Επιβεβλημένη η αλλαγή στον Παναθηναϊκό, πριν να είναι αργά… για όλους

Δεύτερο παιχνίδι για την Super League, δεύτερη φορά που ο Παναθηναϊκός δεν κατάφερε να κάνει… σεφτέ. Κι αν στη Λάρισα δεν έχασε, σε αντίθεση με την Τρίπολη, αυτή η ισοπαλία είναι σαν… ήττα.

Όχι μόνο επειδή ήρθε ενώ το «τριφύλλι» προηγούνταν στο σκορ και δέχτηκε το 1-1 τρία λεπτά πριν τη λήξη. Κυρίως, για τον τρόπο αλλά και τους λόγους που αυτή ήρθε. Με κακή εμφάνιση και ακόμα χειρότερη νοοτροπία, καθώς βέβαια και κακό κοουτσάρισμα από τον Ντάνι Πογιάτος.

Γράφει ο Σπύρος Σιαμπλής

Παρότι είμαστε μόλις στην τρίτη «στροφή» του φετινού πρωταθλήματος και είναι λογικό να χρειάζεται χρόνος τόσο η ομάδα όσο και ο Ισπανός προπονητής, εντούτοις αυτός -καλώς ή κακώς- δεν φαίνεται να υπάρχει.

Άρα, χρειάζονται άμεσες λύσεις. Ποιες μπορεί να είναι αυτές; Στα δικά μας τα μάτια, όσο απλό και υπεραπλουστευμένο κι αν φαντάζει σε πρώτη φάση μια και σημαντικότερη. Τόσο σημαντική που, ενδεχομένως, να αλλάξει και την εικόνα αυτού που βλέπουμε ως τώρα και δεν μοιάζει με τίποτα με ότι… περιμέναμε, τηρουμένων ακόμα και των αναλογιών να θέλετε…

Η λύση, λοιπόν, είναι σε πρώτη φάση αλλαγή του συστήματος. Ναι, ξέρουμε. Ο Πογιάτος είναι «θιασώτης» του 4-3-3. Δεν έχει δουλέψει, με ανάλογη επάρκεια και επιμονή, κάτι άλλο; Οκ. Αν θέλει, ωστόσο, τόσο ο Παναθηναϊκός να αλλάξει όψη κι εκείνος να μείνει στη θέση του, δεν γίνεται να επιμείνει σε αυτό!

Γιατί; Εξηγούμαστε: Με τον Αστέρα, ξεχώρισε μόνο ο Καρλίτος, ενώ χθες ήταν ο Φεντερίκο Μακέντα εκείνος που πρωταγωνίστησε στα όποια «καλά» πράγματα έκαναν οι «πράσινοι». Άρα, αυτό μας δείχνει ότι σε ένα 4-4-2 θα μπορούν να μην «χάνονται» στο αριστερό άκρο της επίθεσης παρά να είναι μαζί στον χώρο «ευθύνης» τους.

Να τους νιώθει η αντίπαλη άμυνα, να βρίσκονται εκεί που έχουν συνηθίσει περισσότερο και, γιατί όχι, να συνεργάζονται αρμονικότερα εν πάσει περιπτώσει κι όχι να αρκούντα σε μεμονωμένες εξάρσεις, μόνο όταν παίζουν σέντερ φορ. Άρα, ένας τη φορά, στο υπάρχον σύστημα…

Από την άλλη πλευρά, ο Παναθηναϊκός έχει δεχτεί δύο γκολ σε ισάριθμα ματς. Αμφότερα στο τελευταίο 15λεπτο, που φανερώνουν ότι υπάρχει ένα «θέμα» και στα μετόπισθεν, αφού αν και διαφορετικές οι δύο παραβιάσεις της εστίας του Διούδη προήλθαν από κακές τοποθετήσεις.

Με την σταδιακή ενεργοποίηση και πάλι του -βασικότατου και εξελίξιμου πέρυσι, αλλά με πρόβλημα τραυματισμού φέτος- Αχιλλέα Πούγγουρα, ο 42χρονος προπονητής έχει έναν επιπλέον ευχάριστο «πονοκέφαλο» για την άμυνα. Αλλά, κι έναν επιπλέον λόγο αν θέλετε για να μετατρέψει το 4-3-3 σε 3-5-2… Προσφέροντας ασφάλεια στην άμυνα, αξιοποιώντας τους ακραίους αμυντικούς και χωρώντας τους Καρλίτος-Μακέντα στην επίθεση!

Φυσικά, δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι ο Πογιάτος είναι ένας νέος κυριολεκτικά και… μεταφορικά τεχνικός στον ΠΑΟ. Ως εκ τούτου, είναι δύσκολο, φυσιολογικό και ακόμα ακόμα αναμενόμενο να μην σκέφτεται να παίξει φουλ επίθεση, ενώ με το δεύτερο σύστημα «ακυρώνει» τους εξτρέμ του.

Κάνουμε ειδική μνεία σε αυτούς γιατί, για όποιον το λησμονεί, μεσοεπιθετικά φέτος υπάρχει πολύ περισσότερη ποιότητα τόσο στην κορυφή όσο και στα άκρα. Για αυτό όμως ξενίζει που ο Παναθηναϊκός ό,τι κάνει, το κάνει με… ξεσπάσματα και μεμονωμένα…

Γενικώς, πάντως, συνοψίζοντας τα παραπάνω, το πράγμα... φωνάζει από μακριά. Ο Παναθηναϊκός χρειάζεται επειγόντως μια αλλαγή... Συστήματος, σε πρώτη φάση. Διαφορετικά, νομοτελειακά, θα ακολουθήσει αλλαγή του προπονητή!