Τι μας άρεσε και τι δεν μας άρεσε από την Εθνική

Μια ήττα ακόμα και από τη δευτεραθλήτρια κόσμου δεν μπορεί να έχει θετικό πρόσημο, σε ματς, που το μέλημα είναι η συγκομιδή βαθμών. Ωστόσο, ο τρόπος με τον οποίο στάθηκε στο «Σταντ Ντε Φρανς» το βράδυ της Δευτέρας το αντιπροσωπευτικό μας συγκρότημα αφήνει περιθώρια αισιοδοξίας πως μπορεί να παλέψει την πρόκριση από αυτόν τον όμιλο, δίχως να χρειαστεί τη δεύτερη ευκαιρία των αγώνων μπαράζ στο Nations League.

Οι ποδοσφαιριστές του Γουστάβο Πογέτ κατέθεσαν ψυχή και σώμα στον αγώνα με τους «τρικολόρ», κάνοντας μια εξαιρετική, τουλάχιστον σε τακτικό επίπεδο, εμφάνιση ακόμα και όταν η Εθνική έμεινε με δέκα ποδοσφαιριστές στον αγωνιστικό χώρο, αποδεικνύοντας πως αυτή η ομάδα θα παλέψει κάθε ματς. Ωστόσο, υπάρχουν σημεία, που μπορούν να βελτιωθούν, με την ελπίδα πως στο επόμενο καθοριστικό παιχνίδι με την Ολλανδία, στις 7 Σεπτεμβρίου, η Εθνική μας μπορεί να εμφανιστεί πιο απειλητική επιθετικά, απέναντι σε μια ομάδα, που σίγουρα είναι πολύ καλή, αλλά σε καμία περίπτωση δεν έχει τη λάμψη και τα αποτελέσματα περασμένων ετών και μοιάζει πολύ ευάλωτη αμυντικά, όπως αποδείχτηκε και πρόσφατα στο Final Four του Nations League για την κορυφαία κατηγορία.

Πάμε να δούμε, όμως, σημεία, που σίγουρα αφήνουν ικανοποιημένο τον ομοσπονδιακό τεχνικό, αλλά και κομμάτια σε ατομικό και ομαδικό επίπεδο, που δεν πήγαν καλά και θα μπορούσαν, αν είχαν λειτουργήσει καλύτερα, να έχει έρθει το θετικό αποτέλεσμα το βράδυ της Δευτέρας, αλλά και συνολικά κάποιες επισημάνσεις και από τα δύο ματς της Εθνικής, τόσο την Παρασκευή όσο και χθες.

Τι μας άρεσε

1. Στο κομμάτι της επίθεσης, ότι πιο παραγωγικό έγινε πέρασε σε μεγάλο βαθμό από τα πόδια του Πέτρου Μάνταλου. Είχε την καλύτερη στιγμή σε ένα σουτ, που δεν πήγε όσο γωνία θα ήθελε, είχε προωθητικές πάσες και καλές αλλαγές παιχνιδιού. Θυμίζουμε πως χθες χρησιμοποιήθηκε στη θέση του αριστερού ακραίου επιθετικού, πάντα θεωρητικά, όσο μπορεί να είναι τέτοιος, ένας παίκτης, που απαιτείται να έχει τεράστια αμυντική προσήλωση. Η θέση δεν του είναι άγνωστη, καθώς και στο διάστημα, που ο Πογέτ ήταν στην ΑΕΚ, είχε παίξει ως αριστερός στην επίθεση. Ο Μάνταλος χρειάστηκε να δώσει πάρα πολλές μάχες και βγήκε νικητής, σε μια βραδιά, που ο Τσιμίκας δεν είχε καλή απόδοση.
2. Ο Οδυσσέας Βλαχοδήμος έκανε μια μυθική εμφάνιση, θυμίζοντας παλιότερες εποχές, αλλά και αποδεικνύοντας πως με το πέρασμα των ετών, αποτελεί αναντικατάστατο στέλεχος για αυτή την Εθνική. Μετά από ένα διάστημα τα προηγούμενα χρόνια, που υπήρξε γενικά πολλή συζήτηση για τη θέση, πλέον ουδείς μπορεί να αμφισβητήσει πως σταθερά εδώ και δύο με τρία χρόνια αποτελεί έναν κίπερ, που βρίσκεται ένα σκαλί παραπάνω από τους υπόλοιπους, που διαθέτει το αντιπροσωπευτικό συγκρότημα.


