Ενα γκολ και έφυγε για τους «οκτώ»...

Tο πόσο οριακά είναι τα πράγματα στην έδρα της ομάδας που επί 22 χρόνια εγκαθίδρυσε μία αυτοκρατορία στην Πρεμιερ Λιγκ με 13 τίτλους (και πάντα μία θέση στην πρώτη τριάδα στις υπόλοιπες εννιά περιπτώσεις) φαίνεται από τα δημοσιεύματα που θέλουν τον Ράιαν Γκιγκς να έχει συγκρουστεί ανοιχτά με τον Ντέιβιντ Μόγες. Η αφορμή όπως πάντα σε τέτοιες περιπτώσεις κάτι πολύ επουσιώδες, όπως το ότι η ομάδα στις προπονήσεις κάνει πολλές ασκήσεις αμυντικής τακτικής και αυτό στον μπαρουροκαπνισμένο Γκιγκς έμοιαζε με ύβρι στην επιθετική φιλοσοσφία του κλαμπ. Η Γιουνάιτεντ είναι καζάνι που βράζει και αυτό κάνει την αποψινή ρεβάνς πραγματικά κομβική!

ΒEΒΑΙΑ κανείς δεν θα ασχολιόταν με λεπτομέρειες αν η ομάδα ήταν όπως όλα τα χρόνια μετά το 1991 μέσα στη μάχη του τίτλου ή έστω κάπου εκεί γύρω! Αυτό που συμβαίνει φέτος είναι κάτι πρωτόγνωρο για μία ολόκληρη γενιά οπαδών της Γιουνάιτεντ. Η ομάδα κάτω από την έκτη θέση, σταθερά από τον Οκτώβριο σχεδόν και σε ματς εναντίον όλων αυτών που είναι από πάνω της, να έχει μόλις μία νίκη εκείνη με την Αρσεναλ τον Οκτώβριο; Αυτό ούτε σε σενάρια επιστημονικής φαντασίας δεν θα γραφόταν το καλοκαίρι!

ΟΠΟΙΟΣ έβλεπε το ματς με τη Λίβερπουλ την Κυριακή, παρακολουθούσε δύο παίκτες όπως ο Μάτα και ο Φελαϊνί που έχουν στοιχίσει περίπου 65 εκατομμύρια λίρες μαζί, να περπατάνε στον αγωνιστικό χώρο και να μην μπορούν να παρακολουθήσουν τον ρυθμό των αντιπάλων τους. Ετσι γινόταν άμεσα αντιληπτό και προφανές πως δεν είναι μόνο ο Ντέιβιντ Μόγες το ζήτημα! Σαφέστατα και φταίει, αλλά δεν είναι αυτός που θα μπει να αγωνιστεί. Οταν ο Φαν Πέρσι περιφέρεται στο γήπεδο λες και έχει ερωτική απογοήτευση, ο Κάρικ πασάρει λάθος στα πέντε μέτρα και ο Μάτα δεν μπορεί να κάνει έναν συνδυασμό με τον Ρούνεϊ, τότε δεν υπάρχει καπετάνιος που θα έκανε αυτό το καράβι να αλλάξει ρότα για να μην πέσει στα βράχια.

ΚAΠΟΙΟΙ λένε πως αν ήταν ακόμη ο σερ Αλεξ στον πάγκο, δεν θα ήταν αυτή η εικόνα. Συμφωνώ. Κανείς παίκτης δεν θα τολμούσε με τον Σκωτσέζο στον πάγκο να περπατά μέσα στο γήπεδο, αλλά κάποια πράγματα έχουν όρια. Και όταν οι πιο πολλοί παίκτες δεν μπορούν να αλλάξουν τρεις πάσες τότε δεν μπορείς να ζητείς τα ρέστα μόνο από τον μάνατζερ!

