Εποχές σκληρής παράγκας στην Τούμπα

Ο ΠΑΟΚ για 3η φορά στην ιστορία του, σημείωσε μια μεγάλη ανατροπή από 2-0. Όπως και το 1985, έτσι και απόψε 32 χρόνια μετά πήρε την πρόκριση με το ίδιο σκορ απέναντι στον ίδιο αντίπαλο.

Ο τρόπος με τον οποίο ήρθε βέβαια αυτό το 4-0, που είναι βαρύ για τους «πράσινους», μπορεί να συγκριθεί μόνο με διαιτησίες Αγγελάκη, Παπαπέτρου, Κασναφέρη και των...δοξασμένων διαιτητών που πρωταγωνίστησαν στην εποχή της πρώτης παράγκας του ελληνικού ποδοσφαίρου. Οι φόβοι που είχαν οι «πράσινοι» πως θα πάνε σε αυτή την αναμέτρηση σαν πρόβατα στη σφαγή με τον ΠΑΟΚτσή Κύζα, επιβεβαιώθηκαν απόλυτα.

Ο Παναθηναϊκός ζητά τρία πέναλτι στο πρώτο μέρος, τα δύο νωρίς, το ένα του Βαρέλα στον Κλωναρίδη, το άλλο του ίδιου παίκτη πάνω στον Μπεργκ και το 3ο στο 29’ που κάνει ο Κρέσπο πάνω στον Κλωναρίδη Ο Μάτος παίζει με κίτρινη στο 37’ αλλά κάνει μέσα σε επτά λεπτά άλλα δύο για δεύτερη κίτρινη και δεν αποβάλλεται, με την πρώτη να μην έρχεται για μαρκάρισμα πάνω στον Μπεργκ, όπου δεν δόθηκε ούτε φάουλ την δεύτερη να μην έρχεται σε φάση αγκωνιάς στον αέρα σε μονομαχία με τον Χουλτ. Ο Μάτος δεν παίρνει κάρτα ούτε όταν πάει στην κερκίδα για να πανηγυρίσει.

Ο Σουηδός μπακ από την άλλη βλέπει δεύτερη κίτρινη κάρτα δι’ ασήμαντον αφορμή και το φάουλ από το οποίο γίνεται το 1-0, που χρεώνεται ο Μολέντο στον Πρίγιοβιτς είναι απ’ αυτά που χαρακτηρίζω κακοσμία. Με τέτοια διαιτησία ήταν αδύνατο να χαθεί αυτή η πρόκριση για τον ΠΑΟΚ.

Από εκεί και πέρα η συζήτηση για τα αγωνιστικά μπορεί να γίνει. Ο Παναθηναϊκός ήταν φυσικό να δημιουργήσει πολλές ευκαιρίες στο πρώτο μέρος και ήταν και το αναμενόμενο, μιας και θα έπαιρνε ρίσκα προκειμένου να γυρίσει το σκορ του πρώτου αγώνα. Οι «πράσινοι» στάθηκαν άτυχοι γιατί έπεσαν πάνω στον εκπληκτικό σε αυτό το ματς Γλύκο, και εξαιτίας του γεγονότος πως οι κρίσιμες φάσεις πήγαν στα πόδια του Κλωναρίδη με αποτέλεσμα να μη γίνουν γκολ.

Μετά το 2-0 το κέντρο του Παναθηναϊκού είναι αδύνατο ν’ αναχαιτίσει οποιαδήποτε κατεβασιά του ΠΑΟΚ, ο Μπίσεσβαρ κάνει πραγματικό πάρτι και σερβίρει το 2ο και το 4ο γκολ, με αποτέλεσμα να εξελιχθεί σε κομβικό πρόσωπο για το ματς. Ο νόμος της Τούμπας για 3η φορά στην ιστορία του Κυπέλλου, θα είναι αμείλικτος και ο ΠΑΟΚ θα γίνει η μόνη ομάδα από τότε που έχουμε διπλούς ημιτελικούς, που θα το γυρίσει από 2-0.

Πλέον πάμε για έναν τελικό, που θα γίνει εκτός Αθηνών και με κόσμο και των δύο Δικεφάλων σε ουδέτερη πόλη με ό,τι αυτό συνεπάγεται. Ήρθε η ώρα οι δύο Πόντιοι να μονομαχήσουν για ένα ουσιαστικό διακύβευμα και πάμε για έναν τελικό που θα έχει πολύ ψωμί και στο παρασκήνιο του. Η σημερινή διαιτησία που είχε ο ΠΑΟΚ όμως μπορεί να μπει άνετα στα all time classics σκληρών διαιτησιών της τάξεως του 100-0 υπέρ της μίας ομάδας.

ΥΓ: Τα ονόματα των διαιτητών στην αρχή ήταν ενδεικτικά. Μπορώ να θυμηθώ κι άλλα, όπως τους Ποντίκη, Παπαχίντζιο, Παπαδάκο, Παπουτσέλη. Πολλοί απ' αυτούς σήμερα και πολλοί ακόμα, πάνε πίσω στη σειρά όσων διαιτησιών θα θυμόμαστε αρνητικά από τον Κύζα.