Euro 2020, η Αγγλία ζει το «όνειρο». Φτάνει στον τελικό της διοργάνωσης που διεξάγεται στο «σπίτι» της και απέχει πια μία νίκη από την παρθενική κατάκτηση του τροπαίου. Το σενάριο; Ότι πιο βρετανικό θα μπορούσε να φανταστεί κανείς. Ήττα στη διαδικασία των πέναλτι από την Ιταλία και 60.000 φίλοι της που είχαν την τύχη να μπουν στο «Γουέμπλεϊ» αποχωρούν απογοητευμένοι. Η υπομονή χάνεται, η πίστη όμως ποτέ!
Με τον Γκάρεθ Σάουθγκεϊτ στον πάγκο τα «λιοντάρια» θυμίζουν ομάδα, παρότι τα προηγούμενα χρόνια υπήρχαν θρύλοι στο ρόστερ. Τζέραρντ, Σκόουλς, Μπέκαμ, Λάμπαρντ, Τέρι, Ρούνεϊ δεν κατάφεραν απολύτως τίποτα. Έστω μία αξιόλογη πορεία σε Euro ή Μουντιάλ! Αντιθέτως είχαν εικόνα διάλυσης. Χάρι Κέιν, Τζουντ Μπέλιγχαμ και Φιλ Φόντεν μπορούν να «κουβαλήσουν» ένα ολόκληρο έθνος στην κορυφή της Ευρώπης για πρώτη φορά στα χρονικά και να κάνουν επιτέλους πραγματικότητα το σύνθημα «it’s coming home».
64 χρόνια χωρίς Euro
Από την πρώτη φορά που διεξήχθη το Euro μέχρι σήμερα έχουν περάσει 64 ολόκληρα χρόνια και σε καμία από τις 16 διοργανώσεις δεν έχει γραφτεί με χρυσά γράμματα το όνομα της Αγγλίας. Στο παρθενικό Κύπελλο Εθνών Ευρώπης όπως ονομαζόταν τότε το 1960 και διεξήχθη στη Γαλλία, η Αγγλία δεν έδωσε το παρόν, αφού δεν δήλωσε… συμμετοχή!
Τέσσερα χρόνια αργότερα στην Ισπανία αγωνίστηκε για πρώτη φορά δίχως ωστόσο να καταφέρει να προσπεράσει το εμπόδιο των «τρικολόρ» στον πρώτο προκριματικό γύρο. Αναδείχθηκε ισόπαλη με 1-1 και στη ρεβάνς ηττήθηκε με το βαρύ 5-2 για να ολοκληρωθεί άδοξα η παρουσία της στη διοργάνωση.
Ότι δεν κατάφερε στα προηγούμενα τουρνουά, το έκανε και με το παραπάνω στο τρίτο κατά τα σειρά το 1968. Δύο χρόνια μετά την κατάκτηση του Παγκοσμίου Κυπέλλου στην έδρα της. Σε βρετανικό όμιλο με Σκωτία, Ουαλία και Βόρεια Ιρλανδία πήρε το απόλυτο των βαθμών και στα προημιτελικά απέκλεισε την κάτοχο του τροπαίου Ισπανία με δύο νίκες. Σε μονό ημιτελικό διασταυρώθηκε με την Γιουγκοσλαβία από την οποία ηττήθηκε, κατέκτησε όμως την τιμητική τρίτη θέση με νίκη επί της Σοβιετικής Ένωσης.
Εκεί λοιπόν που σταδιακά η ομάδα αποκτούσε ισχυρή θέση στο ευρωπαϊκό στερέωμα έρχεται διπλό «χαστούκι» με ισάριθμες απουσίες από τις διοργανώσεις του 1972 στο Βέλγιο και του 1976 στη Γιουγκοσλαβία. Επανεμφανίζεται σε αυτήν της Ιταλίας μία τετραετία αργότερα, μένει όμως στην τρίτη θέση του ομίλου και η πορεία της ολοκληρώνεται άδοξα εκεί. Αναδείχθηκε ισόπαλη με το Βέλγιο στην πρεμιέρα, ηττήθηκε από την διοργανώτρια τη δεύτερη αγωνιστική και έκλεισε την παρουσία της με νίκη επί της Ισπανίας. Το 1984 κάνει ξανά το «θαύμα» και δεν φτάνει στο Euro της Γαλλίας.
Ακολουθούν όμως πέντε διαδοχικές παρουσίες σε τελική φάση Ευρωπαϊκού Πρωταθλήματος. Αρχής γενομένης από τη διοργάνωση της Γερμανίας το 1988 σταματώντας στη φάση των ομίλων, όπως ακριβώς έγινε και το 1992 στη Σουηδία.