ΑΠEΝΑΝΤΙ στον Ολυμπιακό, όλος ο Τύπος στην Αγγλία συμφωνεί πως ο Μόγες παίζει το κεφάλι του. Οι όποιες ήττες μέσα στο εσωτερικό μπορούν εν μέρει να δικαιολογηθούν από τον κόσμο σε αυτή τη μεταβατική σεζόν. Ωστόσο αυτό που κινδυνεύουν να πάθουν οι «κόκκινοι διάβολοι» από τον Ολυμπιακό στην ποδοσφαιρική αλαζονεία που διακατέχει τους πάντες στο νησί όταν μιλάνε για ομάδες από την Ελλάδα και την Τουρκία είναι αδιανόητο! Η υπεροχή που νιώθουν και που κάποιες φορές είναι δικαιολογημένη, δεν τους επιτρέπει να δουν τη σκληρή πραγματικότητα η οποία δεν είναι άλλη από το γεγονός πως αυτή η Γιουνάιτεντ, ακόμη και αν πέρυσι πήρε το πιο εύκολο πρωτάθλημα της τα τελευταία δέκα χρόνια, είναι μία άρρωστη ομάδα. Και σε αυτό το κομμάτι της αγωνιστικής αλλαγής στον τρόπο παιχνιδιού έχει ευθύνη ο Μόγες, αφού έχει επιλέξει την επιμονή στα όρια εμμονής σε ψηλές σέντρες βγάζοντας από τον τρόπο ανάπτυξης του παιχνιδιού τις πολλές πάσες πριν εκδηλωθεί επίθεση. Αυτό δηλαδή που ήταν για χρόνια το σήμα κατατεθέν όλων των ενδεκάδων του σερ Αλεξ. Αυτό που κάνει την πρωταθλήτρια Αγγλίας να ακροβατεί σε κάθε ματς σε τεντωμένο σχοινί είναι η αμυντική συμπεριφορά των πιο πολλών παικτών που απλά δεν υπάρχει με αποτέλεσμα να πιέζεται η εστία και να γίνονται όλο και περισσότερες φάσεις. Αυτό λειτουργεί ψυχοβγαλτικά σε μία ομάδα που στο DNA της για χρόνια είχε χαραγμένη την ανωτερότητα και την αίσθηση υπεροχής απέναντι στο 95% των αντιπάλων της! Και τώρα δια- πιστώνει πικρά πως ο αντίπαλος δεν τη φοβάται, ιδιαίτερα μέσα στο «Θέατρο των Ονείρων»!

ΑΥΤO ΕIΝΑΙ λοιπόν για μένα και το ξεκάθαρο κλειδί της πρόκρισης για τον Ολυμπιακό απόψε. Δεν χρειάζεται να τη σεβαστεί παραπάνω από το τυπικό μέρος. Ουσιαστικά μόλις αρχίσει το ματς πρέπει να δείξει πως δεν φοβάται. Καταλαβαίνω πως το ξεκίνημα θα είναι δύσκολο αφού η εξέδρα θα σπρώξει την Γιουνάιτεντ. Πιθανότατα θα πάρει και κάποια σφυρίγματα από την ταχύτητα του παιχνιδιού που πάντα οι ξένοι διαιτητές της δίνουν μέσα στο «Ολντ Τράφορντ», παρασυρόμενοι και αυτοί από την ατμόσφαιρα αλλά μέχρι εκεί! Ο Ολυμπιακός οφείλει να αποσυμπιεστεί μετά την αρχή. Αν δεν δεχτεί γκολ στο πρώτο εικοσάλεπτο η πίεση θα πέσει και όσο πιο γρήγορα αναγκάσει η ελληνική ομάδα την Γιουνάιτεντ να ανεβάσει παίκτες αλόγιστα στην επίθεση και αρχίσουν οι σέντρες τότε τόσο πιο κοντά στην πρόκριση θα είναι!

ΣΤOΧΟΣ της ομάδας του Μίτσελ πρέπει να παραμένει ένα γκολ. Αν μάλιστα προηγηθεί, η εξέδρα θα αρχίσει να χάνει την υπομονή της με τον Μόγες και θα ξεκινήσουν οι αποδοκιμασίες! Αυτός οφείλει να είναι ο στόχος του Ολυμπιακού και μπορεί να το κάνει! Λέγαμε μετά το 2-0 του Νέου Φαλήρου πως εκείνη ήταν η μεγαλύτερη νίκη στην ευρωπαϊκή ιστορία του, τώρα έχει την ευκαιρία να κάνει και τη μεγαλύτερη πρόκρισή του.

ΑΠΛΩΣ πρέπει να υπάρχει πάντα στο πίσω μέρος του μυαλού πως κάτι μπορεί να στραβώσει. Η Γιουνάιτεντ κάποια μέρα θα παίξει ξανά σαν… Γιουνάιτεντ οπότε αν προηγηθεί με 2-0 ακόμη και 3-0, τότε είναι που η ελληνική ομάδα πρέπει να κρατήσει πιο πολύ την ψυχραιμία της. Ενα γκολ ακόμη και τότε θα αρκεί για να τον φέρει στην κλήρωση των προημιτελικών, μετατρέποντας το «Θέατρο των ονείρων» σε σκηνή για εφιάλτες!