3. Ο Τζορτζ Μπάλντοκ έκανε ένα συγκλονιστικό παιχνίδι απέναντι σε ένα θηρίο του παγκοσμίου ποδοσφαίρου, τον οποίο κατάφερε να εκνευρίσει και να τον βγάλει σε μεγάλο βαθμό από τον ρυθμό του αγώνα. Φυσικά σε δύο φάσεις φλέρταρε με το πέναλτι στο πρώτο μέρος, αλλά αυτό αποτελεί και μέρος των ρίσκων, όταν πρέπει να συγκρατήσεις έναν από τους τρεις κορυφαίους παίκτες του κόσμου. Όσες φορές βγήκε μπροστά δημιούργησε κάποια προβλήματα και τουλάχιστον αυτόν τον καιρό, δείχνει να δικαιούται τη φανέλα του βασικού.
4. Αυτό που έκανε μεγάλη εντύπωση και έχει αποσπάσει και τα θετικότερα σχόλια είναι ότι η Ελλάδα ακόμα και μετά το προβάδισμα των Γάλλων, ούτε αποπροσανατολίστηκε, ούτε προσπάθησε να παίξει αντιποδόσφαιρο. Βγήκε συντεταγμένα μπροστά, στο μέτρο, που μπορεί να το πράξεις με έναν τέτοιο αντίπαλο, έψαξε μεθοδικά να κάνεις τις φάσεις, ακόμα και με δέκα ποδοσφαιριστές. Το ότι σε όλο το ματς έδειξε συμπαγής και συγκρατώντας το τέμπο, κατάφερε να είναι μέσα στο παιχνίδι μέχρι το τέλος.
5. Το γεγονός πως σε ένα ματς με τεράστιες απαιτήσεις και απέναντι σε ποδοσφαιριστές ανεξάντλητους από άποψη δυνάμεων, φυσικής κατάστασης και ταχυδύναμης οι Έλληνες ποδοσφαιριστές κατάφερα να ανταπεξέλθουν. Αυτό σε συνδυασμό με τις καλές επιστροφές και τη σωστή αλληλοκάλυψη, με εξαίρεση τα τελευταία στάδια του αγώνα, όταν το ματς έγινε «ροντέο» κατάφερε να περιορίσει όσο μπορούσε τους Γάλλους, δεν μπορούσε, παρά να αφήσει ικανοποιημένο μεγάλο κομμάτι του κοινού που παρακολουθεί την Εθνική.

Τι δεν μας άρεσε

1. Για δεύτερο σερί παιχνίδι, μετά από εκείνο με την Ιρλανδία, ο Κώστας Τσιμίκας δεν ήταν αυτός, που θα περίμενε και η ομάδα και ο Πογέτ. Αν στο ματς με την Ιρλανδία αυτό δεν φάνηκε πολύ, εξαιτίας του θετικού αποτελέσματος, δηλαδή της νίκης, που ήρθε για την Εθνική μας, σίγουρα χθες, σε μια αναμέτρηση πολύ υψηλών απαιτήσεων, όλοι περίμεναν από τον παίκτη της Λίβερπουλ να κάνει ένα βήμα μπροστά. Πολύ λίγα πράγματα και σε ανάπτυξη από αριστερά, στατικός και μάλλον επιφυλακτικός, η καλή βραδιά του Μάνταλου, τον έσωσε από τα χειρότερα. Για να έχει βάσιμες ελπίδες η Ελλάδα, θα πρέπει ο Τσιμίκας να επιστρέψει σε εμφανίσεις του επιπέδου των πραγματικών δυνατοτήτων του.
2. Ο Μαυροπάνος μετά το πρώτο σφάλμα που έκανε και την αψυχολόγητη ενέργεια με το σήκωμα του ποδιού ψηλά, ενώ μέχρι εκείνη την ώρα είχε πραγματοποιήσει μια μεστή εμφάνιση, θα μπορούσε να πει κανείς πως αποτέλεσε μια κακή στιγμή. Μετά το πρώτο σφάλμα, όμως, έρχεται μια αλυσίδα λαθών, που καταδικάζει το αντιπροσωπευτικό συγκρότημα, όπως η βιασύνη του να μπει στην περιοχή, στην εκτέλεση του πρώτου πέναλτι, που οδηγεί στην επανάληψη και φυσικά στη φάση της αποβολής του. Θυμίζουμε πως με την Εθνική, έχει υπάρξει ένα πολύ άτσαλο και αχρείαστο μαρκάρισμα στην αναμέτρηση που η Εθνική μας είχε ηττηθεί στη Σουηδία, πάνω στον Ίσακ, στις 12/10/21. Θα πρέπει να είναι πιο ψύχραιμος και ώριμος, σίγουρα η απουσία του στο επόμενο ματς, θα είναι δυνατός γρίφος ως προς την κάλυψη του κενού του, για τον Πογέτ.


