Σε ηλικία 72 ετών έφυγε από τη ζωή ο Ντράγκαντιν Σούρμπεκ, πρώην πρωταθλητής κόσμου και Ευρώπης κι ένας από τους μεγάλους παίκτες του αθλήματος. Σε μία μέρα γιορτής για τον κροατικό αθλητισμό με την ιστορική συμμετοχή της εθνικής ομάδας ποδοσφαίρου στον τελικό του Παγκοσμίου Κυπέλλου η χώρα είχε αυτή τη θλιβερή, τη μελαγχολική στιγμή με τον θάνατο του Σούρμπεκ, ο οποίος γεννήθηκε στο Ζάγκρεμπ στις 8 Αυγούστου 1946 και μεγαλούργησε στα αγωνιστικά τραπέζια για περισσότερο από μία εικοσαετία.
Ο Ζόραν Πρίμορατς, ένας άλλος κορυφαίος πρεσβευτής του κροατικού πινγκ πονγκ στα νεότερα χρόνια, δήλωσε χαρακτηριστικά: «Πολύ λυπηρά νέα για την Κροατία και ολόκληρη την κοινότητα της επιτραπέζιας αντισφαίρισης. Ήταν το είδωλό μου και ένας από τους μεγαλύτερους αθλητές στη χώρα. Το αγωνιστικό του πνεύμα και η συστηματική δουλειά ήταν σε εξαιρετικό επίπεδο. Έμαθα πολλά από αυτόν, ειδικά κατά την προετοιμασία για τους Ολυμπιακούς Αγώνες στη Βαρκελώνη. Ήταν 46 ετών εκείνη την εποχή, όταν αγωνίστηκε στην Ισπανία, αλλά έκανε προπονήσεις ακόμη περισσότερο κι από μένα. Το forehand του ήταν λαμπρό. Είχε μεγάλη αίσθηση του χιούμορ και μου άρεσε πραγματικά να ξοδεύω χρόνο μαζί του. Ήταν ένας πραγματικός πρωταθλητής και το προσωνύμιο του «Τίγρη από το Ζάγκρεμπ» του ταίριαζε τέλεια!». Σημειωτέον ότι ένα χρόνο μετά από εκείνο το Ολυμπιακό τουρνουά, το 1993 στη Γαλλία, ο Σούρμπεκ και ο Πρίμορατς είχαν αναδειχτεί «ασημένιοι» Μεσογειονίκες στο διπλό ανδρών!
Οι κορυφαίες ομοσπονδίες του αθλήματος, όπως και μέσα ενημέρωσης, εμπλούτισαν το σχετικό ρεπορτάζ και με άλλες δηλώσεις, όπως και στοιχεία από την καριέρα και τη ζωή του Σούρμπεκ. Σταχυολογούμε από το κείμενο της Ευρωπαϊκής Ένωσης του αθλήματος (E.T.T.U.):
«Γνωστός σε όλο τον αθλητικό κόσμο ο Ντράγκατιν Σούρμπεκ γνώρισε κάπως δύσκολη παιδική ηλικία, καθώς ο πατέρας του σκοτώθηκε σε αυτοκινητιστικό δυστύχημα όταν ο ίδιος ήταν μόλις επτά ετών. Είχε μεγάλη δύναμη συγκέντρωσης, μάλιστα καθόταν σ’ ένα σκοτεινό δωμάτιο πριν αρχίσει κάποιος σημαντικός αγώνας. Το στυλ παιχνιδιού του επίσης και το υψηλό επίπεδο γυμναστικής τον έκαναν όχι μόνο έναν εθνικό ήρωα, αλλά έναν ήρωα οπουδήποτε έπαιζε. Το παρατσούκλι «ο τίγρης του Ζάγκρεμπ» τού το έδωσαν οι Κινέζοι. Πάντα έβαζε τα δυνατά του και ποτέ δεν πίστευε ότι ένας πόντος είναι σίγουρα χαμένος.
«Πέθανε ένας από τους μεγαλύτερους παίκτες του αθλήματός μας. Γνωρίζοντας το θρυλικό του status, αυτή είναι μια πολύ θλιβερή στιγμή για όλους όσους αγαπούν την επιτραπέζια αντισφαίριση, όχι μόνο στην Ευρώπη, αλλά και παγκοσμίως», τόνισε ο πρόεδρος της E.T.T.U. Ρόναλντ Κράμερ.
Αν και καθοδηγούμενος από πολλούς, κυρίως στην εθνική ομάδα από τον Ντούσαν Οσμανάγκιτς (σ.σ. προπονητής και της ελληνικής εθνικής ομάδας ανδρών παλαιότερα για μία διετία), ο Σούρμπεκ έκανε και μόνος του πολλή δουλειά στο παιχνίδι του κι έφτασε να έχει εκπληκτική φυσική κατάσταση και τρομερό forehand. Κατέκτησε τον πρώτο τίτλο στην καριέρα του το 1960 στο απλό παίδων ενός τοπικού πρωταθλήματος. Για την επιτυχία του πήρε τότε ένα κύπελλο γεμάτο μπάλες πινγκ πονγκ κι αυτό ήταν το έπαθλο, που είχε πάντα ξεχωριστή θέση για το υπόλοιπο της ζωής του ανάμεσα στα πολλά τρόπαια που κέρδισε.
