Σε μια άλλη, οποιαδήποτε χώρα, το 4-0 ημίχρονο και 5-0 τελικό, σε ένα ματς με μορφή και σπουδαιότητα «τελικού», θα αντιμετωπιζόταν ακριβώς όπως είναι: σαν «πάρτι», σαν γιορτή του ποδοσφαίρου, σαν επίδειξη δύναμης.
Στην Ελλάδα της μιζέριας, ποδοσφαιρικής και μη, πέρα από τα προφανή και αυτονόητα πανηγύρια, αρκετοί ένιωσαν κάτι σαν μάγκωμα. «Μα 5 γκολ; Τα τέσσερα από το ημίχρονο;» «Ελπίζω να φυλάξαμε μερικά και για την Τρίτη». Σαν κάποιοι να ένιωσαν ενοχές που ρίξαμε πεντάρα…
Διαβάστε τη συνέχεια στο monobala.gr