3. Ένα σημείο του ματς που δεν βγήκε σε καμία περίπτωση, για τον χθεσινό τύπο αγώνα, σίγουρα ήταν η επιλογή του Γιακουμάκη. Ο Πογέτ λογικά πόνταρε ότι αποτελεί ένα δυνατό παιδί που απέναντι στα δύο στόπερ και για λόγους καλύτερης λειτουργίας στα στημένα, αλλά και για να παίξει απέναντι σε δυνατούς αντιπάλους, ήταν καταλληλότερος από τον Παυλίδη για τον χθεσινό τύπο ματς, αλλά αποδείχθηκε πως δεν ήταν έτσι. Η Εθνική ήθελε ένα φορ να ακουμπήσει, να πάρει κάποια μέτρα και ανάσες. Ο Φούντας ίσως αν ήθελε να χτυπήσει στην κόντρα και με τη μορφή που πήρε το ματς, ταίριαξε όταν μπήκε, παρά το γεγονός πως παίζαμε με δέκα. Ο Γιακουμάκης, πάντως, δεν δικαίωσε την επιλογή του στην αρχική ενδεκάδα.
4. Αυτό δεν έχει να κάνει μόνον με το χθεσινό παιχνίδι, αλλά αποτελεί ένα γενικότερο πρόβλημα και σίγουρα θα πρέπει να γίνει δουλειά συνολικά από το ελληνικό ποδόσφαιρο, αλλά υπάρχει ένδεια κλασσικού εξτρέμ. Με εξαίρεση τον Μασούρα, που έχει εκπαιδευτεί να παίζει καλά τη θέση πλέον, παρότι δεν ήταν ούτε αυτός κλασσικός ακραίος από την αρχή της καριέρας του, Από εκεί και μετά χάος και αυτή η έλλειψη, δεν μπορεί να καλύπτεται πάντοτε εκ των έσω με την αφαίρεση παικτών από άλλες θέσεις, γιατί αυτό θα μειώνει την δυναμική της ομάδας.
5. Για το τέλος κρατήσαμε το πιο σημαντικό που είναι το γκολ. Η Εθνική στο ματς με την Ιρλανδία ήταν παραγωγική, αλλά θα μπορούσε να είχε καθαρίσει ή να έχει το προβάδισμα από το πρώτο μέρος και να έχει κατακτήσει πιο εύκολα. Χρειάστηκε 20 τελικές για να βάλει δύο γκολ. Κάποιες στιγμές, χωρίς, πάντως, να μπορεί να χαρακτηριστεί καθαρή ευκαιρία είχε και χθες. Αλλά στα ματς με την Ολλανδία, που έχει αμυντικές αδυναμίες, για να διεκδικήσει πράγματα που φαίνεται πως μπορεί, θα πρέπει να είναι αποτελεσματική με την υποσημείωση πως οι Ολλανδοί γνωρίζουν δύο από τους επιθετικούς μας, λόγω της παρουσίας τους στο δικό τους πρωτάθλημα.