Στο Βαλκανικό Πρωτάθλημα του 1964 άρχισε να προσελκύει την προσοχή, καθώς το αθλητικό του στυλ παιχνιδιού «χτυπούσε» στο μάτι, αλλά πέτυχε το σημαντικότερο επίτευγμα το 1968, όταν ήταν 22 ετών. Αν και απόλυτο αουτσάιντερ πήρε το χρυσό μετάλλιο στο απλό ανδρών του Ευρωπαϊκού πρωταθλήματος της Λιόν νικώντας στον τελικό τον Ούγγρο αμυντικό Janos BORZEI.
Ήταν η νίκη, που έμελλε να προκαλέσει μια αξιοσημείωτη καριέρα. Συνολικά κατέκτησε 22 μετάλλια στα Ευρωπαϊκά πρωταθλήματα (5 χρυσά, 5 αργυρά, 12 χάλκινα), 14 στα Παγκόσμια πρωταθλήματα (2 χρυσά, 2 ασημένια και 10 χάλκινα) και 112 τίτλους σε ανοικτά διεθνή πρωταθλήματα (42 στο απλό ανδρών, 32 στο διπλό ανδρών, 4 στο διπλό μικτό και 34 στο ομαδικό ανδρών)! Οι κορυφαίες στιγμές του ήταν όταν αναδείχτηκε παγκόσμιος πρωταθλητής στο διπλό το 1979 στο Πίονγκιανγκ με συμπαίκτη τον Άντον Στίπανσιτς και το 1983 στο Τόκιο με παρτενέρ τον Ζόραν Κάλινιτς.
Ομοίως, ο Σούρμπεκ απολάμβανε επιτυχία ως μέλος του σωματείου Vjesnik στο Ζάγκρεμπ. Στις χρονιές 1973, 1974 και 1976, ήταν καθοριστική η συμβολή για το τρόπαιο στο Ευρωπαϊκό Κύπελλο Πρωταθλητών Ευρώπης (τώρα Τσάμπιονς Λιγκ).
«Ο Ντράγκατιν Σούρμπεκ ήταν ένας μεγάλος πρεσβευτής για την επιτραπέζια αντισφαίριση. Ο τρόπος με τον οποίο έπαιξε, έδειξε ότι το άθλημά μας ήταν αθλητικό και συναρπαστικό. Υπήρξε άνθρωπος με την υψηλότερη ακεραιότητα, τα αγωνιστικά του προσόντα έγιναν θρυλικά, και κυρίως ο τρόπος με τον οποίο αγωνιζόταν αποτέλεσε παράδειγμα για όλους. Ήταν αθλητής με την καλύτερη έννοια της λέξης. Ήταν προνόμιο μου να παίξω εναντίον του στη 2η κατηγορία της Γερμανίας όταν εκείνος φορούσε τη φανέλα της Esslingen. Έχει πεθάνει, αλλά θα ζει για πολύ στη μνήμη», δήλωσε ο πρόεδρος της παγκόσμιας ομοσπονδίας (I.T.T.F.) Τόμας Βάικερτ.
Τα αρχεία μπορούν να βγάλουν ατέλειωτα στοιχεία, αλλά ένα ξεχωρίζει πάνω απ’ όλα τα άλλα κι ενδεχομένως κάνει τον εκλιπόντα κάτοχο παγκοσμίου ρεκόρ. Εκπροσώπησε τη Γιουγκοσλαβία σε 503 περιπτώσεις κι αργότερα, μεταξύ 1992 και 1995, εκπροσώπησε την Κροατία σε 15 περιπτώσεις. Ο Σούρμπεκ επέδειξε τις καλύτερες αθλητικές ιδιότητες ακόμα και στο Παγκόσμιο πρωτάθλημα του 1995 και με κάθε σεβασμό τού απονεμήθηκε το βραβείο Richard Bergmann Fair Play».
Να προσθέσουμε ότι στο απλό ανδρών κατέλαβε τρεις φορές την 3η θέση σε Παγκόσμιο πρωτάθλημα. Το 1971, το 1973 και το 1981. Στα Ευρωπαϊκά πρωταθλήματα είχε επίσης τρεις πρωτιές στο διπλό ανδρών (1970, 1982, 1984) και μία στο ομαδικό (1976). Το 1983 έλαβε το βραβείο Golden Badge για τον καλύτερο αθλητή της Γιουγκοσλαβίας, ενώ μετά το τέλος της εντυπωσιακής διαδρομής του ως αθλητής έγινε προπονητής επιτραπέζιας αντισφαίρισης στο Ζάγκρεμπ. Ως αθλητής της εθνικής ανδρών της ενωμένης Γιουγκοσλαβίας είχε αντιμετωπίσει και την Ελλάδα σε ματς που είχαν μείνει αξέχαστα στους τότε διεθνείς μας. Σε επίπεδο πρωταθλητισμού έπαιξε πινγκ πονγκ και ο γιος του Ντράγκατιν Σούρμπεκ τζούνιορ κι έγινε μέλος της εθνικής ομάδας της Κροατίας.