Η Ελληνική Ποδοσφαιρική Ομοσπονδία δημιουργήθηκε στις 14 Νοεμβρίου του 1926. Έναν χρόνο αργότερα, εντάχθηκε στα μητρώα της FIFA, ενώ το… νερό στο αυλάκι θα έλεγε κανείς ότι μπήκε το 1929! Στις 7 Απριλίου του εν λόγω έτους, για την ακρίβεια…
Μέσω της πρόσκλησης, στις αρχές εκείνης της χρονιάς, στην γειτονική Ιταλία για την διεξαγωγή ενός φιλικού αγώνα. Πρόταση η οποία, εν τέλει, έγινε αποδεκτή με αποτέλεσμα να προκύψει το πρώτο επίσημο παιχνίδι της Εθνικής μας ομάδας ποδοσφαίρου!
Τελικά, για την ιστορία, η Ιταλία έστειλε την Β’ ομάδα για το συγκεκριμένο ματς. Ωστόσο, σε μια εποχή που οι διεθνείς συναντήσεις ήταν από σπάνιες έως… ανύπαρκτες, ειδικά όταν εμπλέκονταν μια νεοσύστατη Ομοσπονδία όπως η δική μας, ακόμα και τα «δεύτερα» της «σκουάντρα ατζούρα» ήταν αρκετά για να μας βάλουν στον… ποδοσφαιρικό «χάρτη».
Με την συγκεκριμένη ημερομηνία και την εν λόγω αναμέτρηση μα μνημονεύονται από την ΕΠΟ κι όχι μόνο ως το παρθενικό επίσημο ματς της Ελλάδας…
Το κοσμικό γεγονός της εποχής!
«Πεινασμένο» το ελληνικό κοινό για να βγει από την… πεζή καθημερινότητά του, δεν ήθελε μια πολύ για να δημιουργηθεί ντόρος στην Αθήνα, μόλις έγινε γνωστό ότι θα διεξαχθεί το συγκεκριμένο παιχνίδι.
Αγγίζει την υπερβολή, αλλά δεν είναι, να πει κάποιος ότι, τελικά, το ματς αποτέλεσε το… κοσμικό γεγονός της εποχής, με δύο λόγια! Μάλιστα, σε αυτό συνετέλεσε και η σημασία που έδωσαν και οι ίδιοι οι γείτονές μας, κυρίως μέσω της παρουσίας ουκ ολίγων «υψηλών» προσκεκλημένων, που συνόδευσαν την αποστολή τους.
Ενδεικτικά μόνο, το ταξίδι για την χώρα μας με το ατμόπλοιο «Τίβερε» έκαναν οι γερουσιαστές Κρίσπο και Αρλότι. Παρών και αρχηγός της αποστολής ήταν ο αντιπρόεδρος της Ιταλικής Ποδοσφαιρικής Ομοσπονδίας Γκρατσιάνι, ενώ μαζί του ήρθε και ο πρόεδρος της επιτροπής διαιτητών Μάορο.
«Λαϊκό προσκύνημα» στην κόρη Μουσολίνι
Υπήρξε, όμως, κι ένα ακόμα πιο σπουδαίο πρόσωπο ανάμεσα στους επιβάτες... Ο Μπενίτο Μουσολίνι αποφάσισε και έστειλε στην Αθήνα την κόρη του Έντα, μετέπειτα κόμισσα Τσιάνο!
Η 19χρονη Έντα, που είχε μόλις επιστρέψει στην Ιταλία μετά από ταξίδια σε Κίνα και Ινδία, αναγκάστηκε να… ξενιτευτεί ξανά, για δύο λόγους. Ο πρώτος, φυσικά, για να παρακολουθήσει δια ζώσης τον αγώνα και να του προσδώσει το… πρέπον κύρος. Ο δεύτερος, πιο «εμπορικός». Προκειμένου να συμμετάσχει στα εγκαίνια της Ιταλοελληνικής Εμπορικής Τράπεζας που θα άνοιγε στην Αθήνα.
Σε κάθε περίπτωση και με τις προθέσεις του… μπαμπά Μουσολίνι έναντι της Ελλάδας να είναι ασαφείς, οι Έλληνες την υποδέχθηκαν με τιμές που άρμοζαν στην κόρη ενός Πρωθυπουργού (σ.σ. έτσι αποκαλούσαν τότε οι εφημερίδες τον Μουσολίνι).
