Είναι δυνατόν εκείνος που απαρνήθηκε τα ιδανικά της ομάδας, εκείνος ο «προδότης» που μέχρι πρότινος θεωρούνταν σύμβολο να επανακτήσει τον σεβασμό, το θερμό χειροκρότημα και τα αρνητικά συναισθήματα προς το πρόσωπό του μεμιάς να εξαφανιστούν;
Φυσικά, πλείστοι όσοι κατόρθωσαν κάτι τέτοιο στο παρελθόν…
Υπάρχει όμως και ένας που κατάφερε το ακριβώς αντίθετο. Αυτός δεν είναι άλλος από τον Εμάνουελ Αντεμπαγιόρ...
Το ημερολόγιο έδειχνε 12 Σεπτεμβρίου 2009 και η Μάντσεστερ Σίτι φιλοξενούσε την Άρσεναλ στο «Έτιχαντ». Μπορεί οι «κανονιέρηδες» να είχαν την υπεροχή στα πρώτα λεπτά της αναμέτρησης, καθώς έχασαν σημαντικές ευκαιρίες, ωστόσο οι γηπεδούχοι ήταν αυτοί που άνοιξαν το σκορ στο 20ο λεπτό, όταν μια κεφαλιά του αμυντικού Ρίτσαρντ βρήκε στο δοκάρι, κόντραρε στον Αλμούνια και μετά κατέληξε στα δίχτυα. Η Άρσεναλ όσο περνούσε η ώρα πήρε μέτρα στο γήπεδο και ο Φαν Πέρσι έφερε το ματς στα ίσα στο 62ο λεπτό.
Η κίνηση που έμεινε στην ιστορία
Το ρολόι έδειχνε ότι είχαν συμπληρωθεί 80’ και ο Αντεμπαγιόρ εκμεταλλεύτηκε, όντας αμαρκάριστος στην καρδιά της αντίπαλης άμυνας, μια σέντρα χειρουργικής ακρίβειας και με σκαστή κεφαλιά γράφει το 3-1.
Ο άρτι αφιχθείς στο Μάντσεστερ, Τογκολέζος επιθετικός, διατήρησε με αυτόν τον τρόπο το ρεκόρ, που τον ήθελε να σκοράρει σε κάθε ματς από τη στιγμή που έφυγε από την ομάδα του Άρσεν Βενγκέρ. Βρήκε δίχτυα για τέταρτο συνεχόμενο παιχνίδι πρωταθλήματος. Παρ’ όλα αυτά, η συγκεκριμένη επίδοση έμελλε να περάσει σε δεύτερη μοίρα, αφού την επισκίασε ο μνημειώδης πανηγυρισμός που ακολούθησε.
Τι και αν ο Αντεμπαγιόρ είχε περάσει από το Βόρειο Λονδίνο για μια τριετία (2006-2009), δευτερόλεπτα έπειτα από την επίτευξη του γκολ, έφυγε τρέχοντας και αφού διάνυσε όλο το γήπεδο, γονάτισε και πανηγύρισε μπροστά στους οπαδούς της Άρσεναλ με προκλητικό τρόπο.
Όπως ήταν αναμενόμενο, η συγκεκριμένη κίνηση αποτέλεσε το πυρωμένο φιτίλι στο καντήλι της οργής των φίλαθλων των φιλοξενούμενων που εκτόξευσαν βροχή από ύβρεις και πλαστικά αντικείμενα προς το μέρος του. Για την ιστορία οι «γαλάζιοι» επικράτησαν με σκορ 4-2.
«Δεχόμουν φραστικές ρατσιστικές επιθέσεις»
Εκείνη του η κίνηση δεν πέρασε «αναίμακτα». Η Αγγλική Ομοσπονδία του επέβαλε πρόστιμο 25.000 λιρών, ενώ χάλασε τη σχέση του με αρκετούς πρώην συμπαίκτες του από τους «κανιονιέρηδες», οι οποίοι αρνήθηκαν να έχουν οποιαδήποτε επαφή μαζί του.
Πάντως, ο περί ου ο λόγος, μια δεκαετία αργότερα ,σε συνέντευξη του στη «Daily Mail», έδωσε τη δική του εξήγηση για το συγκεκριμένο περιστατικό: «Θα ήθελα να επισημάνω ένα πράγμα, το οποίο πολύς κόσμος δεν γνωρίζει. Τις εβδομάδες πριν από τη συγκεκριμένη αναμέτρηση είχα γίνει αποδέκτης αισχρών σχολίων ρατσιστικού χαρακτήρα.
Ύστερα από τον πανηγυρισμό, η Αγγλική Ομοσπονδία με τιμώρησε, με χρηματικό πρόστιμο. Όμως δεν συνέβη το ίδιο για τους φιλάθλους της Άρσεναλ που μου επιτέθηκαν λεκτικά. Όπως καταλαβαίνετε, ο ρατσισμός συνιστά ένα φαινόμενο, το οποίο ξεκίνησε πολύ πριν εμφανιστώ εγώ στην ποδοσφαιρική σκηνή και υφίσταται ακόμη και σήμερα».
Εν συνεχεία, ο φορ που σήμερα αγωνίζεται στην Ολίμπια Ασουνσιόν της Παραγουάης και σκόραρε 122 φορές την εξαετία που βρέθηκε στο Νησί, ανακάλεσε την κάθε άλλο φιλική υποδοχή που του επεφύλασσε ο κόσμος στο γήπεδο τη συγκεκριμένη ημέρα: «Θυμάμαι ότι μόλις μπήκα στο γήπεδο το μόνο που άκουσα ήταν την κερκίδα να τραγουδάει εν χορώ: ‘’Η μητέρα σου είναι πόρνη και ο πατέρας σου είναι ένας άθλιος εργάτης’’.
Ο πατέρας μου εργαζόταν σε ανταλλακτήριο συναλλάγματος και η μητέρα μου ήταν επιχειρηματίας. Το σκηνικό αυτό, όσο περνούσε η ώρα δεν σταματούσε, αντιθέτως συνεχιζόταν. Λοιπόν πώς μπορώ να απαντήσω σε αυτό; Εγώ δεν μπορούσα να υψώσω τη φωνή μου απέναντι σε χιλιάδες φιλάθλους.
«Οι προσβολές είχαν ξεπεράσει τα όρια»
Και τώρα η Αγγλική Ομοσπονδία υποτίθεται ότι προσπαθεί να καταπολεμήσει το ρατσισμό; Λυπάμαι, αλλά κάτι πάει λάθος. Σήμερα είναι αργά πλέον. Ως εδώ και μη παρέκει.
Ο Κόλο Τουρέ γύρισε και μου είπε «δεν δείλιασες ούτε στιγμή σε αυτό που έκανες…» Δεν αισθανόμουν θνητός εκείνη τη στιγμή. Οι προσβολές που είχα δεχθεί είχαν ξεπεράσει τα όρια. Κοιτούσα τους οπαδούς και όταν είχα γονατίσει μπροστά στην κερκίδα σκεφτόμουν ενδόμυχα αυτό, διότι ορισμένα δεν πρέπει να τα κάνεις».
Επιμέλεια: Παναγιώτης Ιωάννου