Ένας ΠΑΟΚ, που δεν είναι και τόσο ΠΑΟΚ πια...

ΠΑΟΚ και ΑΕΚ μπήκαν στον τελικό εξ' αρχής χαμένοι. Διότι έπρεπε το ποδόσφαιρό τους να κερδίσει όσα είχαν προηγηθεί. Ηταν αδύνατο. Πώς να κάνουν εκείνοι κάτι πιο "ξακουστό" από όσα έκαναν αυτοί οι τύποι πριν τον αγώνα στο Πανθεσσαλικό; Μπήκαν, λοιπόν, στο γήπεδο παραδομένοι σαν να είχαν φάει... φάπα, όπως αυτές που έπεσαν πριν το ματς.

Του Θοδωρή Τσούτσου

Ποδόσφαιρο, λοιπόν, δεν είχαμε. Το αν έπρεπε να έχουμε, είναι - λένε - επίσης μια σημαντική κουβέντα. Είναι; Διότι αν το καλοσκεφτούμε, ούτε και αυτό έχει μεγάλη σημασία. Όταν τόσα παιδιά είναι στο νοσοκομείο, για τα οποία πολλοί άλλοι φταίνε πολύ περισσότερο από όσο τα ίδια, δεν υπάρχει κάτι που να έχει μεγαλύτερη αξία. Ούτε φυσικά το ποδόσφαιρο.

Άλλες κοινωνιολογικές αναλύσεις, δεν χρειάζονται. Άλλωστε, το μυαλό μας έχει γίνει "σούπα" από τέτοιες. Τόσο "σούπα", ώστε την επόμενη μέρα ενός τέτοιου σκηνικού, να έχει ακόμη αξία να πούμε ποιος κέρδισε το Κύπελλο. Θα είχε, ας μην γελιόμαστε, όποιος και να το είχε πάρει, όποιοι από τους τέσσερις και αν ήταν οι φιναλίστ, όσο ξύλο και αν είχε πέσει, που μάλλον θα είχε πέσει, ανεξάρτητα από το χρώμα που θα είχαν οι φανέλες των παικτών. Ας το πούμε, λοιπόν και αυτό, το ποιος κέρδισε το Κύπελλο...

Η ΑΕΚ καλείται να διαχειριστεί την πιο εύκολη επόμενη μέρα μετά από ήττα σε αγώνα που έκρινε τίτλο. Της το έκανε εύκολο ο βοηθός Καλφόγλου, με το γκολ οφσάιντ που άφησε και η απίθανη συμπεριφορά του οργανισμού ΠΑΟΚ, για μία επιτυχία που κρίθηκε με τέτοιο τρόπο. Ο αφοπλισμένος Αραούχο, ο Αϊντάρεβιτς που έμεινε εκτός, οι επιλογές του Χιμένεθ, όλα αυτά επίσης είναι στο κάδρο, αλλά μοιάζουν με επιχειρήματα τύπου... "ας τα έβαζε ο Κλωναρίδης να περνούσατε". Από τον ημιτελικό Κυπέλλου του Κύζα...

Η ΑΕΚ έχασε το Κύπελλο, αλλά ο τρόπος με τον οποίο αυτό έγινε δεν πρόκειται να την βγάλει από το δρόμο της. Αυτό που θα πρέπει να αποφασίσει είναι αν αυτός ο δρόμος είναι ο σωστός. Αλλη κουβέντα αυτή, όμως...

Η δύσκολη διαχείριση, όσο και αν αυτό φαίνεται παράδοξο, είναι για τον νικητή. Για τον ΠΑΟΚ. Ο οποίος καλείται να αντιμετωπίσει ως δικές του συμπεριφορές όλα όσα εδώ και χρόνια και κυρίως στα χρόνια του Ιβάν Σαββίδη, καταγγέλλει. Το προβληματικό ή αν θέλετε προσβλητικό σημείο δεν είναι η στάση του ηγέτη του. Από εκείνους έχουμε συνηθίσει διαχρονικά και σε όλες τις πτυχές της ζωής μας να... αλλάζουν δέρμα ανάλογα με την εποχή.

Προβληματικό και ασφαλώς προσβλητικό για τον ίδιο το σύλλογο είναι όλο αυτό που στήθηκε από τον οργανισμό ΠΑΟΚ για ένα Κύπελλο που κρίθηκε τόσο ακραία και εξόφθαλμα από άκυρο γκολ. Ενας τέτοιος τίτλος, πώς άραγε θα βοηθήσει το σύλλογο; Για να πανηγυριστεί με ξέσπασμα ψυχής, όπως έγινε. Να τον μπερδέψει, ναι. Να τον βάλει σε άλλο τσουβάλι, ναι. Να τον βάλει στη διαδικασία να βρει επιχειρήματα που δεν τού αρμόζουν, ναι. Να καταναλώσει ενέργεια που δεν του αναλογεί ακριβώς για αυτό το λόγο, ναι. Αλλά να τον βοηθήσει, να τον δυναμώσει, πώς;

Ο ΠΑΟΚ έχει μπει σε άλλο δρόμο από αυτό το βράδυ του Σαββάτου και μετά. Το πού θα τον βγάλει, δεν είναι βέβαιο. Η απόφαση είναι δική του και φαίνεται άλλωστε πως η μεγάλη πλειοψηφία, ακόμη και αν χρειάζεται να αλλάξει χαρακτήρα για να το υποστηρίξει, συμφωνεί με αυτό. Απλά σε όλους τους υπόλοιπους, φαίνεται αυτός ο ΠΑΟΚ να μην είναι και τόσο ΠΑΟΚ πια...