Εκεί που το ποδόσφαιρο είναι πιο δυνατό!

Ο αγώνας της Σάλκε με τον Αστέρα δεν αντέχει σε μεγάλη αγωνιστική κριτική. Λίγες λέξεις τον περιγράφουν, η ελληνική ομάδα άντεξε μέχρι το πρώτο γκολ, στη συνέχεια δεν μπορούσε να ακολουθήσει το ρυθμό και την ποιότητα των αντιπάλων. Τελεία...

Σε τέτοιες βραδιές και αυτό ισχύει και για τον Αστέρα, που ακόμα συγκεντρώνει παραστάσεις και εμπειρίες στα ευρωπαϊκά του ταξίδια, είναι πολύ καλύτερο να μιλάμε ποδόσφαιρο. Κυρίως γιατί το δικό μας ποδόσφαιρο δεν μας δίνει την ευκαιρία και πολύ συχνά να το κάνουμε.

Δύο εικόνες, λοιπόν, αμέσως μετά το τέλος της αναμέτρησης. Αντίθετες μεταξύ τους, αλλά εξίσου δυνατές. Η πρώτη μετά το τέλος του αγώνα. Η Σάλκε δεν είχε κάνει δα και κανένα κατόρθωμα. Είχε μόλις νικήσει με 4-0 τον άσημο Αστέρα της Ελλάδας. Κι όμως, η ομάδα παρέμεινε στο γήπεδο για 15-20 λεπτά για να γιορτάσει με τον κόσμο, που χειροκροτούσε όρθιος.

Οχι για τη νίκη. Αυτή άλλωστε ήταν δεδομένη από το πρώτο ημίχρονο. Οχι για το σκορ. Και αυτό λίγο πολύ όλοι μας το είχαμε στο μυαλό μας. Οχι για την πρώτη θέση στον όμιλο. Την ψιλοπεριμέναμε. Εμειναν για να γιορτάσουν το ποδόσφαιρο. Να απολαύσουν τη στιγμή. Θα το έκαναν με οποιονδήποτε αντίπαλο, ίσως και οποιαδήποτε στιγμή.

Δεύτερη εικόνα, "ανάποδη". Με όσους είχαν μείνει στο "Veltins Arena", να πανηγυρίζουν το γκολ του ΠΑΟΚ εναντίον της Μπορούσια Ντόρτμουντ. Μαζί και με τους Ελληνες. Κάποιος Γερμανός μάλιστα, δημοσιογράφος, χοροπηδούσε βλέποντας τον Μακ να σκοράρει.

Το ποδόσφαιρο, ξέρετε, γεννάει τέτοια συναισθήματα. Και κανονικά, πρέπει να τα γεννάει. Αλλιώς, θα ήταν αδιάφορο. Οι αντιπαλότητες, είναι φυσιολογικές. Αλλά άλλο αυτό, να χαίρεσαι με την ήττα του αντιπάλου σου και άλλο οι ακρότητες. Και τέτοιες, ακόμα και αν πράγματι συμβαίνουν και σε γήπεδα όπως αυτό που επισκέφτηκε ο Αστέρας την Πέμπτη (1/10), δεν μπορούν να νικήσουν το ίδιο το ποδόσφαιρο.

Εκείνο στην Γερμανία, στην έδρα της Σάλκε και σε έδρες όπως αυτή της Σάλκε, παραμένει πιο δυνατό! Αυτό είναι η μεγάλη νίκη που έχουμε εμείς ως ελληνικό ποδόσφαιρο πολύ καιρό να κάνουμε. Και αυτό δεν είναι απλώς μια μίζερη αντιμετώπιση. Είναι μια άχαρη πραγματικότητα, την οποία αντιμετωπίζουμε και υπενθυμίζουμε στον εαυτό μας κάθε φορά που επισκεπτόμαστε μια "Veltins Arena".