Εμείς την ευκαιρία την… κλωτσάμε στα δίχτυα!

Πολλοί δεν μας περίμεναν στους «16», ειδικά έπειτα από τα δύο πρώτα μας αποτελέσματα απέναντι σε Κολομβία και Ιαπωνία. Όμως, η Ελλάδα τους διέψευσε και με τον δικό της τρόπο τα ξημερώματα της Δευτέρας ενδέχεται να γράψει ακόμη μια «χρυσή» σελίδα στην ποδοσφαιρική της ιστορία.

Όποια οπτική γωνία κι αν επιλέξει κανείς για να εξηγήσει το πώς βρέθηκε η Εθνική στην επόμενη φάση θα δει την ανηφόρα που ανέβηκαν ο Σάντος και οι διεθνείς για να φέρουν για πρώτη φορά την «γαλανόλευκη» σε φάση νοκ-άουτ Παγκοσμίου Κυπέλλου.

Η επίθεσή μας δεν… πέταξε φωτιές. Η αλήθεια είναι πως ήταν η χειρότερη από τις ομάδες που συνεχίζουν. Έφερε όμως το εισιτήριο με «χειρουργική ακρίβεια». Τα δύο τέρματα που πετύχαμε απέναντι στην Ακτή -τα μοναδικά που σημειώσαμε στον όμιλo- ήταν αρκετά για μας στείλουν στο Ρεσίφε και την… αγκαλιά της Κόστα Ρίκα.

Τα 331 λεπτά χωρίς γκολ σε Μουντιάλ (από το τελευταίο μας τέρμα με τον Τοροσίδη απέναντι στη Νιγηρία το 2010) ήταν… απλώς παραπλανητικά, καθώς στο ματς που καιγόμασταν για τέρμα ο Ανδρέας Σάμαρης ήταν έτοιμος και έδωσε τη λύση. Από τη μεριά του, ο Γιώργος Σαμαράς περίμενε την κατάλληλη στιγμή και πιο ιδανικό σημείο από το 90+3ο λεπτό στο «Καστελάο» δεν υπήρχε. Έτσι, το πρώτο του σουτ στο τέρμα έπειτα από 270 και… κάτι λεπτά συμμετοχής στην διοργάνωση, ήταν αυτό που μας έβγαλε στους δρόμους.

Αυτή, είναι λοιπόν και η απάντηση στο 7.7% του περίφημου «infostrada» στην κατηγορία «δημιουργίας φάσεων» δίνοντας στην Ελλάδα το μικρότερο ποσοστό από τις χώρες που προκρίθηκαν. Έτσι, θα συνεχίσουμε… διαψεύδοντας τα ποσοστά και τις προβλέψεις, δείχνοντας πως αυτό που είχαν γράψει οι Ισπανοί για την λίγη μπάλα αλλά… τα πολλά «cojones» έχει βάση.