Είχε «προβλέψει» πριν δύο εβδομάδες πως θα καεί η Ελλάδα…

Άραγε οι χειριστές του Καναντέρ που πραγματοποίησαν αναγκαστική προσγείωση στη Λακωνία να είχαν ψηφίσει «ΝΑΙ» ή «ΟΧΙ» στο δημοψήφισμα; Πώς να κρίνουν τις εξελίξεις στην κυβέρνηση υπό το πρίσμα των κινήσεων της αριστερής πλατφόρμας του ΣΥΡΙΖΑ οι κάτοικοι του Καρέα; Και -αλήθεια- όσοι αυτήν την ώρα που εσύ διαβάζεις αυτήν τη σαχλαμάρα βλέπουν την περιουσία τους να γίνεται στάχτη από τις φλόγες, τι απαντούν στο δίλημμα «ευρώ ή δραχμή»;

Γράφει ο Νικόλας Ακτυπης

Τις επόμενες ώρες οι ευθύνες θα γίνουν μπαλάκι μεταξύ κυβέρνησης, δημάρχων, πυροσβεστικής, υπηρεσίας πολιτικής προστασίας. Θα υπάρξουν καταγγελίες για εμπρησμούς. Θα ακούσουμε για οργανωμένα σχέδια αποσταθεροποίησης και κρατική ολιγωρία. Ίσως ακόμη και για ασύμμετρες απειλές ή «στρατηγούς ανέμους». Κάθε σενάριο κουβαλά το δικό του επίπεδο σοβαρότητας και σχέσης με την αλήθεια, αλλά σε κάθε περίπτωση αυτά τα πράγματα –μεταξύ μας τώρα- είναι γνωστά.

Δεν απαιτούνται μαντικές ικανότητες για να ποντάρεις στο πώς θα εξελιχθεί μια κατάσταση που έχει επαναληφθεί στο παρελθόν. Άλλωστε, η γνώση της ιστορίας πάντα αποτελεί τον καλύτερο οδηγό… πρόγνωσης του μέλλοντος. Αυτό προφανώς ισχύει και για έναν τύπο που με τιμά με τη φιλία του και υπηρετεί ως διπλωμάτης αυτής της χώρας στο εξωτερικό.

Τελευταία φορά που είχαμε την τύχη να τα πούμε ήταν λίγες μέρες μετά την εξαγγελία του Αλέξη Τσίπρα για δημοψήφισμα. «Έλα μαλάκα (το δικό μας… πρωτόκολλο αυτήν την προσφώνηση προβλέπει) θα είμαι για μερικές ώρες Ελλάδα, πάμε να πιούμε ένα καφεδάκι και να κουβεντιάσουμε. Μακάρι να διαφωνήσουμε»!

Πάνω στη συζήτηση είχαμε επιμέρους συμφωνίες και διαφωνίες, όμως το «κλειδί» όλης της κουβέντας ήταν η ατάκα που έριξε στο τραπέζι: «Στην κατάσταση που βρισκόμαστε, έχεις αναλογιστεί τι θα γίνει αν πιάσει μια φωτιά; Θα καεί η Ελλάδα ρε Νικολάκη κι εμείς στεκόμαστε σε ένα Ναι ή ένα Όχι»… Αμφιβάλω για το αν είχε πληροφορίες από… μέσα ή για την ιδιότητά του ως διπλός πράκτορας ή ακόμη και αν γνώριζε τίποτα περί οργανωμένου σχεδίου. Άνθρωπος απλά διορατικός, ο φίλος (δεν χρειάζονται άλλα στοιχεία) πίνοντας τον καφέ του προέβλεψε τα μελλούμενα με βάση τα προηγούμενα και με τα λόγια του μας άφησε και τους δύο στεγνούς από λέξεις στη σκέψη του πόσο ευάλωτοι είμαστε απέναντι σε οτιδήποτε μας τύχαινε.

Το τελευταίο διάστημα (μέρες, μήνες, χρόνια), όσο ο κρατικός μηχανισμός απλά ξεχαρβαλωνόταν, φάνηκε να ξεχνάμε τον μικρόκοσμό μας (με την καλή έννοια). Όλοι μας, με πρώτους τους πολιτικούς και τους υπόλοιπους να ακολουθούμε, υπερασπιστήκαμε με πάθος τα πιστεύω μας, κατηγορήσαμε άκριτα όποιον στάθηκε πολιτικά απέναντί μας στη συζήτηση για το GREXIT και ξεχάσαμε πως εμείς και τα προβλήματά μας θα συνεχίζαμε να μένουμε εδώ.

Αυτές οι φωτιές –ανεξάρτητα από την αιτία τους- μας το υπενθύμισαν με τραγικό τρόπο. Σήμερα όσους αγγίζουν οι φλόγες δεν τους ενδιαφέρει στο ελάχιστο αν ο γείτονας υπήρξε θιασώτης του λόμπι της δραχμής ή αν πρόκειται για γερμανοτσολιά. Κανένας από τους δύο δεν δίνει δεκάρα για τον ανασχηματισμό που μέχρι το μεσημεράκι είχε αναδειχθεί στο απόλυτο θέμα και πλέον ούτε που αχνοφαίνεται πίσω από το πέπλο καπνού που σηκώνεται πάνω από τα καμένα.

Ίσως έφτασε η ώρα με αυτήν την αφορμή να στροφάρουμε -επιτέλους- διαφορετικά το μυαλό μας. Να αρχίσουμε να ενεργούμε και να πράττουμε με μοναδικό γνώμονα το τι είναι καλό για αυτόν τον τόπο και τους κατοίκους του. Πατάμε στο ίδιο χώμα κι αναπνέουμε τον ίδιο αέρα. Αυτά θα ‘πρεπε να μας νοιάζουν, όχι τα πολιτικά παιχνίδια που στήνονται και θα στηθούν γύρω τους…