογική κατάσταση ισοπεδωμένη, με τον Φαν Χάαλ (τελευταίο προπονητή του στην καταστροφική σεζόν στη Γιουνάιτεντ) να τσεκουρώνει ό,τι είχαν αφήσει άθικτο τα νυστέρια.
Το πλήρως αποτυχημένο πέρασμα από το βιομηχανικό και γκρίζο Μάντσεστερ με τη μορφή δανεισμού από τη Μονακό και την γκλαμουριά του πριγκιπάτου, δεν κατάφερε να κλονίσει την πίστη του Ζοσέ Μουρίνιο που αποφάσισε να του δώσει μια τελευταία ευκαιρία ώστε να πείσει πως έχει ακόμη θέση δίπλα στους κορυφαίους.
Σε μια πρόσφατη συνέντευξή του ο «Special One» ήταν -ως συνήθως- απόλυτος κι έδειξε έτοιμος για ακόμη ένα ποδοσφαιρικό θαύμα. «Εξετάσαμε ενδελεχώς το φάκελο του παίκτη», είπε, «και διαπιστώσαμε πως ιατρικά δεν υπάρχει κανένα πρόβλημα. Αφού, λοιπόν, είναι εντάξει σωματικά θα τον κάνουμε να σκοράρει ξανά», συμπλήρωσε με τη γνωστή του αυτοπεποίθηση…
Στα 29 του, ο Φαλκάο κινδυνεύει να περάσει μια για πάντα στην ποδοσφαιρική λήθη και να ακολουθήσει τη μοίρα άλλων χαρισματικών επιθετικών (με «κορυφαία» περίπτωση εκείνη του Φαν Μπάστεν) που προδόθηκαν από τα κορμιά τους. Εφόσον δεν συντρέχουν ιατρικοί περιορισμοί –πράγμα πάντως δύσκολο να ισχύει- ο θαυματοποιός Μουρίνιο καλείται να γιγαντώσει το μύθο που τον συνοδεύει ανασταίνοντας εκτός από ομάδες κι έναν τύπο που πριν ελάχιστα χρόνια έκανε περίπου ό,τι γούσταρε μέσα στο γήπεδο. Και, διάολε, ναι! Το έκανε με στυλ και φαντασία που σπανίζει…