Είναι χαρακτηριστικό πως, στο λιμάνι του Πειραιά, είχαν συγκεντρωθεί από νωρίς οι μαθητές της Ιταλικής Σχολής Αθηνών, οι οποίοι κατά την αποβίβασή της, της παρέδωσαν μια ανθοδέσμη από κρίνα! Ενώ, για την διαμονή της, ο Ιταλός πρέσβης είχε φροντίσει να κλείσει υπερπολυτελές δωμάτιο στο ξενοδοχείο «Μεγάλη Βρετανία», το οποίο επίσης ζούσε στους ρυθμούς της άφιξής της.
Πονάει πάντα η πρώτη φορά…
Επιστρέφοντας στο… θέμα μας, το παιχνίδι που έγινε στο γήπεδο της Λεωφόρου Αλεξάνδρας, άρχισε στις 4 το μεσημέρι, αλλά η έδρα του Παναθηναϊκού είχε γεμίσει πολλές ώρες πριν!
Είναι χαρακτηριστικό πως, ακόμα και ο τότε πρόεδρος της ΕΠΟ, Μιχάλης Ρινόπουλος έδωσε… μάχη για να μπει στο γήπεδο, σύμφωνα με τα δημοσιεύματα της εποχής.
Το αγωνιστικό κομμάτι, πάντως, δεν εξελίχτηκε καλά για την Εθνική μας, που ηττήθηκε με το ευρύ 1-4. Παρά την ήττα, βέβαια, ο κόσμος χάρηκε την εμφάνιση της Ελλάδας, ενώ ικανοποιημένη έμεινε και η Έντα Μουσολίνι, όπως έδειξαν οι αντιδράσεις της...
Οι φιλοξενούμενοι προηγήθηκαν με κεφαλιά του Βολκ μετά από εκτέλεση κόρνερ στο 35’, για να έρθει η απάντηση της χώρας μας με το δυνατό σουτ του Ναμία από τα 12 μέτρα, με τη συμπλήρωση μιας ώρας.
Η συνέχεια ωστόσο εξελίχθηκε σε έναν μονόλογο της Ιταλίας, η οποία πήρε εκ νέου το προβάδισμα με το δεύτερο προσωπικό τέρμα του Βολκ στο 65’. Ενώ τρία λεπτά μετά, με σουτ του Μπουσίνι στην αριστερή γωνία του Γιάμαλη, το σκορ έγινε 1-3. Για να έρθει η ατομική ενέργεια του Τανσίνι, ο οποίος πέρασε αρχικά τον Φερλέμη, μετά τον Γιάμαλη και σε κενή εστία «έγραψε» στο 80ο λεπτό το 1-4.
Οι συνθέσεις των δύο ομάδων:
Ελλάδα (Απόστολος Νικολαΐδης): Γιώργος Γιάμαλης, Κώστας Φερλέμης, Χριστόφορος Βόγας, Απόστολος Μεσσάρης, Στέφανος Κωνσταντινίδης, Κώστας Ανδρίτσος, Βασίλης Ανδριανόπουλος, Ντίνος Ανδριανόπουλος, Γιώργος Ανδριανόπουλος, Αγγελος Μεσσάρης, Αλβέρτος Ναμίας.
Ιταλία (Κάρλο Καρκάνο): Βαλεντίνο Ντελγκάνι, Εράλντο Μοντζέλιο, Τσέζαρε Μαρτίν, Εντουάρντο Αβάλε, Μπονιφάτσιο Σκαρλτρίτι, Αρμάντο Καστελάτζι, Ραφαέλε Κονσταντίνο, Αντόνιο Μπουσίνι, Ροντόλφο Βολκ, Λουίτζι Τσεβερίνι, Μάριο Τανσίνι.
Τα «μοντέλα» και ο φασισμός
Κλείνοντας αξίζει να αναφέρουμε και δύο εξωαγωνιστικά στοιχεία από την αναμέτρηση. Απέναντι στους εκπροσώπους της… χώρας της μόδας, οι διεθνείς μας φορούσαν ολόλευκη φανέλα με μεταξοκέντητο σήμα επί του αριστερού μέρους, κυανό σορτσάκι και κάλτσες με λευκό γύρισμα επί του οποίου υπήρχε κεντημένος μαίανδρος.
Παράλληλα, επειδή «το… αίμα νερό δεν γίνεται», όπως λέει και ο θυμόσοφος λαός, η εθνική ομάδα της Ιταλίας έκανε την εμφάνισή της στον αγωνιστικό χώρο με τους ποδοσφαιριστές της να χαιρετούν φασιστικά, υψώνοντας το δεξί τους χέρι...
_003740.jpg?w=350&f=bicubic&um=VerySharp)
