Εστεμμένοι την 4η Ιουλίου

Ξημέρωσε 4 Ιουλίου, επέτειος της διακήρυξης της ανεξαρτησίας των ΗΠΑ για τον υπόλοιπο κόσμο, η μεγαλύτερη επέτειος στην ιστορία του ποδοσφαίρου για εμάς τους Έλληνες. Ενός ποδοσφαίρου που σήμερα που μιλάμε, δεκατέσσερα χρόνια μετά τον τελικό της Λισαβόνας, δεν κεφαλαιοποίησε ούτε κατ’ ελάχιστο την αδιανόητη κατάκτηση της κούπας.

Αντί να πατήσουμε σε εκείνην την τεράστια επιτυχία, αντί να χτίσουμε πάνω στο θαύμα που πέτυχαν τα παιδιά της Εθνικής του Ρεχάγκελ, αποδομήσαμε το κάθε τι και επιστρέψαμε στη θλίψη άλλων δεκαετιών όταν η Εθνική ήταν υπόθεση των ολίγων, κομματικό άρμα για προώθηση «των δικών μας παιδιών», μονόστηλο στα ρεπορτάζ των εφημερίδων και συζήτηση του ενός λεπτού στα χείλη των φιλάθλων.

Λείπουμε από τη γιορτή της Ρωσίας, όπως λείπαμε και παλιά απ’ όλα τα μεγάλα ραντεβού. Κι όμως, όσοι θυμάστε γυρίστε το χρόνο πίσω, θυμηθείτε πόσο ομονοήσαμε εκείνη την περίοδο, πως γίναμε ένα Παναθηναϊκοί και Ολυμπιακοί, Αρειανοί και ΠΑΟΚτσήδες, αριστεροί και δεξιοί.

Διαβάστε ολόκληρο το κείμενο στο Sport-Retro.gr