Οι αποτυχίες απανωτές και η ανάληψη του τουρνουά το 1996 δίνει επιπλέον κίνητρο για την πρώτη κατάκτηση του τροπαίου. Αυτό όμως δεν έρχεται ποτέ παρά την ικανοποιητική πορεία. Πρόκριση ως πρώτη από τον όμιλο με Ελβετία, Ολλανδία και Σκωτία, πρόκριση από τα προημιτελικά επί της Ισπανίας στα πέναλτι, όμως την «πληρώνει» με το ίδιο νόμισμα στους «4» από τη Γερμανία.
2000. Βέλγιο και Ολλανδία είναι συνδιοργανωτές και η Αγγλία επιστρέφει στις… εργοστασιακές «ρυθμίσεις» με πορεία ως τους ομίλους. Πορτογάλοι και Ρουμάνοι την αφήνουν στην τρίτη θέση με την 11η καλύτερη επίδοση σε βαθμούς και γκολ από τις 16 συμμετέχουσες χώρες!
Για να φτάσουμε στο αξέχαστο 2004 και την ιστορική κατάκτηση του Ευρωπαϊκού Πρωταθλήματος από τη χώρα μας. Σαφώς λίγοι είχαμε δώσει τότε σημασία στην παρουσία της Αγγλίας, η οποία διεκόπη από την διοργανώτρια και φιναλίστ Πορτογαλία του 17χρονου Κριστιάνο Ρονάλντο. Πώς κατάφερε να αποκλειστεί στα προημιτελικά; Μα φυσικά στα πέναλτι από τον Ρικάρντο που έκανε δύο αποκρούσεις χωρίς να φοράει τα γάντια του, ενώ σκόραρε το τελευταίο για αν σφραγίσει την πρόκριση της χώρας του!
Από το Euro του 2008 σε Αυστρία και Ελβετία απουσιάζει και δίνει το παρόν ξανά στα γήπεδα Ουκρανίας και Πολωνίας το 2012. Στον πολύ επικίνδυνο όμιλο με την ομάδα του Σεφτσένκο, τους Γάλλους και τους Σουηδούς του Ιμπραίμοβιτς παίρνει την πρώτη θέση, αδυνατεί όμως για ακόμη μία φορά να επικρατήσει σε «ψυχοφθόρο» διαδικασία και αποκλείεται από την Ιταλία που έφτασε μέχρι τον τελικό με την Ισπανία.
Πλησιάζοντας στο σήμερα και το κοντινό 2016 η Αγγλία κάνει σταθερά βήματος προς… τα πίσω. «Επιβιώνει» ξανά από τον όμιλο αν και χάνει την πρωτιά από την Ουαλία για να πέσει «θύμα» τεράστιας έκπληξης στη φάση των «16». Εκεί διασταυρώνεται με την άπειρη Ισλανδία και παρότι προηγείται μόλις στο 4ο λεπτό με τον Ρούνεϊ, βλέπει τους Σίγκουρτσον και Σίγκθορσον να της ανατρέπουν το προβάδισμα στο 6ο και 18ο λεπτό αντίστοιχα! Ότι πιο αγγλικό μπορεί να σκαρφιστεί κάποιος.
Φτάνουμε λοιπόν στο 2021, αφού το προηγούμενο καλοκαίρι τα πάντα «έσβησαν» λόγω κορονοϊού. Με τον τελικό στο «Γουέμπλεϊ» άπαντες διψούν για την κούπα. Στο πέρασμα της από τον όμιλο αφήνει πίσω Κροατία, Σκωτία και Τσεχία πριν συναντήσει στους «16» την Γερμανία. Κάτι της χρωστούσε από το Μουντιάλ του 2010 και το γκολ – φάντασμα του Λάμπαρντ που πέρασε τη γραμμή, ωστόσο δεν μέτρησε ποτέ και την αποκλείει με τα γκολ των Στέρλινγκ και Κέιν. Ταξιδεύει στο «Ολίμπικο» για τον προημιτελικό με την Ουκρανία την όποια υποτάσσει με τέσσερα τέρματα και «καλπάζει» προς τον τελικό με την ανατροπή επί της Δανίας στην παράταση του ημιτελικού.
Παρά την ιδανική εκκίνηση με το γκολ του Σο μόλις στο δεύτερο λεπτό, ο Μπονούτσι ισοφαρίζει στο 67’ και ο νικητής του τροπαίου κρίνεται στα πέναλτι. Ράσφορντ, Σάντσο και Σάκα είναι οι μοιραίοι της βραδιάς αστοχώντας από την άσπρη βούλα και η «σκουάντρα ατζούρα» στέφεται πρωταθλήτρια Ευρώπης. Η άσχημη αυτή εξέλιξη σε συνδυασμό με τα θλιβερά επεισόδια που έλαβαν χώρα πριν την έναρξη του τελικού και το «ντου» των Άγγλων οπαδών μπορεί να «γυρίσει» φέτος υπέρ της. Ευχή όλων να δούμε επιτέλους την Αγγλία με το «στέμμα» της Πρωταθλήτριας στη Γηραιά Ήπειρο.
