Ένα τρίποντο που πιστώνεται στον κόουτς Πογέτ

Είναι σπουδαία υπόθεση να παίρνεις γκολ από τους μέσους. Φαντάζει ακόμα πιο μεγάλο επίτευγμα, το να παίρνεις έναν παίκτη από τη θέση του καθαρού κόφτη και να τον μετατρέπεις σε ένα επιπλέον επιθετικό όπλο για την ομάδα σου. Ο Γιόχανσον σκόραρε για δεύτερη συνεχή αγωνιστική, αλλά δεν ήταν μόνο αυτό. Στο 11’ βρίσκεται μέσα στην περιοχή από την σέντρα του Μπαρμπόσα και σουτάρει άουτ, ενώ στο 15’ βγάζει απίθανη πάσα στον Αραβίδη που χάνει σπουδαία ευκαιρία και είχε και την ανάποδη κεφαλιά στο φινάλε που έβγαλε εντυπωσιακά ο Κυριακίδης. Ο Σουηδός μπορεί να γίνει ένα σπουδαίο εργαλείο και σε παραγωγικό επίπεδο και να δώσει ένα στοιχείο στο οποίο η ΑΕΚ υποφέρει. Γκολ από τους παίκτες της μεσαίας γραμμής. Αυτό το στοίχημα βγαίνει στον Πογιέτ και είναι το πρώτο του επίτευγμα.

Ο Βαγγέλης Πλατέλλας σημείωσε το πρώτο του γκολ στην Σούπερ Λίγκα. Έκανε το καλύτερο δώρο και στον εαυτό του και στην ομάδα του, δύο ημέρες πριν από τα γενέθλια του (η στήλη του εύχεται προκαταβολικά τα Χρόνια Πολλά). Πέρα από το γκολ, ο Πλατέλλας από την ώρα που μπήκε στη θέση του Μπουονανότε, έδωσε νέα πνοή στην επίθεση. Όταν μπήκε και ο Τζεμπούρ η ομάδα ανέβασε κατακόρυφα την απόδοση της και μου άρεσε το γεγονός πως πολλές φορές, οι δύο παίκτες βρέθηκαν σα να έχουν παίξει καιρό μαζί, όπως και στη φάση του γκολ. Από ένα παιχνίδι, με τη μορφή που είχε, είναι δύσκολο να κρίνεις αν πρέπει αυτοί να παίζουν μαζί. Είναι η πρώτη φορά όμως φέτος, που έχω την αίσθηση πως δύο από τους μπροστινούς παίκτες της ΑΕΚ, κουμπώνουν τόσο καλά. Όσοι βρέθηκαν μέσα στο γήπεδο κατανοούν για τι πράγμα μιλάω και πόσες φορές συνδυάστηκαν όμορφα οι δυο τους. Θυμίζω πως συμμετείχαν με ενδιάμεσο (Πλατέλλας-Μάνταλος-Τζεμπούρ τακουνάκι στον Μάνταλο) και στην ευκαιρία του τελευταίου μετά το 2ο γκολ, αλλά και την πάσα για να κερδίσει το πέναλτι ο Τζεμπούρ, την κάνει στον κενό χώρο ο Πλατέλλας.

Ασφαλώς για τον Γαλλοαλγερινό υπήρχαν στοιχεία που εντυπωσίασαν. Η ομαδικότητα του, αλλά και η ψυχραιμία του στη φάση του πέναλτι, όπου ήταν φανερό πως δεν τον απασχόλησε το ποιός θα χτυπήσει το πέναλτι. Εκεί θα κάνω μια απλή αναφορά στην αήττητη ανοησία που...δέρνει αυτούς που τον γιούχαραν και θα προσπεράσω.

Η παρουσία αυτών των δύο (Πλατέλλα-Τζεμπούρ), είναι κάτι που επίσης θεωρώ πως πρέπει να πιστωθεί στον προπονητή. Ο «τρομοκράτης» φάνηκε πιο ώριμος από ποτέ, σε θέματα και ομαδικότητας και συμπεριφοράς στο παιχνίδι και μακάρι να συνεχίσει έτσι. Όσο για τον Πλατέλλα, που φαινόταν από τα ρεπορτάζ πως ο Ουρουγουανός τον είχε ξεγραμμένο, μόνο κάτι τέτοιο δεν φάνηκε. Κι αν ο Πογιέτ του έδωσε μία ευκαιρία, σημαίνει πως κάτι είδε για να του τη δώσει και ο Πλατέλλας, την άρπαξε. Ασφαλώς όλα αυτά θα έχουν αξία, αν υπάρξει συνέχεια.


Για Μάνταλο και Μπουονανότε. Για τον πρώτο θα επιμείνω πως η επιστροφή του έγινε βιαστικά. Θεωρώ πως υστερεί ακόμα σε φυσικές δυνάμεις (απόλυτα φυσιολογικό λόγω έλλειψης προετοιμασίας), αλλά τον έχει στρεσάρει το γεγονός πως θέλει να προσφέρει πολλά με αποτέλεσμα να έχει χάσει και την ψυχραιμία του σε πολλές φάσεις. Δέχεται μια τζάμπα κίτρινη, πάει να σκοτώσει στο τετ-α-τετ τον Κυριακίδη και γενικά έχει μια αδημονία και στο να σκοράρει. Προσοχή, δεν αναφέρομαι στη φάση του πέναλτι, αφού αυτός είναι ο εκτελεστής, αφού δεν υπήρχε στο ματς ο Μπουονανότε. Ο Κυριακίδης (μακάρι να είχε τέτοιο τέρμα η ΑΕΚ) έκανε έξοχη επέμβαση.

Για την παρουσία του Enano στο παιχνίδι αυτό, οι απόψεις διίστανται. Προσωπικά, επειδή το ανέφερα και κατά τη διάρκεια της μετάδοσης, ο Αργεντινός σήμερα, στα πράγματα που οφείλει να κάνει τακτικά ένας ποδοσφαιριστής, ήταν καλύτερος από κάθε άλλη φορά. Οι φάσεις δεν του βγήκαν στις προσωπικές ενέργειες, αλλά τουλάχιστον ήταν ένας κανονικός παίκτης ενδεκάδας, που βοηθούσε και ανασταλτικά, είχε τρεξίματα και προσπαθούσε να είναι ομαδικός. Δεν είμαι βέβαιος αν του ταιριάζει ο ρόλος που είχε στο 4-3-3 και δεν θα εκπλαγώ καθόλου, αν σε αυτό το σύστημα, κερδίσει χρόνο συμμετοχής, ο Βαγγέλης Πλατέλλας.