Ευλογημένος!

«Μπορείτε να λέτε ό,τι θέλετε για μένα, αλλά τουλάχιστον να λέτε το όνομά μου σωστά. Μπορεί στα αγγλικά να προφέρεται "Τζέιμς", όμως εγώ δεν είμαι... γιάνκης! Το όνομά μου προφέρεται "Χάμες" και έτσι να το λέτε, διότι κάποια μέρα θα γίνω ο καλύτερος ποδοσφαιριστής στον κόσμο!».

Υπερόπτης; Αλαζόνας; Φαντασμένος; Τίποτε από όλα αυτά. Απλώς... ειλικρινής.

Ο Χαμές Ροντρίγκες γεννήθηκε στην Κουκουτά στα σύνορα με τη Βενεζουέλα, όμως ο πατέρας του την... έκανε νωρίς, παράτησε τη φαμίλια που μετακόμισε στο Ιμπαγκέ, τη μουσική πρωτεύουσα της Κολομβίας. Ίσως γι' αυτό έχει μέσα του τον ρυθμό μέσα στο γήπεδο. Πριν προλάβει να την... κοπανήσει ο πατήρ Ροντρίγκες είχε προλάβει να πάει τον γιο του, μόλις σε ηλικία δύο μηνών, στο στάδιο «Χενεράλ Σανταντέρ» για να τον βαφτίσει στον θεό του ποδοσφαίρου και να γεμίσει το ασυνείδητό του με ήχους, εικόνες και μυρωδιές από γήπεδο.

Η μαμά Πιλάρ Ρούμπιο λέει πως δεν ήταν ένα παιδί όπως όλα τα άλλα: «Δεν ήθελε στρατιωτάκια, ούτε τρενάκια, ούτε αυτοκινητάκια, ούτε τίποτα. Ήθελε μόνο μπάλες. Σε διάφορα χρώματα. Σε διάφορα σχέδια. Σε διάφορες διαστάσεις». Τον έβλεπε μόνο τα βράδια, όταν γύριζε με τα γόνατα ανοιγμένα από την μπάλα και εκεί της εξομολογούνταν το όνειρό του. Δεν ήθελε να μοιάζει στον «pibe» όλης της χώρας Κάρλος Βαλντεράμα, μηδέ στον Φαουστίνο Ασπρίγια.

Εκείνος ήθελε να γίνει ακριβώς σαν τον Ολιβιέ Ατόν, τον ήρωα από τα περίφημα ιαπωνικά καρτούν «Κάπτεν Τσουμπάσα». Να φοράει το «10» στην πλάτη, να είναι αρχηγός και συνάμα ο καλύτερος παίκτης στον κόσμο.

Ο πρώτος του προπονητής στα τσικό της Ενβιγάδο, Ομάρ Σουάρες, νόμιζε ότι τον κορόιδευε: «Ηταν 12 ετών και μία μέρα μετά την προπόνηση μου ζήτησε να του κάνω ιδιαίτερα στα στημένα, ώστε να χτυπάει τα καλύτερα φάουλ από όλους. Μου είπε μάλιστα ότι θα με πλήρωνε από το χαρτζιλίκι του! Δεν είχα ξαναδεί κάτι τέτοιο. Ηταν ένας ώριμος ενήλικας σε κορμί εφήβου».

Τα μεγαλεπήβολα όνειρα δεν τα έκανε για πλάκα. Στα 14 του έκανε ντεμπούτο στην πρώτη κατηγορία της Κολομβίας! Στα 17 του ήταν ο νεαρότερος ξένος στην Αργεντινή. Στα 19 του ήταν πρωταθλητής με την Μπάνφιλντ και υποψήφιος MVP.

Λίγο μετά την ενηλικίωσή του έγινε μεταγραφή 3,8 εκατομμυρίων ευρώ στην Πόρτο και μέσα σε τρία χρόνια 13πλασίασε την αξία του, κάνοντας τη Μονακό να πληρώσει 45 «χαρτιά» για την αφεντιά του. Ακούγεται τρελό ότι είναι ακόμα 22. Ακούγεται τρελό ότι έχει γυναίκα (την αδελφή του τερματοφύλακα της Κολομβίας, Νταβίντ Οσπίνα) και παιδί. Ακούγεται τρελό ότι κοτζάμ Κάρλος Βαλντεράμα είπε πως «μην τον συγκρίνετε μαζί μου. Το παιδί έχει ό,τι χρειάζεται για να γίνει ο κορυφαίος Κολομβιανός που έπαιξε ποτέ ποδόσφαιρο».

Τι λέει ο αριστεροπόδαρος αρτίστας που δικαιωματικά κουβαλά, όπως ο Ολιβιέ Ατόν, το «10» στην πλάτη: «Θέλω όλος ο κόσμος να ξέρει πως ξυπνάω πολύ πρωί κάθε μέρα και δουλεύω σκληρά για να βελτιώσω όλες τις αδυναμίες μου. Από 6 ετών ονειρεύομαι να γίνω ο καλύτερος ποδοσφαιριστής του κόσμου και κοιτάξτε πού έχω φτάσει».

Παιδί-πρότυπο

Είναι ο γιος που θα ήθελε κάθε πατέρας. Ο γαμπρός που θα επιθυμούσε κάθε πεθερός. Το καλό παιδί. Το πρότυπο. Για τους Κολομβιανούς είναι ο «ευλογημένος». Στη γάμπα του έχει μία τεράστια προσωπογραφία του Ιησού. Θρήσκος, σεβάσμιος, ηθικός δεν έχει απασχολήσει ποτέ του με το παραμικρό σκάνδαλο. Πρόσφατα εγκαινίασε το δικό του φιλανθρωπικό ίδρυμα: «Colombia, somos todos» (Η Κολομβία είμαστε όλοι μας) τα έσοδα του οποίου πηγαίνουν για την περίθαλψη των παιδιών του δρόμου. Σε μία χώρα που οι περισσότεροι ποδοσφαιρικοί σταρ ήταν χωμένοι στις κραιπάλες, τα «ροζ» και τα «κίτρινα» σκάνδαλα, ο Χάμες Ροντρίγκες είναι από άλλο ανέκδοτο.


Στα χνάρια του Κριστιάνο

Πιο μικρό τον αποκαλούσαν «Jesse James» Ροντρίγκες, επειδή θύμιζε τον διαβόητο ομώνυμο Αμερικανό ληστή τρένων στα μέσα του 19ου αιώνα. Μετά τον αποκάλεσαν «James Bond της Μπάνφιλντ» ή «Πράκτορα 008», επειδή φορούσε το «8» στην «ταλάδρο». Τον είπαν «πιστολέρο», «μπαμ-μπαμ», «Νuevo pibe» (ο Βαλντεράμα ήταν απλώς «pibe») ή Κολομβιανό Κριστιάνο Ρονάλντο.

Μικρός μιμούνταν ό,τι έκανε ο «CR7». Το κούρεμα, το στυλ, όλα. Μεγαλώνοντας βρήκε τον δικό του δρόμο. Στην παρθενική του σεζόν στη Μονακό με 9 γκολ και 12 ασίστ είχε μεγαλύτερη επιρροή κι από τον Ραδαμέλ Φαλκάο! Αν δεν υπήρχε ο Ζλάταν, τώρα θα μιλούσαμε για τον MVP του Σαμπιονά...

Σωτήρης Μήλιος