Εφταιγε ο Βίκτορ. Τώρα φταίει και ο Μπέντο;

Ο Ολυμπιακός απόψε φλέρταρε με την υπέρτατη αποκαθήλωση. Θα συζητούσαμε για το μέγιστο ποδοσφαιρικό φιάσκο, αν ο πρωταθλητής Ελλάδος κατάφερνε ν’ αποκλειστεί και από την Αρούκα που τον έβαλε στα σκοινιά και το πήγε το παιχνίδι μέχρι το 90’ όπως ήθελε. Αν για παράδειγμα το γκολ των Πορτογάλων είχε έρθει στο 65’ με τον Βάλτερ Γκονζάλες, εκεί που έκανε την απόκρουση του ματς ο Καπίνο, με 25 λεπτά να απομένουν, οι παίκτες του Βιντιγκάλ είχαν πάρει και την πρόκριση.

Το ματς αυτό ήταν ουσιαστικά μία επανάληψη των αγώνων με την Μπερ Σεβά. Να το πάρεις από άποψη άμυνας; Τολμώ να γράψω και να πω πώς συγκριτικά με τους Ισραηλινούς οι Πορτογάλοι έβγαλαν και πιο καθαρές φάσεις στο Φάληρο. Με μία άμυνα που από την αριστερή της μεριά στο κέντρο της, νόμιζες πώς δεν παίζει κανείς. Όταν με έναν παίκτη που έχεις αποφασίσει πως δεν σου κάνει, τον κρατάς όχι μόνο για να παίζει σέντερ μπακ, αλλά να παριστάνει και τον πλέι-μέικερ στο παιχνίδι μέσα, φλερτάρεις ακόμα και με αποκλεισμό από την Αρούκα που την έχεις κερδίσει εκτός.

Εύκολα φορτώθηκαν όλα στην πλάτη του Βίκτορ. Αλλά και στο ματς αυτό, τον Ντα Κόστα έβλεπα να παίρνει την μπάλα στο ύψος της μεσαίας γραμμής, παριστάνωντας κατά κάποιον τρόπο τον Μπόατενγκ της Μπάγερν. Μόνο που ο Ντα Κόστα δεν είναι ο Γερμανός στόπερ (θυμίζω πάντως ότι ακόμα κι αυτός όταν το επιχείρησε πέρσι σε ματς υψηλού επιπέδου τα έκανε μαντάρα) και φυσικά δεν είναι τρόπος ανάπτυξης το ένα σου στόπερ να κάνει διαγώνια γεμίσματα. Ο Σεμπά που είχε σταθεί καλά στα προηγούμενα ματς σήμερα ήταν πολύ κατώτερος των περιστάσεων, ο Ιντέγε έφτανε στη σέντρα για να πάρει μπάλα, ο Φορτούνης απλή αναφορά στο φύλλο αγώνος και έμεινε ο φιλότιμος Κολομβιανός να κάνει αυτό που μπορεί.

Η διαχείριση που έκανε ο Μπέντο στο παιχνίδι με μία αλλαγή κι αυτή στο 70’ στα πρώτα 90 λεπτά ήταν επιεικώς τραγική. Κι αν είχε στραβώσει τελείως το ματς, δεν μπορώ να φανταστώ τι θα μπορούσε να ειπωθεί και να γραφτεί ως γραμμή υπεράσπισης, όταν για τα ίδια πράγματα που είδαμε και με την Μπερ Σεβά, ο Βίκτορ βγήκε άχρηστος. Την ευθύνη για αυτά τα χάλια την έχει μόνο το αφεντικό του Ολυμπιακού και κανένας προπονητής. Δηλαδή ο Βαγγέλης Μαρινάκης.

Κι αποδείχτηκε επιπλέον περίτρανα πως ο ηγέτης φαίνεται στα δύσκολα. Ο Τσόρι Ντομίνγκες εξακολουθεί να είναι τέτοιος, δεν ξέρω όμως αν υπάρχει πλέον άλλος τέτοιος στον Ολυμπιακό, γιατί ο Φορτούνης συνεχίζει ν' απογοητεύει. Το πρωτάθλημα της περασμένης σεζόν δεν το συμπεριλαμβάνω ως ασφαλές κριτήριο.

Ο Μαρίν και οι δύο επιθετικοί που αναμένονται στον Ολυμπιακό, θα του δώσουν επιθετική ώθηση. Ωστόσο το πρόβλημα στην ανάπτυξη, δηλαδή για το πώς θα κατεβάσει την μπάλα και θα την δώσει σωστά στα εξτρέμ, το δεκάρι του και το φορ παραμένουν. Όποιον και να πάρεις φορ, αν αναγκάζεται να πράξει, αυτό που κάνει ο Ιντέγε, δηλαδή να γυρίζει στο κέντρο για να πάρει μπάλα, προκοπή δεν πρόκειται να δει ο Ολυμπιακός.

Στο κέντρο της άμυνας των «ερυθρολεύκων» η κατάσταση είναι απελπιστική. Στους ομίλους του Europa League, ο Ολυμπιακός μπορεί να βρει και θα βρει καλύτερες αντιπάλους από την Μπερ Σεβά και την Αρούκα. Στο ελληνικό πρωτάθλημα τα πράγματα δεν θα είναι εύκολα όσο τις άλλες χρονιές, απεναντίας. Με τέτοια άμυνα η ομάδα του Μπέντο θ’ αντιμετωπίσει σοβαρότατα προβλήματα. Τουλάχιστον για το κέντρο υπάρχει η επιλογή του Μάρτινς που έχει προσόντα να μοιράσει κάπως σωστά το παιχνίδι.

Τόσο ο Ρέτσος, αλλά και ο Μανθάτης με το εντυπωσιακό του παιχνίδι στο 20λεπτο της παράτασης, τουλάχιστον δικαίωσαν τις καλές εντυπώσεις και τις προσδοκίες που μου έχουν δημιουργήσει. Πάντως ο Ολυμπιακός χρειάζεται κι άλλο ξεσκαρτάρισμα, απ’ αυτό που έχει ήδη γίνει. Δικαίως οι φίλοι του έφυγαν με φρικτά παράπονα για την εικόνα της ομάδας και μετά απ’ αυτό το ματς, από το γήπεδο.