Έχασε ή κέρδισε ο Ολυμπιακός στο Βερολίνο;

Γράφει ο Νίκος Ζέρβας

Τα φώτα στην «O2 Arena» έχουν σβήσει και το Final Four του Βερολίνου αποτελεί παρελθόν. Ο Παναθηναϊκός πανηγυρίζει για τον δίκαιο θρίαμβό του, έγραψε άλλη μια χρυσή σελίδα στο βιβλίο της αυτοκρατορίας του, αλλά καλό θα ήταν να προσεγγίσουμε την διοργάνωση και από τη σκοπιά του ηττημένου, Ολυμπιακού. Οι Αμερικανοί, λένε πως «ο πρώτος είναι τα πάντα και ο δεύτερος τίποτα», ρήση με την οποία δεν συμφωνώ απόλυτα. Αν και έχει αρκετή δόση αλήθειας, με βάση και την ελληνική συνήθεια της κρίσης ανθρώπων και προσπαθειών, αποκλειστικά και μόνο από το αποτέλεσμα. Η αγωνιστική ουσία για τους «ερυθρόλευκους», είναι ότι έχασαν κατά κράτος. Κατετάγησαν τέταρτοι για πρώτη φορά στην ιστορία τους στα πέντε Final Four που έχουν συμμετάσχει και δεν μπόρεσαν να μετατρέψουν το όνειρο της κατάκτησης της κούπας σε πραγματικότητα. Υπάρχει όμως και η άλλη πλευρά του νομίσματος.

Σίγουρα έγιναν λάθη. Προπονητής και παίκτες δεν ακολούθησαν τα σωστά «μονοπάτια» για τη νίκη και οι μικρές λεπτομέρειες του ημιτελικού κόντρα στον πιο έτοιμο και έμπειρο Παναθηναϊκό, πήγαν για μια ακόμη φορά «στραβά». Υπάρχουν όμως και σοβαρές δικαιολογίες. Όσο και αν στις δηλώσεις τους οι παίκτες δεν θέλησαν να το κάνουν «σημαία», η απουσία του κομβικού για την αμυντική λειτουργία, Παναγιώτη Βασιλόπουλου, έπαιξε σπουδαίο ρόλο. Ο διεθνής φόργουορντ, αν ήταν υγιής, θα μπορούσε να προσφέρει λύσεις στο μαρκάρισμα του Γιασικεβίτσιους και να λειτουργήσει καλύτερα στα drive των γκαρντ των «πράσινων», που ήταν πολλά και έφεραν -ιδιαίτερα στο πρώτο ημίχρονο- σε ρόλο οδηγού τον αντίπαλο. Βάλτε και τον Μπουρούση που έπαιζε με σαράντα πυρετό και ήταν «λευκός» σαν το…γάλα και κάντε λογαριασμό. Όποιος αμφιβάλει για την ψυχολογία των δυο παιδιών λόγω αυτών των προβλημάτων, ας διαβάσει αυτά που έγραψε ο Βασιλόπουλος στο προσωπικό του blog.

Πολύ συζήτηση έγινε επίσης για την τελευταία προσπάθεια και για το αν ήταν λάθος του Μπουρούση να πάει για δίποντο. Επειδή με τα, αν, δεν κάνουμε πραγματικότητα, θεωρώ ότι από αυτή τη φάση, αρχίζουν τα κέρδη του Ολυμπιακού από το Final Four. Ο σέντερ της ομάδας, στην πρώτη του συμμετοχή σε τόσο μεγάλη διοργάνωση σε συλλογικό επίπεδο, είχε την καρδιά και την τόλμη να πάρει την κατάσταση στα χέρια του. Αν η μπάλα έμπαινε ίσως τώρα να ήταν ήρωας. Η ομάδα όμως, απέκτησε έναν άνθρωπο που εκτός από μεγάλος παίκτης, έδειξε ότι μπορεί να πάρει την πρωτοβουλία όταν η κατάσταση είναι κρίσιμη. Τα κέρδη που ακολουθούν είναι επίσης σημαντικά και αξιοσημείωτα. Ο Παναγιώτης Γιαννάκης, αν οι αδελφοί Αγγελόπουλοι αποφασίσουν να τον κρατήσουν στην τεχνική ηγεσία ανεξαρτήτως του τι θα γίνει στο πρωτάθλημα, έχει πλέον εμπειρία Final Four και ως προπονητής. Αναμφίβολα λοιπόν, οι δυσκολίες στην Ευρωλίγκα της επόμενης περιόδου, θα είναι πιο γνώριμες και για τον «δράκο».

Παράλληλα, οι παίκτες που δεν είχαν…παρελθόν σε τέτοια διοργάνωση, εφόσον ο «κορμός» της ομάδας διατηρηθεί -όπως πρέπει κατά τη γνώμη μου να γίνει- ανεξαρτήτως του τι θα γίνει στο πρωτάθλημα, απέκτησαν πολύτιμες εμπειρίες και σίγουρα το μυαλό τους θα είναι πιο «καθαρό» σε αντίστοιχες φάσεις π.χ στο Λονδίνο όπου θα γίνουν, πιθανότατα, οι τελικοί της νέας περιόδου. Όσο για το αν αποτελεί αποτυχία η απώλεια του τροπαίου, επιτρέψτε μου να έχω ενστάσεις, όσο και αν η φανέλα του Ολυμπιακού είναι «βαριά» και δεν θα πρέπει να συμβιβάζεται με ημίμετρα. Η λογική λέει όμως, πως θα ήταν σχεδόν αφύσικο μια ομάδα που είχε δέκα ολόκληρα χρόνια να δηλώσει «παρών» σε Final Four, να πάει να σαρώσει τους πάντες. Για ρωτήστε και τους Ρώσους της ΤΣΣΚΑ. Πόσες προσπάθειες έπεφταν στο «κενό» τόσα χρόνια και πως αντιμετώπισαν όλες αυτές τις αποτυχίες; Με υπομονή και επιμονή, που μετουσιώθηκε αργότερα σε κούπες, δόξα και χρήμα.

Τελευταία και ίσως σημαντικότερη κατάκτηση του Ολυμπιακού, είναι η εμπιστοσύνη που δείχνει να έχει στην ομάδα πλέον ο κόσμος και η αναγνώριση που υπάρχει στην προσπάθεια που γίνεται από τους αδελφούς Αγγελόπουλους. Φέτος, οι «ερυθρόλευκοι» έχουν κάνει νίκες που πριν από μερικά χρόνια ούτε καν θα μπορούσαν να φανταστούν (Βιτόρια, Μαδρίτη), ενώ στο Final Four η πρόκριση στον τελικό, χάθηκε στο σουτ. Όσοι πιστοί έμειναν και μετά την Παρασκευή στο Βερολίνο, αποθέωσαν τους παίκτες και τον προπονητή, ζητώντας, όμως, επιτακτικά την κατάκτηση του πρωταθλήματος. Αντί δηλαδή να απογοητευτούν, δήλωσαν «παρόντες» και κοντά στην ομάδα ενόψει της πιο κρίσιμης ίσως μάχης της χρονιάς. Αν και σε αυτό τον στόχο ο Ολυμπιακός αποτύχει, τα πράγματα ίσως εξλιχθούν διαφορετικά. Μέχρι τότε όμως, είναι υπερβολή να λέμε ότι αυτή η ομάδα, συνολικά, απέτυχε στην Ευρώπη φέτος και ότι δεν κέρδισε τίποτα από το ταξίδι στο Βερολίνο.

Απορίες, σχόλια και παρατηρήσεις στο nikosze2001@yahoo.com