Ένας άλλος ΠΑΟ μέσα σε 37 μέρες. Καλάθης λέγεται η αιτία!

Ίσως ξαφνιάσω λίγο που καταπιάνομαι με το μπάσκετ και δεν αφορά την ΑΕΚ, αλλά θεωρώ πως η μεταμόρφωση του Παναθηναϊκού, μετά από εκείνη την βραδιά με την Κουμπάν, είχε ρίξει τους «πράσινους» στην εσωστρέφεια, μοιάζει τόσο μακρινή, σα να έχουν περάσει όχι μόλις 37 ημέρες, αλλά...37 χρόνια. Ασφαλώς στο μπάσκετ το σκηνικό αλλάζει απότομα, από θέματα ημέρας, από θέματα ευστοχίας, συγκυριών και κυρίως ψυχολογίας. Άποψη μου είναι πως για τον Παναθηναϊκό, η αισθητή διαφορά των τελευταίων 37 ημερών, έχει άμεση συνάρτηση με την απόδοση του Νικ Καλάθη.

Κάνοντας τον απολογισμό στα στατιστικά του που αφορά μόνο τους πόντους και τις ασίστ, στα 10 παιχνίδια του σερί του ΠΑΟ, ο Νικ έχει 10.9 πόντους και 6.9 ασίστ. Στα 4 τελευταία ματς της Ευρωλίγκας είχε μέσο όρο 12.7 πόντους και 6.5 ασίστ. Στην Ελλάδα με τον ΠΑΟΚ στο ματς που πέρασε από χίλια κύματα ήταν πρώτος σκόρερ, βρέθηκε πολύ κοντά σε τριμπλ-νταμπλ στο ματς με τα Τρίκαλα. Του χαλάνε λίγο τα στατιστικά τα ματς περίπατο με Κόροιβο και Καβάλα. Αν ήταν λίγο πιο απαιτητικά κι αυτά θα είχε ακόμα πιο ανεβασμένα νούμερα.

Η αλήθεια είναι πως ακόμα κι εγώ που είμαι φανατικός θιασώτης των εξελίξεων στις δύο μεγάλες ελληνικές ομάδες, με την εικόνα του Νικ Καλάθη, τις πρώτες 40 ημέρες της σεζόν ήμουν προβληματισμένος. Όχι γιατί αμφιβάλλω πως μπορεί να τα καταφέρει, αλλά γιατί πάντοτε υπάρχουν αστάθμητοι παράγοντες. Τώρα επειδή τα νούμερα από μόνα τους δεν λένε τίποτε. Η κατακόρυφη άνοδος του Καλάθη τις τελευταίες 37 ημέρες, έχει τραβήξει όλη την ομάδα του Παναθηναϊκού προς τα πάνω.

Οι «πράσινοι» που έχουν περιφερειακούς σουτέρ ολκής, πλέον βρίσκουν επιλογές με καλύτερες προϋποθέσεις έξω από τα 6.75. Πάσα-πάσα-πάσα μέχρι να βρεθεί το ελεύθερο σουτ. Με έναν Ραντούλιτσα που όσο μαθαίνει το παιχνίδι της ομάδας, γίνεται όπλο ακόμα κι όταν πασάρει. Με έναν Φελντέιν που όσο περνάει ο καιρός, αρχίζει να θυμίζει κάτι από Ντρου και με τον τεράστιο Μήτσο ξεκούραστο, το «τριφύλλι», ασφαλώς δεν θα έχει πάντα ή συνήθως βραδιές που θα σουτάρει 17/32 τρίποντα, αλλά θα έχει βραδιές με καλύτερα ποσοστά, απ’ αυτά που είχε μέχρι τώρα στην σεζόν. Και που ν’ αρχίσει να βάζει και ο Πάβλοβιτς, που όταν έρθει η ώρα, πιστεύω πως θα κάνει σημαντική διαφορά. Όσο για τον Γκιστ, τα λόγια περιττεύουν ώρες-ώρες...

Ο Παναθηναϊκός αποφεύγει τον τελευταίο καιρό, ν’ αφήνει την διαχείριση του προβαδίσματος στον αγώνα στους αντιπάλους. Κάνει τους άλλους να τον κυνηγούν, πράγμα που πάντοτε παίζει ρόλο και στην διαχείριση του ματς. Ο Παναθηναϊκός αρχίζει να ξεφεύγει από τη μετριότητα των τελευταίων ετών, αλλά και από την αργή εκκίνηση στη διοργάνωση της Ευρωλίγκας. Φαίνεται να έχει ρυθμιστεί να ξεκινήσει αυτή τη στιγμή την μεγάλη του αντεπίθεση.

Το ματς στην Πόλη, αποτελεί μια μεγάλη ευκαιρία. Έχει προκύψει βέβαια το πρόβλημα με τον Κούζμιτς που σίγουρα μπορεί να παίξει σημαντικό ρόλο στη διαχείριση του αγώνα. Όμως αυτή τη στιγμή οι «πράσινοι» φαίνεται να βρίσκουν ρυθμό στο περιφερειακό σουτ, όχι λόγω ρέντας, αλλά εξαιτίας της σαφέστατα καλύτερης οργάνωσης και της χημείας που αρχίζει ν’ αποκτά η ομάδα. Το πρόβλημα με τα χτυπήματα στα πόδια από τους γρήγορους ψηλούς υφίστανται, αλλά ο Παναθηναϊκός αρχίζει να βγάζει όλο και μεγαλύτερα σε εύρος και διάρκεια, καλά διαστήματα στην άμυνα.