Ένα κεράκι στον Άγιο Πατάπιο

Είναι φανερό πως η ρέντα, δεν λέει να εγκαταλείψει αυτή την ομάδα, ακόμα και στις χειρότερες μέρες της. Μετά από ένα τρισάθλιο, απαράδεκτο, ανεκδιήγητο και οτιδήποτε άλλο μπορεί να βάλει ο νους, πρώτο μέρος, καταφέραμε να πάρουμε το διπλό και να ισοβαθμούμε και με την Βοσνία. Αυτό είναι το κρατούμενο από την βραδιά, αλλά από την άλλη το αντιπροσωπευτικό συγκρότημα, δεν έχει κανένα δικαίωμα, να παρουσιάζει για ένα ημίχρονο ένα τέτοιο χάλι. Η Εθνική στα πρώτα 45 λεπτά ήταν χειρότερη και από εφιάλτη και φλέρταρε σοβαρά με τη γκέλα.

Ευθύνη γι’ αυτό, δεν έχουν μόνον οι ποδοσφαιριστές, αλλά κυρίως ο Φερνάντο Σάντος. Ο Πορτογάλος έκανε τις χειρότερες δυνατές επιλογές για την αρχική ενδεκάδα, στην πλαισίωση του Μήτρογλου και επιπλέον είχε τον Ταχτσίδη στο κέντρο, που δεν μπορούσε να μεταφέρει γρήγορα τη μπάλα. Από την άλλη μεριά Κονέ και Χριστοδουλόπουλος, δεν μπορούσαν να δώσουν κανένα στήριγμα στον Μήτρογλου. Έτσι είδαμε το αθλιότερο, ίσως, ημίχρονο, των τελευταίων δέκα ετών από την ελληνική ομάδα. Ακόμα και σε παιχνίδια που έχασε, κάτι προσπαθούσε να κάνει, κάτι έκανε. Σε αυτή την περίπτωση, είναι και η δυναμικότητα του αντιπάλου που δεν αφήνει καμία δικαιολογία και ο Σάντος το γνωρίζει πολύ καλά.

Από εκεί και μετά η εμπειρία και η τεράστια προσωπικότητα του «τυπάρα» ήταν αυτή που έκανε τη διαφορά. Από την ώρα που μπήκε στο παιχνίδι, άλλαξαν όλα, η Εθνική άρχισε να κάνει τη μία φάση μετά την άλλη και ήταν αδύνατο έστω και μια ευκαιρία να μην γίνει γκολ. Τώρα είμαστε στο παιχνίδι για την πρωτιά, αφού οι Βόσνιοι έχασαν από τους Σλοβάκους εντός και ξαναπαίζουν μαζί τους εκτός έδρας. Καλό θα είναι οι διεθνείς και ο Σάντος ν’ ανάψουν ένα κεράκι στον Άγιο Πατάπιο. Προσοχή όμως, γιατί με τέτοιο ποδόσφαιρο, θα βαρεθούν να μας βοηθάνε και οι …Άγιοι στο τέλος.